สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 70

บทที่ 70 ลู่หานถิงมาแล้ว

เซี่ยซีหวั่นกลับมาที่คอนโดจุ้ยอวี่ฮวน เย่หลิงเดินมาหา “หวั่นหวั่น ฮั่วเสวียนโพสต์เว่ยป๋อเมื่อกี้ เธออยากลองดูไหม?"

ดู!

เซี่ยซีหวั่นคลิกเว่ยป๋อของฮั่วเสวียน จะพูดเรื่องตลกให้ฟัง ฉันได้ยินมาว่าเซี่ยซีหวั่นต้องการเข้าสถาบันวิจัยซูมี่...

แม้ว่าฮั่วเสวียนจะไม่ได้ดังเท่าเย่หลิง แต่ในนางฟ้ารุ่นใหม่ โพสต์ของเธอก็ติดอันดับการค้นหาที่ร้อนแรงอย่างรวดเร็ว

ความคิดเห็นที่ดุเดือดก็เช่นนี้

ถ้าพูดถึงข่าวดีเทพธิดาของฉันเหยียนเหยียนได้รับการบรรจุที่ซูมี่แล้ว

ไม่น่าแปลกใจเลย ที่ซาลาเปาดินบางคนต้องการทำตัวเหมือนคนอื่นและหัวเราะอย่างมีน้ำใจ

คุยกันอย่างมีเหตุผล เซี่ยซีหวั่นอายุเพียง 19 ปีใช่ไหม จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย?

จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมต้องการเข้าซูมี่?

ตลกดี

ทำไมเราไม่พนันดูว่า เซี่ยซีหวั่นสามารถเข้าซูมี่ได้หรือไม่!

เซี่ยซีหวั่นเข้าสู่หน้าแรกของเธอและรู้สึกตกใจมากผู้ติดตามของเธอจาก800,000คนเพิ่มขึ้นเป็น 8 ล้านคนด้วยความโกรธ

เย่หลิงเหยียดนิ้วออกแล้วพยักหน้าว่า “อย่าดีใจเกินไป แฟน ๆ ส่วนใหญ่ของเธอเป็นคนที่ผ่านมาและแฟนปลอม ๆ ไปตรวจสอบการค้นหาที่ร้อนแรงด้วยตัวคุณเองดู คนต่างเดิมพันว่าเซี่ยซีหวั่นสามารถเข้าซูมี่ได้ไหม เซี่ยซีหวั่นเป็นใคร.......นอกจากเพื่อนชาวเน็ตของเธอ โซเชียลของเมืองไห่กำลังเดือดและบรรดาคุณหนูและคุณชายเหล่านั้น ต่างวางเดิมพันว่าเธอจะแพ้“

เย่หลิงเลิกคิ้ว “หวั่นหวั่น ตอนนี้เธอเป็นคนดังแล้ว แวดวงบันเทิงและคนดังในเมืองไห่ไม่ได้มีชีวิตชีวามานานแล้ว”

เซี่ยซีหวั่นตรวจสอบเว่ยป๋ออีกครั้งและเธอก็พบว่าเย่หลิงได้โพสต์ข้อความเช่นกัน ฟังดูว่ามันคือเสียงอะไร เพี๊ยะๆ อื่มมม รอโดนตบหน้าได้เลย”

เย่หลิงอยู่ข้างเซี่ยซีหวั่นอย่างเปิดเผยและเกิดกลุ่มสองกลุ่ม เซี่ยเหยียนเหยียนกับฮั่วเสวียนอีกกลุ่ม แฟนคลับของเย่หลิงและฮั่วเสวียนบนอินเทอร์เน็ตก็ถูกแยกออกจากกัน ไม่น่าแปลกใจที่แฟนเซี่ยซีหวั่นโกรธมากทุกคนต่างว่าเธอ ตอนนี้เธอมีชื่อเสียงมาก

แต่เซี่ยซีหวั่นกลับบ้านเกิดตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ที่ที่ไม่มีใครสนใจ นั้นยากที่จะเลือก...

เซี่ยซีหวั่นกอดแขนเรียวของเย่หลิงและงุนงง “หลิงหลิง เธอดีที่สุดสำหรับฉัน เธอยืนอยู่ข้างฉันตลอดเวลาโดยไม่มีเงื่อนไข นี่เป็นเรื่องดี พวกเราต่อต้านคนทั้งเมือง”

เย่หลิงถอนหายใจ “ไม่มีทางหรอก คนที่สวยและเก่งมักจะอิจฉา ด้วยวิธีนี้ดังนั้นเราจึงถูกกำหนดให้ไม่มีเพื่อน”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกขบขันอย่างรวดเร็วและระเบิดเสียงหัวเราะ

