สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 53

มีนาหลับตาแล้วเปิดตาอย่างไม่เต็มใจ เธอคิดว่ามาร์ชได้นอนหลับไปแล้วในอีกห้องหนึ่งซะอีก ใครจะไปรู้ว่าเขาจะปรากฏตัวอีกครั้ง

เธอหันไปมองเขาแล้วยิ้มว่า: “ฉันไม่ได้กินข้าวเย็นเลย และฉันพบว่าหลักจากที่ถูกตีจนหมดสติไปแล้ว พอตื่นมาจะหิ้วมาก”

มาร์ชยิ้มอย่างเย็นชา แล้วเหยียดแขนยาวออกไปหยิบกล่องนมขนาดใหญ่จากตู้เย็นผ่านเธอ: “การกินมากเกินไปในเวลากลางคืน มันไม่ดีต่อสุขภาพของเธอ”

“อืม” มีนาคิดว่าช่างมันเถอะ หลังดื่มโจ๊กเสร็จแล้วก็เข้านอนเลย แม้ว่าเธอรู้สึกอยากจะกินอะไร แต่การทำอาหารในสถานที่ที่เธอไม่คุ้นเคยนั้นมันไม่สะดวกเลย

เมื่อเห็นว่ามาร์ชเทนมที่เพิ่งนำออกจากตู้เย็นใส่แก้ว แล้วพร้อมที่จะดื่มแบบเย็น เธอจึงรีบพูดว่า: “ดื่มนมแบบเย็นตอนกลางคืนนั้นไม่ดีต่อกระเพาะนะ ควรอุ่นก่อนแล้วค่อยดื่ม"

ก่อนที่มาร์ชจะตอบสนอง เธอได้หยิบแก้วในมือของเขาแล้ว นำไปอุ่นในไมโครเวฟ และกดปุ่มจับเวลาเป็นเวลาหนึ่งนาที

มาร์ชพูดอย่างไม่รับน้ำใจนี้ว่า: “ฉันดื่มนมแบบเย็นมาตลอด ใครขอให้เธอช่วยอุ่นกัน”

“นายดื่มแบบเย็นบ่อยๆ กระเพาะของนายจะรับไหวได้ไง” มีนาถามเขากลับ “กระเพาะของนายเคยไม่สบายหรือเปล่า?”

มาร์ชหยุดชะงักสักพัก อันที่จริงกระเพาะของเขาก็ไม่ค่อยดีมาตั้งแต่อายุสิบกว่าปีแล้ว ตอนที่เขาเรียนมัธยมปลาย เขาเคยเป็นแผลในกระเพาะอาหารเฉียบพลัน ซึ่งตอนนั้นเขาอยู่ที่ต่างประเทศเลยไม่มีใครสนใจเขา เขาเคยเจ็บปวดจนทนไม่ได้ แล้วถูกชาร์วีพบเข้าแล้วนำตัวส่งโรงพยาบาล

ก่อนออกจากโรงพยาบาล หมอบอกเขาว่าให้เขากินยารักษากระเพาะเป็นเวลานาน และใส่ใจในการบำรุงและปกป้องกระเพาะอาหารของเขา แต่เขาก็ให้ความสนใจกับมันเพียงหนึ่งถึงสองปี พอรู้สึกว่ากระเพาะไม่แล้ว ก็ไม่สนใจมันอีก

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูด มีนาก็รู้ว่าเธอเดาถูกแล้ว เธอจึงชี้ไปที่เขาแล้วพูดว่า: “ฉันเดาถูกแล้วใช่ไหม?”

ในขณะนั้น เตาไมโครเวฟก็ส่งเสียงขึ้นและหยุดลง มาร์ชไม่อยากสนใจเธอแล้วหยิบนมอุ่นๆ ออกจากเตาไมโครเวฟ และเมื่อเขากำลังจะดื่มก็ได้ยินเสียงท้องร้องของเขา

ในค่ำคืนอันเงียบสงบ ในห้องครัวจึงไม่มีเสียงรบกวนอื่นๆ และมีนาก็ได้ยินเสียงอย่างชัดเจนเลย เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า: “อ๋อ นายก็หิวแล้วเหมือนกัน แล้วนายต้องการขนมหน่อยไหม”

มาร์ชคิดว่านั่นต้องเป็นเพราะเขาไปที่โรงงานเพื่อหาเธอ และเขาไม่ได้กินอะไรตั้งแต่บ่าย มิฉะนั้นเขาก็คงไม่มาที่ห้องครัวเพื่อดื่มนม: “ไม่ต้อง”

เมื่อรู้ว่าเขาไม่ชอบขนมหวาน มีนาก็เปิดประตูตู้เย็น แล้วหยิบไข่สองฟองออกมาและพูดว่า: “งั้นฉันจะทำแซนด์วิชไข่ให้นายไว้ทานคู่กับนมอุ่นๆล่ะกัน รับรองว่านายจะได้อิ่มท้องและบำรุงกระเพาะของนายอีกด้วย”

“เธอทำอาหารเป็นงั้นเหรอ?” มาร์ชถามด้วยความสงสัย

“แน่นอนสิ ตราบใดที่มีวัตถุดิบ ฉันก็สามารถทำอาหารอะไรก็ได้” ระหว่างที่มีนาพูดไปด้วยเธอก็หากระทะในครัวเจอ และหยิบขนมปังโฮลวีตสองสามแผ่นออกมา

มาร์ชจ้องมาที่เธอและเห็นเธอเปิดเตาแก๊สแล้วเทน้ำมันลงในกระทะร้อน... การเคลื่อนไหวต่างๆของเธอนั้นมีความชำนาญเป็นมาก

เขาพิงตัวอยู่ที่ตู้ครัวและพูดว่า: “งั้นก็ดี คราวหน้าฉันจะได้ให้ป้าโบว์พักผ่อน และเธอเป็นคนทำอาหารให้ฉันได้ลิ้มรสฝีมือของเธอบ้าง”

“ไม่มีปัญหา” มีนามองที่ไข่ดาวในหม้ออย่างตั้งใจ และเมื่อเกือบสุกเธอก็ไม่ลืมที่จะราดซอสโชยุลงบนไข่ ซึ่งไข่ดาวที่ทำแบบนี้นั้นหอมอร่อยมาก เป็นของโปรดของอธิเลย”

มาร์ชเห็นเธอตั้งใจทำขนาดนั้น ในใจก็บอกไม่ได้ว่าเป็นยังไง

ชาร์วีได้สืบพบแล้วว่าชุมชนเก่าที่มีนาไปนั้น เป็นสถานที่ที่เธอหรือบอกได้ว่าคือเธอและชายคนนั้นเคยเช่าอยู่ด้วยกัน และพวกเขายังอาศัยอยู่ที่นั่นพร้อมกับเด็กอีกคนหนึ่ง