สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 44

มีนาก็รู้สึกว่าคงไม่ใช่เขาหรอกที่ช่วยอาบน้ำให้เธอ

คุณชายใหญ่ที่ไม่เคยผ่านความยากลำบากมาก่อนอย่างเขาคงจะไม่มีวันช่วยอาบน้ำให้ผู้อื่นหรอก

แต่สำหรับเรื่องที่ป้าเค้กช่วยอาบน้ำให้เธอนั้น เธอจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย จึงถามว่า “ป้าเค้กเหรอ? เมื่อคืนคุณเรียกเธอเข้ามาในห้อง งั้นเธอก็คงรู้แล้วว่าฉันเมาเหล้า? และรอยฟกช้ำตามร่างกายของฉันเธอก็คงมองเห็นทั้งหมดแล้ว......”

“ถ้าไม่เรียกเธอเข้ามาช่วยอาบให้ หรือว่าคุณยังอยากจะให้คุณย่าหรือผมมาอาบให้คุณด้วยตัวเองงั้นหรือ?” มาร์ชสะบัดผ้าห่มบนโซฟาอย่างโกรธจัด ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “คุณลงไปเป็นเพื่อนคุณย่าก่อน เดี๋ยวผมจะลงไปทีหลัง”

มีนาจะกล้าคิดแบบนั้นได้อย่างไร ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวเขาจากก้นบึ้งของหัวใจเลยทีเดียว เดิมทีเธออยากจะบอกว่าตัวเองยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตาเลย แต่ก็กลัวว่าจะเกิดความขัดแย้งและเขาก็จะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง และรีบบอกว่า “โอเค”

เธอกำลังจะเปิดประตูออกไป เมื่อมาร์ชนึกถึงอะไรบางอย่างและถามว่า “คุณขอให้ชาร์วีปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปเหรอ?”

“อืม เธอยังมีลูกอยู่ที่บ้าน ถ้าพวกเขาทั้งสองคนถูกคุมขัง เด็กก็จะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง แล้วถ้าหากเด็กอดตายขึ้นมาจะทำอย่างไร?” มีนายอมรับพร้อมกับก้มหน้าลงว่า

มาร์ชรู้สึกตลกและพูดว่า “คุณรู้เรื่องครอบครัวของพวกเขามากแค่ไหน พวกเขาถูกกักขังทั้งคู่ ก็จะไม่มีญาติดูแลลูกๆ ให้แล้วงั้นเหรอ?”

“ไม่รู้เรื่อง” มีนาไม่มีคำพูดใดที่จะตอบโต้ไปชั่วขณะหนึ่ง และกระซิบว่า “ใครจะไปเป็นเหมือนคุณแอะอะอะไรก็จะไปสืบค้นพบบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของผู้อื่น”

“คุณพูดว่าอะไรนะ?”

“ฉันไม่ได้พูดอะไร?” มีนาใช้โอกาสที่จะพูดว่า “มีบางอย่างผิดปกติกับเรื่องของกอล์ฟ ในนั้นมีหลายสิ่งแปลกๆ คุณมีเวลาที่จะไปสืบค้นคนที่ไม่เกี่ยวข้อง ทำไมคุณไม่ช่วยสืบค้นเรื่องนี้ให้ชัดเจนล่ะ? สืบดูว่าสินค้าชุดที่พวกเขาช่วยทำให้กับบริษัทแอมทีนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ลงไปอยู่เป็นเพื่อนคุณย่า” มาร์ชพกเฉยต่อคำพูดของเธอ และก็สั่งเธอด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เธอตกใจ

มีนาหันหลังไปเปิดประตูทันที รีบเดินออกจากห้อง มาถึงที่ชั้นหนึ่ง เมื่อเธอเห็นนายท่านกำลังนั่งๆฟังโอเปร่าปักกิ่งบนเครื่องเล่นแผ่นเสียงแบบเก่าที่ชั้นหนึ่ง เธอถึงรู้สึกว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว

นายท่านเหลือบมอง และเห็นว่ามีเพียงมีนาลงมาชั้นล่างเพียงลำพัง และยังคงฟังโอเปร่าปักกิ่งต่อไป

มีนารู้สึกผิดเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเมื่อคืนนี้ป้าเค้กเป็นคนอาบน้ำให้เธอ ป้าเค้กรู้เรื่องระหว่างเธอกับมาร์ชไปแล้วใช่ไหม และมันก็ไม่ได้สงบอย่างที่เห็นบนผิวเผิน

เธอเดินเข้าไปในครัวอย่างชาญฉลาด และเห็นว่าป้าเค้กกำลังยุ่งอยู่กับสาวใช้สองคนของตระกูลธวัชพลังกร เธอจึงริเริ่มที่จะเดินเข้าไปช่วย

“นายหญิง คุณเข้ามาในครัวทำไม? รีบออกไป ออกไป” ป้าเค้กเห็นมีนาหั่นผักอย่างรวดเร็ว และอยากจะห้ามไว้

มีนาใช้ร่างกายขวางทางป้าเค้กแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ให้ฉันทำเถอะ ป้าเค้ก เรื่องเมื่อคืนขอบคุณมาก”

“เอ่อ นายหญิง ขอบคุณอะไรฉันเหรอ?” ป้าเค้กถามด้วยความงุนงง

เมื่อเห็นว่ามีคนรับใช้คนอื่นอยู่ มีนาก็ไม่สามารถพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อคืนนี้ได้ เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร ป้าเค้ก บนเตาต้มอะไรอยู่เหรอ มันเดือดแล้วใช่ไหม?”

