สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 71

บทที่71 มอบสร้อยเพชรให้เธอ

ไม่คิดเลยว่าเขาจะตีเธอ......

ใบหน้าสวยเรียวของเซี่ยซีหวั่นแดงขึ้นมาทันที แม้แต่ปลายนิ้วของเธอก็มีไอร้อนขึ้นมา “คุณ......คุณลู่ นาย......หน้าไม่อาย!”

ลู่หานถิงเข้าใกล้เธอ เธอที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จมีกลิ่นหอมบนตัว เขาพูดหยอกล้อด้วยน้ำเสียทุ้มต่ำ “คุณนายลู่ คุณไปฟ้องผมใช้ความรุนแรงกับคุณสิ ให้ผมช่วยหาทนายความให้ไหม คุณก็บอกคนอื่นว่าผมตีก้นเธอ”

“……”

เซี่ยซีหวั่นยกเท้าเตะเขาไปทีหนึ่ง

ลู่หานถิงยื่นมือไปดึงผ้าที่คลุมหน้าเธอออก เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอ จากนั้นก็ก้มหน้าจะจูบไปที่ปากของเธอ

เซี่ยซีหวั่นตกใจจนรีบเอามือทั้งสองข้างมาปิดปากตัวเองไว้

ลู่หานถึงชะงักไปสักพัก แล้วจูบลงบนเล็บชมพูอ่อนหวานของเธอ

เธอคาดไม่ถึงว่าเขาจะจูบบนเล็บของเธอ ดวงตาสีดำแวววาวคู่นั้นเบิกกว้าง ความไร้เดียงสาแบบนี้ไม่สามารถเปรียบเทียบกับสิ่งอื่นในสายตาของเขา

ปากบางของเขาจูบบนตาของเธอ

ผมดำพลิ้วยาวของเธอ พร้อมกับกิ๊บติดผมที่น่ารัก ลู่หานถิงจูบบนกิ๊บติดผมของเธออีกรอบ

เขารักทุกสิ่งที่มีความเป็นสาวน้อยของเธอ

เซี่ยซีหวั่นถูกเขาขังไว้ที่นี่ ให้เขาจูบอย่างฝ่ายรับ เขาไม่เคยปกปิดความชอบที่มีต่อเธอ เซี่ยซีหวั่นสามารถรู้สึกได้ว่าเขาชอบทุกอย่างที่เป็นเธอ

หญิงสาวต้องการความชัดเจนแบบนี้มาก สำหรับผู้ชายที่หลงใหลในรูปลักษณ์ของตัวเองนั้นตอบสนองความหยิ่งยโสและความสุขของตัวเองมาก

“คุณลู่ นายปล่อยฉันเข้าไปเถอะ สักพักหลิงหลิงจะมาหาฉันแล้ว”

ลู่หานถิงมองเธอ เก็บทุกรายละเอียดบนใบหน้าสวยเรียวของเธอ “ถ้ายังพูดถึงเย่หลิงอีก เชื่อไหมว่าผมจะอุ้มคุณขึ้นรถของผมตอนนี้แน่?”

เชื่อ!

เซี่ยซีหวั่นรีบปิดปาก

“ย่าให้ผมถามคุณว่า มีอะไรให้ช่วยไหม?”

ย่าคงหมายถึงเรื่องการเข้าสู่สถาบันวิจัยซูมี่ เซี่ยซีหวั่นเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาเปล่งปลั่ง “ไม่ต้องการ ขอบคุณย่าด้วย”

ลู่หานถิงรู้อยู่แล้วว่าเธอมีวิธีของตัวเอง บนตัวสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยนี้ยังมีความลับซ่อนอยู่มากมาย เขาเอื้อมมือไปบีบหน้าเธออย่างเอ็นดู “ถ้าต้องการให้ช่วยก็บอกนะ”

ตั้งแต่ที่เขาชอบเธอก็ชอบบีบหน้าเธอบ่อยๆ เซี่ยซีหวั่นรู้สึกว่าเขาไม่ให้เกียรติคนเล็กน้อย “ฉันไม่กล้าให้นายมาช่วยหรอก ถึงเวลานั้นให้นายอยู่กลางระหว่างฉันกับเซี่ยเหยียนเหยียนจะลำบากใจแค่ไหน วันนี้ฉันกลับไปตระกูลเซี่ยยังเห็นพ่อฉันและเซี่ยเหยียนเหยียน พ่อฉันอยากเป็นพ่อตาของนาย เซี่ยเหยียนเหยียนอยากจะแต่งงานกับนายเป็นคุณนายลู่......อื้อ!”

ลู่หานถิงกลบปากที่พูดฉอดๆของเธอ

เขาจูบได้โหดเหี้ยมมาก ขโมยลมหายใจเธอไปอย่างรวดเร็ว สมองของเซี่ยซีหวั่นเบลอไปเลย ตัวอ่อนไปทั้งคน

สองมือน้อยๆดันหน้าอกที่แข็งแกร่งของเขา ออกแรงดันเขาออก

ลู่หานถิงมุดใบหน้าหล่อเหลาเข้ากับผมยาวที่มีกลิ่นหอมของเธอ ปรับการหายใจของตัวเอง “ถ้ายังพูดมั่วซั่วแบบนี้อีก ก็จะทำโทษแล้วนะ”

ปากของเซี่ยซีหวั่นแดงๆชาๆไปหมด เพราะความต่างของส่วนสูง เขาก้มหน้า เธอยังคงมุดหน้ากับหน้าอกของเขา

นี่เหรอคือการลงโทษของเขา?

“คุณอยู่เป็นเพื่อนกับเย่หลิงมาสองวันแล้ว พอหรือยัง จะกลับบ้านไปอยู่เป็นเพื่อนผมได้บ้างหรือยังคุณนายลู่?” ลู่หานถิงเหมือนกับเด็กที่ไม่ถูกรัก อ้อนวอนความรักจากเธอ

เซี่ยซีหวั่นปฏิเสธอย่างใจร้าย “ฉันยังไม่อยากกลับไปเลย......”

ลู่หานถิงเอาของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา ห้อยไว้ที่คอของเธอ

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกเย็นๆบนคอ ก้มหน้ามอง เขาใส่สร้อยให้เธอเส้นหนึ่ง