สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 4

บทที่ 4 ใช้ช้อนป้อนเขา

ในไม่ช้า นิ้วของลู่หานถิงก็หยุดลง และไม่ได้ยื่นไปเปิดผ้าคลุมหน้าที่อยู่บนหน้าของเธอออก

ดวงตาของเขามองไปที่ผู้หญิงที่หลับอยู่บนเตียง และถ้าเธอลืมตาล่ะก็ ดวงตาของเธอนั้นสวยงามมาก ดวงตาที่ดำเหมือนลูกแมวตัวน้อย และเมื่อเธอเงยหน้ามองคุณ ก็เหมือนอุ้งเท้าของลูกแมวน้อยข่วนมาที่คุณ

ดวงตาของเธอผสมผสานระหว่างความไร้เดียงสาและมีเสน่ห์

ลู่หานถิงมองไปที่รอยแดงบนคอของเธอ ผิวของเธอบอบบางมาก เมื่อกี้เขาแค่บีบไปที่คอของเธอเบาๆเท่านั้น และตอนนี้ก็มีรอยแดงเพิ่มเข้ามาแล้วรอยหนึ่ง

ลู่หานถิงหันกลับไป แล้วเดินกลับไปที่บนโซฟาอีกครั้ง แล้วล้มตัวลงนอน

ความผิดปกติของการนอนหลับของเขาแย่ลงไปเรื่อย ๆ ซึ่งไม่ใช่แค่เข็มเงินของเธอจะสามารถรักษาได้แน่นอน แต่ว่า ทักษะทางการแพทย์ของเธอนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ เมื่อกี้เขานอนหลับพักผ่อนไปในฝ่ามือของเธอจริง ๆชั่วขณะหนึ่ง

ประมาณกว่า10นาทีได้

เขาไม่ได้นอนหลับเป็นเวลา10นาทีแบบนี้มานานมากแล้ว

ลู่หานถิงมองไปยังร่างเพรียวที่นอนอยู่บนเตียง เขากำลังครุ่นคิดว่า ทำไมมือของเธอถึงได้เล็กขนาดนั้น และนุ่มขนาดนั้น？

……

เช้าวันถัดมา

เซี่ยซีหวั่นกำลังนั่งดื่มซุปเม็ดพุทรากับเมล็ดบัวที่สาวใช้ยกมาในห้องอาหาร พร้อมกับพูดคุยอยู่กับคุณนายหญิงลู่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่นั่งอยู่ข้างๆของเธอ

“หวั่นหวั่น ย่าแค่เห็นหนูย่าก็รู้สึกชอบและประทับใจหนูมาก ต่อไปนี้ถ้าหานถิงรังแกหนูล่ะก็ บอกย่านะ ย่าช่วยหนูจัดการเขา…ดื่มสิ อย่าหยุด ดื่มซุปเม็ดพุทรากับเมล็ดบัวเยอะๆ เราต้องกำเนิดลูกไวๆ แล้วกำเนิดลูกชายต่อ ย่าจะจูงมือหานถิงตัวน้อยไว้ข้างหนึ่ง แล้วอีกข้างหนึ่งก็จูงหวั่นหวั่นตัวน้อย…”

เส้นผมของคุณนายหญิงลู่นั้นขาวหงอกไปหมดแล้ว แต่ว่าเธอยังมีสุขภาพจิตใจที่แข็งแรง และมีความเมตรตาและใจดีอ่อนโยน ถ้าหากเพิกเฉยต่อประเด็นที่เธอเป็นคนตลกล่ะก็ เซี่ยซีหวั่นชื่นชอบในตัวของเธอมาก

ในเวลานี้เองเสียงของสาวใช้ดังขึ้น“คุณชาย อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

ลู่หานถิงเดินลงมาชั้นล่าง

เซี่ยซีหวั่นเงยหน้าขึ้น วันนี้ลู่หานถิงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำ ซึ่งเป็นการแต่งตัวคลาสสิคของเทพบุตรสุดหล่อ และเนื้อผ้านั้นเป็นเสื้อผ้าที่ทำด้วยมือและถูกรีดโดยไม่มีรอยยับใด ๆ เขาเดินจากพรหมแดงด้านบนลงมาด้านล่าง ด้วยความสง่าผ่าเผยและความไฮโซที่มาพร้อมกับเขา

และด้านหลังของเขาก็มีแม่ซี่ที่มีอายุคนหนึ่งเดินลงมาพร้อมเขา ในมือของเธอก็ถือผ้ามังกรไว้ผืนหนึ่ง และบนผ้ามังกรผืนนั้นก็มีเลือดติดอยู่เล็กน้อย

