สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 82

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง และต่างมองไปที่เซี่ยซีหวั่นเหมือนกับมองคนบ้า แล้วก็หันไปมองลู่หานถิงที่เป็นเครื่องใช้บนเตียงที่เอาไว้ทำให้เตียงอุ่น

ลู่หานถิงยืนเอามือล้วงกระเป๋าข้างเดียวอยู่หน้าประตู แค่ตอนที่เห็นเซี่ยซีหวั่นเมาเขาก็รู้สึกไม่มีความสุขแล้ว ตอนนี้คิ้วของเขาก็ผูกกันจนเป็นปม และริมฝีปากบางๆ ก็เม้มเข้าหากัน

พวกคุณหนูแห่งเมืองไห่พวกนี้โกรธจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว เซี่ยซีหวั่นมีสิทธิอะไร เธอมีสิทธิอะไรกันที่จะมาทำให้คุณหานถิงต้องอับอาย?

ปีศาจอย่างเธอต้องรีบปล่อยมือจากคุณหานถิงได้แล้ว ให้พวกเราจัดการเอง！

พวกคุณหนูอดทนต่อความใจร้อนที่อยากจะฉีกเซี่ยซีหวั่นเป็นชิ้นๆ ดีมาก ตอนนี้เธอถูกเปิดโปงแล้ว ตอนนี้พวกเธอแค่ต้องเพิ่มความรุนแรงต่อไป “เซี่ยซีหวั่น พวกเราจำได้ว่าเธอแต่งงานแล้ว นี่เธอกำลังทำตัวออกนอกลู่นอกทางกับคุณหานถิงอยู่งั้นเหรอ เธอได้คิดเอาไว้ไหมว่าถ้าหย่าแล้วจะอยู่กับคุณหานถิงน่ะ?”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกเวียนหัวมากขึ้นเรื่อยๆ เธอเกือบจะไม่ได้ยินแล้วว่าอีกฝ่ายพูดว่าอะไร ก็เลยได้แต่พึมพำว่า “แบบนั้นมันยิ่งน่าเร้าใจไม่ใช่เหรอ? ถ้าเกิดว่าคุณหานถิงของพวกเธออยากจะ…เลื่อนขั้น ก็ต้องดูอารมณ์ฉันด้วยสิ！”

“…”

พอสิ้นเสียงของเธอ ประตูห้องVIPที่หรูหราก็ถูกเปิดออก และลู่หานถิงก็เดินเข้าไปอย่างมั่นคง

เซี่ยซีหวั่นได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา เอ้ะ เหมือนกับว่าเธอเห็น…ลู่หานถิง

เป็นไปได้ยังไง？

เซี่ยซีหวั่นกำมือแล้วก็ขยี้ตาสีเข้มของตัวเอง

และพวกคุณหนูพวกนั้นก็กระโดดโลดเต้นขึ้นมา “เซี่ยซีหวั่น ตอนนี้แกถูกกระชากหน้ากากออกมาแล้ว！”

“คุณหานถิง ยัยเซี่ยซีหวั่นคนนี้บอกว่า…บอกว่าคุณเป็นแมงดาที่เธอเลี้ยงดูเอาไว้ กล้าพูดมากเลยนะคะ！”

“คุณหานถิง เซี่ยซีหวั่นไม่ได้มีความคิดที่จะหย่าแล้วก็…พัฒนาความสัมพันธ์กับคุณด้วยซ้ำ ฉันว่าเธอก็แค่เล่นๆ ไปเพื่อความเร้าใจเท่านั้นเอง ละโมบเพราะความรุ่งเรืองและมั่งคั่งของคุณ”

เซี่ยเหยียนเหยียนที่อยู่ด้านนอกนั้นยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ไม่คิดเลยว่าเซี่ยซีหวั่นที่เมาแล้วจะเปิดโปงตัวเองจนหมดจดขนาดนี้ เธอเป็นผู้หญิงแต่งงานแล้วที่มาจากบ้านนอก แถมยังพูดจาหยาบคายและไร้ยางอายแบบนี้ แล้วลู่หานถิงจะทนเธอได้ยังไงกัน?

