สาวโก๊ะทะลุมิติ มาใช้ชีวิตในยุคโบราณ นิยาย บท 6

ฟางเหนียงเตรียมผักที่ลู่จื้อไปรับมาวันนี้เพื่อนำไปล้างทำความสะอาด ผักที่เถ้าแก่จะใช้ดองวันนี้ก็จะมี กระเทียม หัวไชเท้า ผักกาด แตงกวา หัวหอม ยอดกวางตุ้ง และกะหล่ำปลี ผักทั้งหมดนี้นางจะต้องล้างให้ดี แล้วเอามาหั่นให้เรียบร้อย เพื่อที่จะเตรียมเอาไว้ให้เถ้าแก่ไปทำการหมักดองในขั้นตอนถัดไป

“ฟางเหนียงวันนี้ข้าไม่ได้อยู่ช่วยเจ้านะ พอดีเถ้าแก่ให้ข้าไปส่งผักดองที่ต่างหมู่บ้าน วันนี้เจ้าเหนื่อยหน่อยแล้วกัน” ลู่จื้อเอ่ยขึ้น ปกติแล้วลู่จื้อจะเข้ามาช่วยนางล้างผักก่อนที่จะออกไปส่งผักดองทุกวัน แต่วันนี้ลู่จื้อน่าจะไปส่งผักดองอยู่หลายหมู่บ้าน เขาถึงออกเดินทางไปตั้งแต่เช้าเช่นนี้ “ข้าทำได้ เจ้ารีบไปส่งผักดองเถอะ เดี๋ยวลูกค้าจะรอนาน” หลังจากที่นางเอ่ยจบ ลู่จื้อก็ออกไปทันที นางเห็นว่าลู่จื้อออกไปแล้ว ก็หันกลับไปล้างผักที่เหลืออยู่ในตะกร้าต่อ

“ฟางเหนียง เจ้าว่างหรือไม่ มาช่วยข้าที่หน้าร้านสักครู่ เถ้าแก่ท่านไม่อยู่ออกไปข้างนอกนะ” เสียงเหมยเหม่ยที่เรียกนางจากหน้าร้านให้ออกไปช่วยขายผักดอง เพราะเถ้าแก่ได้ออกไปคุยธุระข้างนอก หน้าร้านจึงไม่มีใครอยู่ช่วยเหมยเหม่ย ยิ่งหากเป็นเวลาช่วงเช้าเช่นนี้อีกด้วยลูกค้าหน้าร้านนี่เยอะมากแน่นอน เหมยเหม่ยที่ขายคนเดียวคงรู้ว่าต้องเก็บเงินไม่ทันเป็นแน่ เลยต้องเรียกฟางเหนียงเข้าไปช่วยอีกแรง “ข้ากำลังไปแล้ว” ฟางเหนียงที่ได้ยินเหมยเหม่ยเรียก นางก็รีบวางผักที่ถืออยู่ในมือลงคืนไปในตะกร้าทันที แล้วจึงรีบออกไปช่วยเหมยเหม่ยเก็บเงินที่หน้าร้าน

“ทั้งหมด 60 อิแปะ ขอบคุณเจ้าค่ะ” เหมยเหม่ยคิดเงินแล้วกล่าวขอบคุณให้กับลูกค้าจนหัวหมุดไปหมดเพราะทำอยู่คนเดียว ฟางเหนียงเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปช่วยเก็บเงินอีกแถวหนึ่งทันที “ของท่านป้า 5 ห่อ 100 อิแปะเจ้าค่ะ ขอบคุณเจ้าค่ะ ของท่านน้า 200 อิแปะจ๊ะ ส่วนของพี่สาวคนนี้ 80 อิแปะ ของพี่ผู้ชาย 120 อิแปะ ของท่านป้า 40 อิแปะเจ้าค่ะ” นางคิดเงินให้กับลูกค้าท่านแรก แล้วบอกราคาที่ต้องจ่ายกับลูกค้าคนถัดไปเรื่อยๆ เพื่อให้ลูกค้าได้เตรียมเงินที่จะต้องจ่ายไว้ พอถึงเวลาจ่ายจะได้ไม่ต้องเสียเวลานาน

“แม่หนู ทำไมเจ้าคิดเงินรวดเร็วนักล่ะ หลานของป้าไปเรียนอยู่แต่ในเมืองยังคิดไม่เร็วเท่าแม่หนูเลยด้วยซ้ำ แม่หนูไปเรียนที่ไหนมารึ” ท่านป้าคนหนึ่งเอ่ยถามนางด้วยความสงสัย อยากรู้ว่าแม่หนูคนนี้ได้อาจารย์ท่านไหนสอนให้ ท่านป้าคิด ฟางเหนียงก็แอบคิดในใจเช่นกันว่าคำนวณแบบง่ายๆ แค่นี้ทำไมถึงได้บอกว่านางเก่ง หากท่านป้าแกรู้ว่าวิชาคณิตศาสตร์เป็นวิชาที่นางสอบตกมากที่สุดท่านป้าแกจะยังชมนางอยู่รึไม่นะ “อ่อ ท่านแม่ข้าเคยสอนให้ตอนเด็กๆ เจ้าค่ะ” ลูกค้าทั้งหลายที่ได้ยินที่นางกล่าว ก็พากันพยักหน้ารัวๆ แล้วซุบซิบกันว่าแม่ของนางนี้เก่งจริงๆ