สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 18

คืนนี้ เป็นคืนที่มีนาหลับสบายที่สุด นับตั้งแต่วันที่ตอบตกลงจะแต่งงานกับมาร์ช

เช้าวันรุ่งขึ้น เธอสวมชุดทำงาน และแต่งหน้าเบาๆ ให้ตัวเองดูเป็นมืออาชีพและเฉียบแหลม

เพราะคนที่เธอต้องเผชิญคือผู้หญิงอย่างเอนที่ทั้งหัวรั้นและแข็งกร้าว ถ้าเซ็นรับมอบไม่ราบรื่น ก็จะเอาพวกพนักงานของบริษัทไม่อยู่

ถ้าเธอทำให้นายท่านและมาร์ชผิดหวังในตัวเธอ เห็นว่าเธอไม่มีประโยชน์อีกต่อไป เธอก็จะต้องถูกคนตระกูลธวัชพลังกรขับไสไล่ส่งออกไปจากที่นี่แน่ ๆ

มาร์ชแต่งตัวเสร็จนานแล้ว เขามองดูเธอแต่งตัวอยู่อีกข้าง พลางลอบยิ้มมุมปากเบาๆ

หลังทานอาหารเช้ากับนายท่าน พวกเขาก็ออกไปด้วยกัน โดยมีนาเป็นคนขับรถตามแผนที่ไปยัง บริษัทแอมทีแฟชั่น

ทว่ามีนาขับออกไปได้ไม่ไกล มาร์ชก็ให้เธอจอดรถที่ข้างทาง เธอจึงต้องทำตามที่เขาพูด

“ไม่ไปแล้วเหรอ? แต่นายท่านบอกว่า......”

“เธอคิดไว้แล้วหรือยังว่าจะเซ็นรับมอบกับเอนยังไง?” มาร์ชถามเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

มีนาเอ่ยว่า “ก็ไปเซ็นเอกสารกับเธอที่บริษัท ให้เธอถอนตัวออกไป แล้วให้นายมาบริหารจัดการบริษัทแทน”

เธอเห็นมาร์ชไม่ได้ปัญญาอ่อนด้วยซ้ำ ให้เขาดูแลบริษัทจึงไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ที่ลากเธอมาด้วย ก็แค่ต้องการใช้เธอเป็นฉากบังหน้าก็เท่านั้น

“มันจะไปง่ายขนาดนั้นได้ยังไง?” จากที่มาร์ชรู้นิสัยใจคอของเอน เธอไม่มีทางเซ็นรับมอบกับมีนาแต่โดยดีแน่ ๆ

“งั้นนายอยากให้ฉันทำยังไง?” มีนาได้ยินเขาพูดดังนั้น ก็เดาว่าเขาน่าจะคิดวิธีรับมือไว้แล้ว

มาร์ชดูมือถือ แล้วให้เธอไปสถานที่หนึ่งตามพิกัดบนแผนที่

มีนาขับรถไปยังที่ที่เขาบอก จนมาถึงหน้าประตูแล้วจอดรถ มองไปยังฝั่งขวาของตัวรถ ก็เห็นว่าเป็นบริษัทโมเดลลิ่งแห่งหนึ่ง

เธอกำลังจะถามมาร์ชว่ามาที่นี่ทำไม กลับเห็นชายคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวในงานแต่งของพวกเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนเดินมาทางนี้ ก่อนที่เขาจะเคาะกระจกรถด้านหลังที่มาร์ชนั่ง