แม่ซี่ยิ้มพร้อมกับกล่าวแสดงความยินดีกับคุณนายหญิงลู่ว่า“ท่านหญิง ยินดีด้วยค่ะ ขอให้ท่านได้อุ้มหลานในเร็วๆนี้นะคะ”

“ดีดีดี พ่อบ้าน ให้รางวัลกับเธอ！”

คุณนายหญิงลู่แจกอั่งเปาอย่างภาคภูมิใจ

เซี่ยซีหวั่นแค่มองก็รู้แล้วว่าผ้ามังกรที่แม่ซี่ถือมาเป็นผ้ามังกรที่เธอกับลู่หานถิงร่วมห้องในเมื่อคืนนี้ และครั้งแรกของผู้หญิงมักจะมีเลือดไหล แต่ว่าพวกเขาไม่ได้มีอะไรกันนิ แล้ว…เลือดนั้นมาจากไหน？

ในเวลานี้เองลู่หานถิงก็หยุดอยู่ที่ด้านข้างของเธอ และเขาก็ย่อตัวลงพร้อมกับท่าทางที่มือล้วงกระเป๋ากางเกงไว้ข้างหนึ่งของเขา จากนั้นเขาแนบไปที่หูของเธอแล้วกระซิบว่า“ฉันเป็นคนทำเอง ฉันคงไม่ได้ทำเรื่องที่มันเกินความจำเป็นใช่ไหม คุณ…ยังซิงอยู่ใช่ไหม？”

เขาถามคำถามนี้ได้ตรงเกินไป และแม้แต่ความสัมพันธ์ด้านความรักเซี่ยซีหวั่นก็ไม่เคยมีมาก่อน ดังนั้นตอนนี้ใบหูที่ขาวดั่งหิมะของเธอก็แดงขึ้นมาทันที

และกิริยาท่าทางของพวกเขาสองคนในขณะนี้ใกล้ชิดกันมาก ลู่หานถิงย่อตัวลงแล้วกระซิบกับเซี่ยซีหวั่น เหมือนกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่รักกันอย่างดูดดื่มที่เพิ่งแต่งงานกัน

และในขณะนี้คุณนายหญิงลู่ก็รีบยกมือของเธอขึ้นมาแล้วปิดไปที่ดวงตาของเธอ“ย่ามองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ย่าไม่มองๆ พวกคุณต่อเลย”

ในขณะที่พูดอยู่คุณนายหญิงลู่ก็เปิดนิ้วที่ปิดตาของตัวเองอยู่ออก แล้วแอบมองพวกเขา

ลู่หานถิงมองไปยังติ่งหูตัวเล็ก ๆที่แดงของเซี่ยซีหวั่น จากนั้นคิ้วที่หล่อเหลาของเขาก็เลิกขึ้น เผยให้เห็นถึงเสน่ห์ที่ชั่วร้ายของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่“วันเกิดอายุ20ปีของคุณยังไม่ถึง ถือว่าเธออายุเพิ่งประมาณ19ปี คง…ยังไม่เคยผ่านผู้ชายใช่หรือเปล่า？”

เซี่ยซีหวั่นยังเด็กมาก และอายุเธอแค่19ปี

ส่วนลู่หานถิงนั้นอายุ27ปีแล้ว เป็นช่วงวัยที่ผู้ชายกำลังรุ่งโรจน์ หล่อเหลาและเป็นผู้ใหญ่

เขาพยายามถามอย่างไม่ลดละแบบนี้ ทำให้พวกเขาสองคนยิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้น ซึ่งเซี่ยซีหวั่นรู้สึกเพียงแค่ว่าลมหายใจที่อบอุ่นของเขาพ้นลงบนใบหน้าที่บอบบางของเธอ จนทำให้เธอรู้สึกอยากหลบหนี

“คุณจะกินหรือเปล่า？”

เซี่ยซีหวั่นหันกลับมา แล้วป้อนซุปเม็ดพุทรากับเมล็ดบัวที่อยู่ในช้อนของเธอไปในปากของเขาโดยตรง พยายามคิดที่จะปิดปากของเขา

พ่อบ้านที่อยู่ด้านข้างตะโกนขึ้นทันที“คุณนาย นั่นมันช้อนของคุณนะครับ！”

คุณชายมีโรคที่รักความสะอาดที่สาหัสมาก และช้อนนั้นก็เป็นช้อนที่คุณนายเคยใช้ พ่อบ้านจึงรีบไปหาน้ำยาบ้วนปากอย่างรวดเร็ว