บทที่72 เซี่ยซีหวั่นชนะแล้ว
ดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนหดลง เสียงนี้ช่างคุ้นเคยมาก คือ......เซี่ยซีหวั่น!
เซี่ยเหยียนเหยียนเงยหน้ามองไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว วันนี้เซี่ยซีหวั่นสวมเสื้อสเวตเตอร์แขนพองสีแดง พร้อมกับกางเกงขาเดฟสีดำ เธอเดินเข้ามาจากประตูห้องสถาบันวิจัยซูมี่ด้วยท่าทางที่ละเอียดอ่อนและสวยงาม
สีแดงเป็นสีที่ยากที่จะควบคุมสำหรับผู้หญิง แต่ถ้าควบคุมได้ก็จะเหมือนเซี่ยซีหวั่นที่ดูสดใสบริสุทธิ์นั่นแฝงด้วยออร่าที่ดึงดูดคน ทำให้คนไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้
การแต่งตัวของเซี่ยซีหวั่นในวันนี้เหมาะกับคนที่เพิ่งเข้าทำงาน
เซี่ยซีหวั่นมาแล้ว
เธอมาตามสัญญา
“หวั่นหวั่น ทำไมเธอมาที่นี่ เธอเข้ามาได้ยังไง ฉันได้ยินว่าสถาบันวิจัยซูมี่ไม่ได้รับเธอเข้ามา” เซี่ยเหยียนเหยียนพูดเสียงอ่อนโยน
เซี่ยซีหวั่นสะพายกระเป๋าใบเล็ก เธอกระตุกปากแดงขึ้น “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอไปได้ยินจากใครว่าฉันไม่ได้ถูกรับเข้ามาทำงาน?”
เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่จ้าวลี่ยิง
จ้าวลี่ยิงรีบเดินขึ้นมา มองเซี่ยซีหวั่นด้วยสายตาดูหมิ่น “เซี่ยซีหวั่น สถาบันวิจัยซูมี่ของเราจะรับคนที่จบการศึกษาแค่มัธยมปลายอย่างคุณได้อย่างไร คุณรีบออกไปจากที่นี่ซะ ถ้ายังไม่ไปอีกละก็ผมจะเรียกยามมาไล่คุณออกไปนะ!”
ทั้งโซเชียลและแวดวงคนดังในเมืองไห่ต่างวางเดิมพัน แม้ว่าสถาบันวิจัยซูมี่จะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ แต่การเคลื่อนไหวที่นี่ได้ดึงดูความสนใจของผู้คนมากมาย ทุกคนแอบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาเพื่อถ่าย
แววตาของเซี่ยเหยียนเหยียนมีแสงของความชั่วร้ายและรู้สึกปรีดาในความโชคร้ายของคนอื่น เซี่ยซีหวั่น เธอมาหาถึงที่เองนะ!
เซี่ยเหยียนเหยียนเดินไปดึงมือของเซี่ยซีหวั่น “หวั่นหวั่น ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉัน เข้าใจฉันผิด แต่เธอก็ไม่ควรบุกเข้ามาในอคมนตรีเพราะจะเอาชนะ แบบนี้มันรบกวนคนอื่น ตอนนี้ฉันพาเธอออกไปโอเคไหม?”
จ้าวลี่ยิงรู้สึกว่าเหยียนเหยียนไอดอลของเขาเป็นผู้ดีมาก นางฟ้าบนโลกมนุษย์ เขารีบออกหน้าพูดแทน “เหยียนเหยียน เซี่ยซีหวั่นคอยเจาะจงคุณตลอด ยังทำให้บ้านคุณแตกสาแหรกขาดอีก คุณอย่าใจดีเกิน อย่าไปทำดีกับเซี่ยซีหวั่นอีกเลย!”
เซี่ยเหยียนเหยียนมองจ้าวลี่ยิงอย่างนุ่มนวล ทั้งน้อยใจและน่าสงสาร อัดอั้นตันใจ “หัวหน้าจ้าว อย่าพูดหวั่นหวั่นแบบนี้เลยนะ”
เซี่ยซีหวั่นมองทั้งสองอย่างตลก “เซี่ยเหยียนเหยียน เสน่ห์เธอแรงจริงๆ เพิ่งจะเข้ามาในสถาบันวิจัยซูมี่ก็มีคนชื่นชอบเพิ่มมาหนึ่งคนแล้วเหรอ?”
“หวั่นหวั่น เธอ......”
เซี่ยเหยียนเหยียนอยากจะพูด แต่ในขณะนี้โจวผิงผู้อำนวยการสถาบันสถาบันวิจัยซูมี่เดินเข้ามา โจวผิงอายุสามสิบห้าปีแล้ว ชอบใส่สีดำตลอดทั้งปี เป็นคนเข้มขรึมและเข้มงวด คล้ายกับคณบดีในโรงเรียน ทุกคนต่างกลัวเธอ
โจวผิงเดินมา ตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเธอสามคนทำอะไรกัน จ้าวลี่ยิง เธอเป็นหัวหน้านะ นี่เป็นผลงานของการนำทีมของเธอเหรอ?”
จ้าวลี่ยิงรีบพูด “ผู้อำนวยการโจว ผผมกำลังจะบอกเรื่องนี้กับคุณพอดี เซี่ยซีหวั่นบุกรุกเข้ามาในสถาบันวิจัยซูมี่ของพวกเรา รบกวนการทำงานของพวกเราเป็นอย่างมาก ผมกำลังจะไล่เธอออกไปพอดี!”
เซี่ยเหยียนเหยียนคิดว่าครั้งนี้เซี่ยซีหวั่นตายแน่ ใครที่ตกอยู่ในกำมือของโจวผิงล้วนจบไม่ดีทั้งนั้น!
เมื่อกี้มีคนถ่ายวิดีโอเยอะเยอะ ถ้าหากเซี่ยซีหวั่นอับอายด้วยมือของโจวผิงละก็ มติมหาชนต้องฮือฮาแน่ๆ
ครั้งนี้เซี่ยซีหวั่นต้องพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย
นิยายที่เคยอ่านแล้วชอบหายไปหลายเรื่องเลยค่ะชอบอ่านซ้ำบางเรื่องอ่านจบแล้วก็มาเริ่มใหม่แต่ก็ไม่ต่อเนื่องค่ะ...