สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 56

หลังจากที่บริษัทไล่คนกลุ่มนี้ออก บริษัทก็ต้องรับสมัครงานคนเพิ่ม และทั้งบริษัทแอมทีก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ

คนที่มีหลายอาชีพก็อยู่ในการคาดเดาของทุกคน ส่วนคนที่ไม่ถูกไล่ออกก็รู้สึกขอบคุณที่พวกเขาไม่ได้ใช้งานเอนในตอนแรก ดังนั้นพวกเขาจึงยังคงทำงานต่อได้

มีนาใช้เวลาว่างจากตารางงานที่ยุ่งของเธอไปที่แผนกบุคลากรเพื่อตรวจสอบการรับสมัครงานเพื่อดูว่ามีคนที่โดดเด่นหรือไม่

มาร์ชตั้งใจที่จะหาคนที่โดดเด่นในอุตสาหกรรมการแฟชั่น แล้วจัดตั้งแผนกออกแบบขึ้นอีกครั้ง และตั้งแผนกวิจัยพัฒนาขึ้นใหม่ ซึ่งเนื่องจากมีนามีความรู้ด้านการออกแบบ จึงให้เธอไปเลือกคนที่มีพรสวรรค์ด้านการออกแบบ

และวันนี้บริษัทได้คัดเลือกพนักงานเข้ามาใหม่ มาร์ชจึงขอให้เธอขึ้นไปพูดสองสามคำให้กับพนักงานที่เพิ่งเข้ามาใหม่

เมื่อเธอมาถึงห้องประชุมที่พนักงานใหม่รวมตัวกัน เธอได้เห็นเทมป์ยืนอยู่ในนั้น ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ

และสีหน้าของเทมป์ก็ไม่ได้ดีมากนักเมื่อได้เห็นเธอ

“คุณมีนา คุณมีนา ถึงคราวของคุณที่จะต้องพูดแล้วค่ะ” เลขาที่ยืนอยู่ข้างๆเธอก็สะกิดเธออย่างลับๆ เพื่อเตือนให้เธอพูด

มีนาหลีกเลี่ยงการสายตาของเทมป์ แล้วคำพูดทั้งหมดที่เธอเตรียมไว้เพื่อให้กำลังใจแก่พนักงานใหม่ก็ลืมไปหมดแล้ว และไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรในขณะที่วุ่นวายออกไป

ทันทีที่เธอเดินออกจากห้องประชุม เธอก็พูดกับเลขาที่ตามมาว่า: “ขอดูประวัติการรับสมัครของพนักงานใหม่ทั้งหมดหน่อยสิ และฝ่ายบุคคลรับสมัครคนเข้าทำงานอย่างไรกันแน่”

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ” เลขาแนนถามอย่างสับสน “คุณมีนาคิดว่ามีใครในพนักงานเหล่านี้ที่ไม่ตรงตามข้อกำหนดของงานเหรอค่ะ?”

“ใช่ไม่ แต่ก่อนที่จะตัดสินใจคัดเลือกพนักงานใหม่เข้าทำงาน ไม่ใช่ว่าควรแสดงเรซูเม่เหล่านี้ให้ฉันดูก่อนเหรอ!” มีนาโกรธมากจนเธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้

แนนรีบอธิบาย: “คุณมีนาคะ เรซูเม่เหล่านี้เคยถูกส่งไปยังห้องทำงานของประธานแล้วค่ะ ทว่าคุณไม่ได้อยู่ในห้องทำงาน แต่ท่านประธานมาร์ชอยู่ที่นั่น ฉันเลยคิดว่าคุณและท่านประธานมาร์ชได้อ่านไปแล้ว หากมีที่ใดที่เกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา ฉันจะไปคุยกับฝ่ายบุคลากรเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

“ไม่ต้องแล้ว” มีนาเรียกให้เธอหยุดเธอ แล้วเก็บความสับสนและความโกรธของเธอ “ไม่เป็นไร ฉันแค่ถามไปอย่างงั้นเอง เธอไปทำงานได้แล้ว”

แนนพยักหน้าแล้วกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ

มีนาสงบสติลง แล้วคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เทมป์ปรากฏอยู่ท่ามกลางพนักงานใหม่เหล่านี้ได้ต้องเป็นฝีมือของมาร์ชแน่ๆเลย

เพราะเธอไม่เคยเห็นประวัติของพนักงานใหม่เหล่านี้มาก่อนเลย ทว่ามาร์ชเคยเห็นมันแล้ว และเขาต้องการทำอะไรกันแน่?

เธอรู้ดีว่าผู้ชายที่เอาแต่ใจและขี้เหนียวอย่างเขาจะไม่ปล่อยให้เธออยู่อย่างดีๆแน่!

เธอจึงระงับความโกรธและเดินเข้าไปในห้องทำงาน แล้วปิดประตูอย่างแรง

ซึ่งมาร์ชกำลังก้มดูเอกสารอยู่ แล้วไม่ได้ยกหัวมองเธอเลย และพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น: “แล้วสมาชิกพนักงานใหม่ที่เธอเพิ่งคัดเลือกล่ะเป็นไงบ้าง เธอน่าจะมีคนทีเล็งไว้อยู่นะ”

มีนานั่งอยู่ที่ห้องทำงานเล็กๆของเธอแล้วพูดอย่างโกรธเคือง: “นายเป็นคนทำใช่มั้ย? และนายจงใจทำใช่มั้ย? ทำไมนายถึงจ้างเทมป์มาที่บริษัทล่ะ”

“ก็เพื่อคุณไง” จากนั้นมาร์ชก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ “แบบนี้แล้วพวกเธอจะสามารถอยู่ด้วยกันได้ทั้งวันทั้งคืน ไม่ใช่ว่าจะช่วยให้พวกเธอรอดจากความเจ็บปวดจากความคิดถึงเหรอ”

“บ้าไปแล้วเหรอ ฉันบอกแล้วนี่ว่าฉันไม่มีอะไรกับเขา และมันไม่ใช่อย่างที่คุณจินตนาการ เพราะเขาเคยช่วยฉัน ฉันเลยถือว่าเขาเป็นเพื่อน……”

“คนที่บ้าไปแล้วคือเธอต่างหาก” มาร์ชขัดจังหวะเธออย่างดุดัน “อย่าคิดว่าฉันรู้สึกไม่ได้ว่าเธอเป็นไข้ใจ ทุกๆคืนที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของฉัน แต่ในใจกลับคิดถึงผู้ชายคนอื่น โรคแบบนี้ควรต้องรักษานะ”