สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 30

บทที่ 30 เธอให้เขาไปหาผู้หญิงคนอื่น

เซี่ยซีหวั่นในใจนึกถึงแต่รูปร่างของลู่หานถิง ดังนั้นจึงเปิดผ้าห่มออกแล้วรีบลุกขึ้น เธอเดินหาเขาทั่วห้อง แต่กลับไม่พบ

เขาออกไปแล้วเหรอ?

“ลู่หานถิง…ลู่หานถิง…ลู่…เอ๊ะ!”

ประตูห้องน้ำเปิดออกกะทันหัน มือใหญ่ที่เห็นข้อต่อชัดเจนยื่นออกมา ดึงแขนเรียวบางของเธอเข้าไปข้างใน

หลังที่อ่อนนุ่มแนบติดอยู่กับประตู เซี่ยซีหวั่นเห็นคนตรงหน้าชัดเจนว่าเป็นลู่หานถิง

ลู่หานถิงอาบน้ำแล้ว เขาสวมกางเกงสแล็คสีดำ ผมดำสั้นของเขายังมีน้ำหยดลงมา

ผู้ชายที่มีน้ำเกาะอยู่ตามตัวทำให้ภายนอกยังดูหนุ่มแน่นอยู่

“ตามหาฉันเหรอ?” ลู่หานถิงเอ่ยถามน้ำเสียงแหบพร่า

เซี่ยซีหวั่นยกมือขึ้นคลำหน้าผากเขา รู้สึกร้อนกว่าเมื่อกี้อีก นายหญิงลู่ครั้งนี้ลงมือหนักไป ไม่รู้ไปเอายาบำรุงมาจากไหน ออกฤทธิ์แรงเหลือเกิน

“ฉันช่วยฝังเข็มให้นายดีกว่า” ในมือเซี่ยซีหวั่นมีเข็มอยู่แท่งหนึ่ง ตั้งใจจะฝังที่เส้นลมปราณของเขา

แต่ลู่หานถิงจับข้อมือของเธอเอาไว้ จากนั้นเอาหน้าซุกเข้าไปที่ซอกคอของเธอ ถูหน้าไปมา “หวั่นหวั่น ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเหลือเกิน”

เซี่ยซีหวั่นหัวใจเต้นผิดจังหวะ คิดไม่ถึงว่าผู้ชายแข็งแกร่งอย่างเขาจะออดอ้อนอย่างนี้เป็นด้วย

“หวั่นหวั่น ฉันราดตัวด้วยน้ำเย็นหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น ที่จริงฉันอยู่ในนี้คนเดียว แต่เธอทำไมต้องมาตามหาฉันด้วย?”

น้ำเสียงที่แหบพร่าของเขาดังก้องอยู่ในหูเธอ เซี่ยซีหวั่นรู้สึกใจอ่อนเหมือนน้ำแล้ว

“ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ ถ้าหากรบกวนนาย ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”

ลู่หานถิงพูดขัดเธอขึ้นมา “เธอมักจะเป็นซะอย่างนี้ ยั่วยวนคนให้หลงแล้วก็ไม่สนใจไยดี ครั้งนี้ในเมื่อมาแล้ว เธอคิดว่าจะหลบหลีกไปได้เหรอ?”

เขายกมือขึ้น วางนิ้วลงไปบนเสื้อผ้าของเธอ แล้วเริ่มปลดกระดุมออก

เซี่ยซีหวั่นหรี่ตาลง แล้วรีบคว้ามือเขาเอาไว้ เธอนึกถึงโทรศัพท์สายนั้นตอนที่เขาอยู่ต่างประเทศ มีผู้หญิงคนหนึ่งรับสาย เป็นคนรักของเขา

สำหรับเธอแล้ว เป็นอะไรในสายตาเขา?

เป็นหนึ่งในคนรักมากมายของเขาเหรอ?

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกเหมือนมีน้ำเย็นสาดลงมา ตั้งสติได้ก็รีบตอบกลับ “ลู่หานถิง ถ้าหากนายรู้สึกไม่สบายตัว ก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะ”

รูปร่างสูงใหญ่ของลู่หานถิงแข็งทื่อไปทั้งตัว

เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเธออย่างดุ ๆ แผ่ซ่านความเย็นชาออกมา “เธอพูดว่าอะไรนะ พูดใหม่อีกรอบสิ!”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกว่าเขาในตอนนี้น่ากลัวเหลือเกิน แต่เธอไม่ได้ถอยหนี “ลู่หานถิง นายปฏิเสธที่จะให้ฉันฝังเข็มให้ ไม่ใช่เป็นเพราะต้องการผู้หญิงหรอกเหรอ ในเมื่อในหัวสมองของนายมีแต่เรื่องอย่างว่า งั้นนายก็ออกไปหาผู้หญิงคนอื่นซะเถอะ!”