ป้าเค้กรีบมองไปที่ยาบำรุงที่กำลังเคี่ยวอยู่บนเตา เบาไฟลงและพูดว่า “เป็นยาบำรุงที่นายท่านสั่งต้มให้นายหญิงเป็นพิเศษ”

“ต้มให้ฉันงั้นเหรอ?” มีนาดมกลิ่นอย่างระมัดระวัง รู้สึกได้กลิ่นยาจีนโบราณ “นี่มันกลิ่นอะไรกัน? กำลังต้มยาบำรุงอะไรอยู่เหรอ?”

ป้าเค้กหัวเราะขึ้นมา มองดูเธอ แล้วก็มองไปที่มาร์ช แล้วกล่าวว่า “นี่เป็นยาบำรุงสำหรับนายท่านที่หวังว่าพวกคุณจะมีบุตรโดยเร็วที่สุด อีกสักครู่นายหญิงจะต้องดื่มมันให้หมดนะ ห้ามปล่อยให้เหลือโดยเด็ดขาด”

มีนารู้สึกเพียงว่าตัวเองปากเสีย ถามอะไรไม่ดี ก็แค่แกล้งทำเป็นอย่างผ่านๆ จะถามถึงยาบำรุงนั้นทำไม

มาร์ชเดินเข้าไปในครัว โอบกอดตัวเธอไว้ ทำท่าทีไร้เดียงสา และพูดอย่างมีความสุขว่า “ดีเลย ดีเลย ผมจะมีลูกกับภรรยาของผมสักคน”

คนรับใช้คนอื่นๆที่อยู่ในครัวปิดปากและหัวเราะกันขึ้นมา มีนาแทบรอไม่ไหวที่จะหาตะเข็บมุดเข้าไป รู้สึกอายอย่างยิ่ง

ไม่ว่ามาร์ชจะปกติหรือแกล้งทำเป็นโง่ก็ตาม มันก็จะทำให้เธอทั้งเขินอายและอักอ่วนได้

เมื่อพวกเขาเดินออกจากห้องครัว นายท่านได้ฟังแผ่นเสียงจบไปหนึ่งแผ่นแล้ว ลุกขึ้นปิดเครื่องเล่นแผ่นเสียงแบบเก่า เมื่อเห็นว่าคู่บ่าวสาวที่เพิ่งแต่งงานรักกันมากขนาดนี้ จึงโบกมือให้ทั้งสองแล้วกล่าวว่า “ทั้งสองคนเข้ามานั่งลงเถอะ ต่อไปจะไม่อนุญาตให้นอนตื่นสายขนาดนี้แล้ว แม้แต่อาหารเช้าก็ยังไม่ได้กินด้วยซ้ำ”

“นายท่าน ฉันเข้าใจแล้ว คราวหน้าจะไม่มีอีกแล้ว” มีนาแอบผลักมือของมาร์ชที่วางอยู่บนเอวของเธอ แล้วนั่งตัวตรงและตอบว่า

นายท่านถามเธอว่า “ไปที่บริษัทแอมทีในเมื่อวานนี้ วาตะได้บอกคุณทุกอย่างเกี่ยวกับบริษัทแล้วใช่ไหม? ยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจคุณสามารถถามเขาได้ตลอดเวลา”

“ลุงวาตะได้บอกฉันหมดแล้ว และเขาก็อธิบายได้อย่างชัดเจนมากแล้ว” มีนากล่าวว่า “ฉันก็ได้เข้าใจแล้วว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับบริษัทแอมทีในตอนนี้ คือการเตรียมไปงานแฟชั่นโชว์ฝรั่งเศสแฟชั่นวีคหลังปีใหม่ ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับการพัฒนาในอนาคตของบริษัท”

นายท่านพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่แล้ว งานแฟชั่นโชว์ในครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดี และก็เร่งด่วนที่สุด ดังนั้นหลังจากที่พวกคุณเข้ารับมือบริษัทแล้ว จะต้องจัดงานแฟชั่นโชว์ให้ดี และเริ่มสร้างชื่อเสียงแบรนด์ของบริษัทเข้าสู่ระดับสากล และบริษัทแอมทีก็จะก้าวหน้าไปอีกขั้น”

“พวกเราจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน” มีนาถามด้วยความมุ่งมั่นว่า “นายท่าน งั้นแฟชั่นโชว์ในครั้งนี้ฉันกับมาร์ชสามารถจัดการเองได้ทั้งหมดงั้นหรือ?”