สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 47

บทที่ 47 ใต้หวั่นเหนือหลิง

“ครั้งนี้เซี่ยซีหวั่นจะต้องเป็นหนูติดจั่น ทุกคนต่างด่าว่า หนูจะรอดูว่าเธอจะมีหน้าอยู่ต่อไปบนโลกนี้ได้ยังไง พี่ซูซีคงจะไม่ต้องการเธออีกแล้ว ถึงเวลาพี่ซูซีจะยังเป็นของหนู หนูจะยังได้แต่งงานเป็นคุณนายตระกูลซู!” เซี่ยเสี่ยวแด๋เริ่มมองไปข้างหน้าในอนาคตที่สดใสของเธอ

หลี่หยู้หลันกอดเซี่ยเสี่ยวแด๋ “เสี่ยวแด๋ วางใจเถอะ มีแม่อยู่ ไม่มีใครจะมาแย่งความสุขของหนูกับเหยียนเหยียนไปได้”

“ใช่ค่ะ”

“อืม” เซี่ยเสี่ยวแด๋พยักหน้ารับ ในตอนนี้เธอคิดขึ้นได้ “ใช่แล้วค่ะแม่ ยังไงซะเซี่ยซีหวั่นก็ยังเป็นลูกสาวพ่อ แม่ว่าพ่อจะช่วยเธอไหมคะ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลี่หยู้หลันหัวเราะเยาะออกมา “ต่อให้เซี่ยซีหวั่นถูกฆ่าตาย พ่อของลูกก็ไม่เสียใจหรอก”

“ทำไมล่ะคะ แม่ หนูคิดว่าพ่อรักแม่ของเซี่ยซีหวั่น แล้วทำไมจะไม่รักเซี่ยซีหวั่นล่ะคะ?”

หลี่หยู้หลันเม้มริมฝีปากของเธออย่างแปลกประหลาด “เสี่ยวแด๋ เรื่องของผู้ใหญ่ลูกไม่ต้องยุ่ง ต่อไปอย่าถามถึงเรื่องนี้อีก”

เซี่ยเสี่ยวแด๋เห็นหลี่หยู้หลันเหมือนน้ำท่วมปากไม่กล้าจะพูดอะไร ถึงแม้ว่าใจเธอจะอยากรู้มาก แต่เธอก็เชื่อฟังและไม่ปริปาก

เมื่อคิดถึงสภาพที่น่าสมเพชของเซี่ยซีหวั่นในตอนนี้ เซี่ยเสี่ยวแด๋ก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

......

เซี่ยเสี่ยวแด๋กลับห้องของตนเอง ไม่นานเซี่ยเจิ้นกั๋วก็กลับมา

หลี่หยู้หลันเห็นสีหน้าของเซี่ยเจิ้นกั๋วที่เคร่งเครียดก็พอเดาได้ ชัดเจนว่าเขารับรู้ถึงเรื่องใหญ่ในค่ำคืนนี้แล้ว

หลี่หยู้หลันเข้าใจเซี่ยเจิ้นกั๋วดี ผู้ชายคนนี้เจ้ายศเจ้าอย่างและชอบโอ้อวด และหน้าใหญ่ ตอนนี้ภาพหลุดของเซี่ยซีหวั่นทำให้เขาต้องเสียหน้าเสียชื่อเสียง

หลี่หยู้หลันทำตัวอ่อนหวานแล้วเดินเข้าไปถอดเสื้อสูทให้เซี่ยเจิ้นกั๋ว “เจิ้นกั๋ว คุณเป็นอะไรไปคะ ใครยั่วโมโหคุณเหรอ?”

“หึ ก็มีแต่เซี่ยซีหวั่น เธอมั่วอยู่กับผู้ชายหลายคนข้างนอกนั่นจนมีภาพหลุด ทุกคนต่างพากันติฉินนินทาผมกันถึงไหน ๆ ผมไม่มีหน้าจะพบเจอใครเลย” เซี่ยเจิ้นกั๋วพูดด้วยความโมโห

“เจิ้นกั๋ว เรื่องนี้ฉันก็ได้ยินมา ฉันเคยบอกแล้วว่าเซี่ยซีหวั่นมีชีวิตส่วนตัวที่เหลวแหลก มั่วผู้ชาย ตอนนี้เธอทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ จนทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเซี่ยต้องมัวหมอง พวกเราจะปล่อยให้เรื่องราวมันลุกลามเลยเถิดใหญ่โตต่อไปไม่ได้ ต้องรีบหาทางจัดการนะคะ”

“ผมก็คิดอย่างนั้นแหละ แต่ผมโทรหาเซี่ยซีหวั่น ไม่มีใครรับสายเลย”

หลี่หยู้หลันคิดว่าไม่มีใครรับสายแน่อยู่แล้ว ตอนนี้เซี่ยซีหวั่นคงอยู่บนเตียงกับผู้ชาย

“เจิ้นกั๋ว ในเมื่อเซี่ยซีหวั่นทำเรื่องแบบนี้โดยไม่เคยคิดถึงพวกเรา พวกเราจำต้องกำหนดขอบเขตกับเธอ พรุ่งนี้พวกเราจัดงานแถลงข่าวกับสื่อ แถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับเธอเสีย!”

เซี่ยเจิ้นกั๋วใคร่ครวญจากนั้นก็พยักหน้า “ดี เรื่องนี้ให้คุณจัดการ!”

......

ที่บริษัทลู่ซื่อ

กู้เย่จิ่นมาหาลู่หานถิงภายในห้องประธานบริษัท เหยียนยี่ชงกาแฟมาให้กู้เย่จิ่นจิบกาแฟแล้วมองไปที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้าม “หานถิง Weibo แทบระเบิดแล้ว ทุกคนเอาแต่พูดถึงเรื่องของนาย นายไม่ทุกข์ร้อนบ้างเหรอ?”

ลู่หานถิงเหลือบมองเอกสารในมือและไม่เงยหน้า เขายกริมฝีปากบางขึ้นเล็กน้อย “เธอไม่ชอบให้ฉันเข้าไปยุ่งเรื่องของเธอ รู้ว่าไม่เคารพเธอ ปล่อยเธอสนุกไป ไม่ว่าจะเล่นใหญ่แค่ไหน ฉันจัดการเอง”

กู้เย่จิ่นยกคิ้วสูง นี่มันคุณแฟนขั้นสุดจริง ๆ

ในตอนนี้เสียง “ติ๊ง”ดังขึ้น โทรศัพท์ของลู่หานถิงดังขึ้นมีคนส่งวีแชทให้เขา

ในวีแชทของเขาก็มีเพียงคนเดียวเท่านั้น เซี่ยซีหวั่น

ลู่หานถิงเปิดวีแชทดูข้อความที่เซี่ยซีหวั่นส่งมา—คุณลู่ตัวเขียว ๆ คุณยังไหวรึเปล่า?