ความโกรธอัดแน่นอยู่เต็มอก สายตาของลู่หานถิงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เธอถึงขนาดไล่ให้เขาไปหาผู้หญิงคนอื่น!

ลู่หานถิงกำมัดแน่น ข้อต่อที่มือเสียงดังกรอบแกรบ

ทันใดนั้น เขาก็ปล่อยหมัดออกมา

ขณะที่ปล่อยหมัดออกมาอย่างแรงนั้น เซี่ยซีหวั่นกลับไม่หลบไปไหน แต่หลับตาลงโดยอัตโนมัติ

ปึ้ง! เสียงดังขึ้น กำปั้นของลู่หานถิงชกเข้าที่กระจกด้านข้างตัวเขา

เขาไม่ได้ทำร้ายเธอ

ขณะที่เซี่ยซีหวั่นลืมตาขึ้นมาก็เห็นกำปั้นเขาถูกเศษกระจกบาด มีเลือดแดงสดไหลออกมา

น่าใจหายมาก

“ลู่หานถิง มือของนาย...”

เซี่ยเสี่ยวแด๋มองเซี่ยซีหวั่น แต่เซี่ยซีหวั่นไม่แสดงท่าทีอิจฉาริษยาออกมาสักนิด ได้แต่ฟังอย่างเงียบ ๆ เธอรู้สึกเหมือนกำปั้นของตัวเองชกเข้าไปบนฝ้าย

“เซี่ยซีหวั่น เธอเสแสร้งทำเป็นนิ่งเฉยขนาดนี้ ที่จริงในใจคงอิจฉาฉันอยู่ใช่ไหมล่ะ พี่ซูซีเป็นของฉัน คนที่เขารักก็คือฉัน เธอแย่งไปไม่ได้หรอก!”

เซี่ยซีหวั่นมองไปยังเซี่ยเสี่ยวแด๋ ยิ้มออกมาอย่างเรียบ ๆ “วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางแย่งพี่ซูซีของเธอหรอก อีกอย่างนะ ในปาร์ตี้วันหมั้นของพวกเธอ ฉันจะส่งของของขวัญสุดพิเศษชิ้นโตให้พวกเธอด้วยล่ะ!”

ของขวัญสุดพิเศษอะไรกัน?

เซี่ยเสี่ยวแด๋รู้สึกว่าเซี่ยซีหวั่นที่ดูท่าทางไม่มีเงินในกระเป๋าจะมีปัญญามาให้ของขวัญสุดพิเศษอะไรเธอได้

“ติ๊ง” เสียงโทรศัพท์ของเซี่ยซีหวั่นดังขึ้น มีข้อความเข้า

เป็นซูซีส่งมา

เซี่ยซีหวั่นเปิดอ่าน “มาที่บาร์ 1949 สิ ฉันมีอะไรดี ๆ ให้เธอดู

บังเอิญจริง ๆ เลย ตอนนี้เธอก็อยู่ที่บาร์ 1949

เซี่ยซีหวั่นมองไปยังเซี่ยเสี่ยวแด๋และขงเจินเอ๋อที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม จากนั้นก็ตอบข้อความกลับไปว่า “ตอนนี้ฉันก็อยู่ที่บาร์ 1949 นายมาหาฉันที่ห้องสิ”

จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า เซี่ยซีหวั่นเอ่ยพูดว่า “เซี่ยเสี่ยวแด๋ ออกมานี่หน่อยสิ ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ”

“มีอะไรที่พูดในนี้ไม่ได้?” ถึงแม้เซี่ยเสี่ยวแด๋จะบ่นพึมพำ แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอ จึงทำให้เธอเดินตามเซี่ยซีหวั่นออกไป

ในห้องจึงมีเพียงขงเจินเอ๋ออยู่

.....

ขงเจินเอ๋อนั่งอยู่คนเดียวรู้สึกเบื่อมาก เซี่ยเสี่ยวแด๋สั่งเหล้าดี ๆ มาค่อนข้างเยอะ เธอจึงแอบดื่มไปสองแก้ว

เหล้านี้รสชาติดีจัง แต่ปริมาณแอลกอฮอล์สูงมากไป ทำให้เมาได้ง่าย

ใบหน้าเล็ก ๆ ของขงเจินเอ๋อเมาเหล้าจนหน้าแดง ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออก ซูซีที่หล่อเหลาสง่างามก็เดินเข้ามา