ดูเหมือนว่าการตัดสินใจที่ยั่วยุคุณหนูพวกนี้มาจัดการกับเซี่ยซีหวั่นนั้นเป็นการตัดสินใจที่ฉันฉลาดเหลือเกิน เซี่ยเหยียนเหยียนรอดูภาพเหตุการณ์ที่สนุกๆ ด้วยสายตาที่เป็นประกาย

คุณลู่มาที่นี่จริงๆ เหรอ？

เซี่ยซีหวั่นลุกขึ้นทันที และเดินเข้าไปหาลู่หานถิง“คุณลู่…”

แต่ว่าฝีเท้าของเธอนั้นเบาหวิว เดินไปได้ 2 ครั้งก็เซจนเกือบจะล้มลง

ลู่หานถิงยื่นมือออกไปและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน พร้อมกับถามด้วยเสียงที่แผ่วเบาและน่าดึงดูด “เล่นพอหรือยัง？”

เซี่ยซีหวั่นยื่นมือไปกอดเอวที่แข็งแรงของเขา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมอง “คุณลู่ พวกเธอบอกว่า…บอกว่า…ฉันยั่วยุคุณ แล้วก็ยังบอกอีกว่าฉันแสวงหาความร่ำรวยและมั่งคั่งของคุณ …”

เซี่ยเหยียนเหยียนที่อยู่ด้านนอกนั้นแข็งทื่อไปทันที เธอไม่เข้าใจท่าทางของลู่หานถิงในตอนนี้ เขาควรจะโกรธ แล้วก็เตะเซี่ยซีหวั่นไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเขาถึงต้องกอดเซี่ยซีหวั่นด้วย แล้วเซี่ยซีหวั่นที่ควรจะเมาเหล้าอยู่ไปทำอะไรในอ้อมแขนที่แข็งแกร่งของชายคนนี้ ฟ้องอยู่เหรอ?

มีอะไรที่ใส่ร้ายเธองั้นเหรอ？

เธอเป็นคนพูดออกมาเองไม่ใช่หรือไง？

ลู่หานถิงมองดูท่าทางเหมือนสาวไร้เดียงสาหลังจากเมาของเซี่ยซีหวั่น เหมือนกับมีน้ำพุอยู่ในดวงตาที่ใสสะอาดของเธอ มีทั้งความบริสุทธิ์ ความทุกข์ และความน่าสงสาร แม้แต่เสียงของเธอก็ยังดูน่ารัก แตกต่างจากเธอคนเดิมที่ดูสวยสง่าและฉลาดหลักแหลม

ลู่หานถิงยกมือขึ้นลูบผมของเธอ “ต่อให้ยั่วยวนจริงก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ อำนาจและความร่ำรวยของผู้ชายก็มีเอาไว้ให้ผู้หญิงได้ดื่มด่ำทั้งนั้นแหละ”

เซี่ยเหยียนเหยียน “…”

ฝูงชน“…”

ตอนแรกพวกเธอคิดว่าเซี่ยซีหวั่นอวดดีแล้วนะ แต่ว่าลู่หานถิงยังอวดดีมากกว่าอีก

สองคนนี้ต่างคนต่างอวดดีเกินกัน อวดดีจนทำให้คนโมโห！

เซี่ยซีหวั่นยังรู้สึกไม่มีความสุข “แต่ว่า พวกเธอไม่มีใครเชื่อฉันเลย ไม่เชื่อว่า…คุณคือแมงดาที่ฉันเลี้ยงดูเอาไว้ ฉันอยาก…อยากตบหน้าพวกเธอจริงๆ …”

“อืม”ลู่หานถิงตอบรับ “อยากตบหน้าใครดีล่ะ ？”

เซี่ยซีหวั่นใช้สายตาชี้ไปที่พวกคุณหนูในห้อง VIP นั้น แล้วก็ชี้ไปที่เซี่ยเหยียนเหยียนที่ยืนหน้าประตู “ก็พวกเธอ！แล้วก็เธอด้วย！”

สายตาที่ลึกซึ้งของลู่หานถิงเหลือบมองไปที่ผู้หญิงพวกนั้น และสุดท้ายสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่บนใบหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียน เขายกริมฝีปากพูดแล้วพูดว่า “เธอพูดว่าไงก็อย่างนั้นแหละ ฉันคือแมงดาที่เธอเลี้ยงเอาไว้”

ซี้ด！

คุณหนูพวกนั้นสูดหายใจเข้าทันที เริ่มสงสัยว่าตัวเองประสาทหลอนจนได้ยินเพี้ยนไปเองหรือเปล่า

โลกนี้มันเป็นอะไรไป？

ทำลายจินตนาการจนหมดสิ้น

เซี่ยเหยียนเหยียนที่ยืนอยู่ตรงประตูรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตทันที ใบหน้าของเธอซีดเซียว เธอมองดูแววตาที่เยือกเย็นของลู่หานถิง และสิ่งที่ก้องอยู่ในหูของเธอก็คือคำพูดของเขาเมื่อกี้นี้——ฉันคือแมงดาที่เธอเลี้ยงเอาไว้！

ลู่หานถิงเป็นใครกัน？

คนใหญ่คนโตที่โลดแล่นอยู่ในวงการธุรกิจตั้งแต่วัยรุ่น ชายลึกลับผู้ยิ่งใหญ่ในเมืองไห่ที่สามารถสั่งฟ้าสั่งฝนได้

แต่ว่าเขากลับตามใจเซี่ยซีหวั่นขนาดนี้