กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 98

ชาร์ลีรู้สึกหมดหวังในเวลานี้ เจคอบเพิ่งทำแจกันยูฮูชุนแตกในตอนเช้า แต่ทันทีที่เขาก้าวออกจากบ้านชายชราก็ใช้ประโยชน์จากการที่เขาไม่อยู่เพื่อแอบออกไปสำรวจทแอนทีค สตรีท อีกครั้ง

นั่นเป็นเรื่องปกติของเขา เขาจะไม่มีวันเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา

เจคอบหัวเราะขณะถามพวกเขาอย่างมีเลศนัย “ฉันหมายความว่าถ้วยศิลาดลเหล่านี้มีมูลค่ามากกว่าครึ่งล้านดอลลาร์! ทำไมคุณไม่เดาว่าฉันซื้อมาในราคาเท่าไหร่?"

แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “สามแสนดอลลาร์?”

“ไม่! เดาอีกครั้ง!” เจคอบตอบขณะโบกมือ

“สองแสนดอลลาร์?”

“นั่นก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน!”

ชาร์ลีเหลือบมองถ้วยศิลาดลในมือพ่อตาของเขา และเขาก็รู้ทันทีว่าถ้วยนั้นเป็นของปลอม และมีมูลค่าเพียงไม่กี่ร้อยดอลลาร์เท่านั้น

จากนั้นเจคอบก็ยิ้มขณะที่เขาอุทานอย่างตื่นเต้น “ฮ่า ฮ่า! ฉันซื้อมาในราคาเพียงสามร้อยเหรียญ! ไม่น่าทึ่งขนาดนั้นเหรอ?”

ดวงตาของแคลร์เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอมองเขาด้วยความไม่เชื่อ “นี่พ่อพูดไหมคะ?! ถ้วยเหล่านี้มีราคาเพียงสามร้อยเหรียญเองเหรอ?”

ในตอนนี้เอเลนเดินออกจากห้องครัวโดยดึงดูดความตื่นเต้น และความสุขของเจคอบ “คุณแน่ใจหรือว่าถ้วยเหล่านี้มีค่ามาก และไม่ใช่ของปลอม?”

เจคอบตบหน้าอกของตัวเองขณะที่เขาตอบว่า “ไม่ต้องห่วง! คนที่ขายถ้วยเหล่านี้ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในสาขานี้ ดังนั้นฉันจึงมีคนตรวจสอบ และยืนยันถ้วยให้ฉันแล้ว เขาบอกว่าเป็นของแท้และของหายาก!”

“นั่นเป็นความจริงเหรอ?” เอเลนถามขณะหยิบถ้วยขึ้นมาในมือพลางยิ้มตั้งแต่หูจรดหูอีกข้าง

ชาร์ลียืนอยู่ข้าง ๆ ขณะที่เขาพยักหน้าด้วยสีหน้าสงบ