เย่หลิงผลักเธอและกระซิบว่า “หวั่นหวั่น ซูมี่ดูเหมือนจะเข้ายากจริง ๆ มัน...ยากไหมที่เธอจะเข้าไปในซูมี่ ถ้าเธอมีก็บอกฉันมา และฉันจะช่วยเธอหาทาง”

“เธอจะไปหาคุณชายกู้หรือฉันควรไปหาคุณลู่” เซี่ยซีหวั่นถาม

เย่หลิงพยักหน้า “ไม่เป็นไร ไม่น่ามีปัญหาอะไร”

เซี่ยซีหวั่นเม้มริมฝีปากของเธอและพูดอย่างจริงจังว่า “หลิงหลิง ไม่ต้องกังวลรอตบหน้าพวกเขา”

หลังจากพูดจบเซี่ยซีหวั่นก็เข้าไปในห้องอาบน้ำและอาบน้ำ

เย่หลิงก็เอาหัวใจของเธอกลับมาอยู่ในท้องของเธอจริง ๆ หวั่นหวั่นบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องกังวล เธอจะกังวลอะไรได้อีก?

..................

เซี่ยซีหวั่นออกมาจากห้องอาบน้ำและเย่หลิงก็เรียกเธอว่า “หวั่นหวั่นมาเถอะ คุณย่าอายุสิบแปดคนนี้เป็นย่าของเธอหรือเปล่า ย่าช่างแกร่งมาก ขอชื่นชมเธอ”

เซี่ยซีหวั่นมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเธอ ตอนนี้ในเน็ตทั้งหมดกำลังพูดถึงเธออยู่หลายคนมักแฮ็คเธอ

ชาวเน็ตA : เซี่ยซีหวั่น จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม?

คุณย่าอายุสิบแปดปี : ดูที่คุณพูด คุณยังไม่จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมปลาย?

ชาวเน็ตB : เซี่ยซีหวั่นใส่ผ้าคลุมทั้งวันเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียด

ลู่หานถิงส่งกล่องที่เขาถืออยู่ในมือให้เธอ ในนั้นมีเค้กร้านดังที่เธอชอบ

เขาเอาเค้กมาให้เธอ

เซี่ยซีหวั่นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วยื่นมือเล็กเพื่อหยิบมันขึ้นมา “คุณลู่ ขอบคุณนาย...อา!”

ลู่หานถิงค่อย ๆ ดึงร่างบางของเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา แขนอันทรงพลังของเขาก็โอบเอวเรียวของเธอที่จับอยู่ เขาก็อุ้มเธอขึ้น

เขายังคงถือกล่องไว้อยู่ด้วยมือข้างเดียว เขาอุ้มเธอไว้ด้วยมือข้างเดียวซึ่งคล้ายกับพ่อที่อุ้มลูกสาวตัวเล็ก ๆ ของเขา ...

แม้ว่าแฟนหนุ่มของเขาจะมีอำนาจมาก แต่ก็น่าอายมาก

เซี่ยซีหวั่นหน้าแดงและทุบกำปั้นของเธออย่างรวดเร็ว “คุณลู่ ปล่อยฉันลง!”

ลู่หานถิงวางกล่องลงที่พื้นแล้ววางเธอลงกับมุมทางเดิน ขังเธอไว้ในอ้อมแขน “ลองตะโกน?”

เมื่อเซี่ยซีหวั่นเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่งดงามของเขาเย็นชาและเขาก็ดูดุดันและรุนแรง ผู้ชายที่มีตำแหน่งสูงเช่นเขาแข็งแกร่งมาก เมื่อเขาไม่โกรธแต่ขู่อยู่สัมผัสที่เย็นชาของเขาทำให้คนไม่กล้าโดน

เซี่ยซีหวั่นไม่สามารถหลบหนีได้เช่นกัน เขายันมือไว้บนกำแพงร่างสูงของเขาโค้งเล็กน้อย ผู้ชายที่ดูสะอาดพร้อมกับลมหายใจที่เต็มไปด้วยความก้าวร้าว

เขามีความคิดร้ายจริง ๆ เขาอุ้มเธอออกมาเหมือนเธอเป็นเด็ก

เซี่ยซีหวั่นจับคอเธอและพูดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ว่า “ถ้าฉันตะโกนอีก นายจะทำอะไรกับฉันได้?"

ลู่หานถิงจ้องมองเธอริมฝีปากบางของเขาโค้งลงอย่างชั่วร้าย “นานแล้วไม่ยอมกลับบ้าน ถ้ายังตะโกนฉันจะตีเธอ”

ตี.......เธอ?

"ถ้าอย่างนั้นนายก็ตีฉัน ฉันจะฟ้องคุณ...........”

มือใหญ่ของลู่หานถิงเลื่อนลงและตบที่ก้นของเธอ