สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 58

ตอนนี้เธอแค่ต้องการตามหาเทมป์และบอกกับเขาในเรื่องที่เธอไม่ได้พูดมาก่อน เพราะเขาไม่จำเป็นต้องละทิ้งงานปัจจุบันของเขาเพื่อเธอจริงๆ

เธอรู้ดีว่ามันยากสำหรับเขาที่มาจากเมืองอื่นจะมาตั้งหลักในเมืองใหญ่แห่งนี้ ถ้าหากเขาตกงาน ความกดดันในชีวิตก็จะเพิ่มพูนขึ้น

สวัสดีการของบริษัทแอมทีนั้นดีมาก ซึ่งให้เขาทำงานนี้ก่อนและหางานใหม่ได้แล้วค่อยลาออก อย่าหุนหันพลันแล่นเกินไป

ทว่าเธอโทรหาโทรศัพท์ของเทมป์หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีใครรับสาย และเธอพยายามกดโทรอีกครั้งโดยคิดว่าเขาจะไม่รับสาย แต่มันกลับโทรติด

“รุ่นพี่ นายไปอยู่ที่ไหนมา? มีบางเรื่องที่ฉันต้องการจะบอกนายให้ แท้จริงแล้วที่นายสามารถทำงานได้นั้นม่ได้เกี่ยวกับฉันเลย ไม่งั้นฉันก็คงไม่ตกใจที่ได้เจอนายหรอก……”

“ฉันอยู่ที่ริมแม่น้ำ ริมแม่น้ำในสวนสาธารณะที่อยู่ตรงข้ามกับบริษัทแอมที” เทมป์กล่าวอย่างรวบรัด

“ฉันจะไปหานายทันที”

……

มาร์ชไม่ได้จริงจังอะไรเมื่อเห็นเธอปิดประตูจากไป เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ และไม่มีอะไรที่เขาจะทำให้เชื่องไม่ได้

ทว่าหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ หากมีนาผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ไปห้องน้ำ เธอก็ต้องกำลังไปไล่ตามผู้ชายคนนั้นอยู่!

เขาลุกขึ้นยืนแล้วปากกาที่อยู่ในมือก็หักเป็นสองท่อน ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้กล้าดียังไง

มาร์ชโทรหาชร์วีทันทีและถามว่า: “คนที่ขอให้ติดตามมีนาอยู่ที่ไหน? และกำลังติดตามเธออยู่หรือไม่?”

“ยังไม่ได้ให้ถอนตัว ตราบใดที่เธอออกจากบ้านตระกูลธวัชพลังกรหรือบริษัทก็จะตามติดตามไป” ชาร์วีตอบอย่างอธิบายไม่ถูก และถามว่า “ตอนนี้พวกคุณไม่ใช่อยู่ที่บริษัทหรือ ทำไมจู่ๆถึงถามแบบนี้?”

“เธอออกจากบริษัทไป และให้คนที่ติดตามเธอรายงานตำแหน่งของเธอให้ฉันตลอดเวลาด้วย” มารึกล่าวหลังจากนึกขึ้นบางสิ่ง “และเธอกำลังทำอะไรอยู่ ฉันต้องรู้ทั้งหมด!”

“เข้าใจแล้ว” ขณะที่ชาร์วีกำลังจะถามให้ชัดเจนยิ่งขึ้น มาร์ชก็วางสายไปแล้ว

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถ่ายทอดคำพูดของมาร์ชให้กับนักสืบที่ติดตามมีนาอยู่ตลอดเวลา

มีนามาถึงที่แม่น้ำในสวนสาธารณะ และเห็นเทมป์ที่หันหน้าไปทางแม่น้ำจากระยะไกล

เทมป์สูงอย่างน้อยหนึ่งจุดแปดเมตร แม้ว่ารูปร่างจะไม่ตรงเท่ามาร์ช แต่แผ่นหลังและอกที่กว้าวใหญ่เป็นผู้ชายที่สามารถให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่ผู้หญิง

เมื่อยู่ในวิทยาลัย มีผู้หญิงหลายคนในชั้นเรียนเดียวกับเธอแอบหลงรักเทมป์อยู่ ทว่าไม่มีใครสารภาพรักสำเร็จเลย

มีนาเดินอย่างระมัดระวัง แล้วหยุดห่างจากเขาหนึ่งเมตร และเรียกเขาจากด้านหลัง “รุ่นพี่คะ ฉันคิดว่าฉันต้องอธิบายความเข้าใจผิดบางอย่างให้นายฟัง”

หัวใจของเทมป์เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความโกรธ ผู้หญิงที่เขาไม่สามารถปล่อยวางไปได้นั้นได้แต่งงานกับคนอื่นไปแล้ว และกลายเป็นเจ้านายของเขาในชั่วพริบตา ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถยอมรับมัน!

“มีอะไรต้องอธิบายอีก ทว่าฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอเป็นลูกคุณหนู และแต่งงานกับผู้ชายที่สามารถทำให้เธออยู่สุขสบายได้ ชีวิตเริ่มต้นใหม่ของเธอนี่ดีจริงๆ” น้ำเสียงของเทมป์ประชดประชัน ทว่าเป็นการเยาะเย้ยเธอ และเยาะเย้ยตัวเองอีกด้วย

“เรื่องมันยาวนะ ที่จริงพ่อแม่แท้ๆของฉันรวยก็จริง แต่พวกเขาไม่รักฉันเลย เพราะฉันเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่ยังเป็นเด็ก……” ไม่ว่าเขาจะฟังหรือไม่ก็ตาม มีนาก็ยังเล่าประสบการณ์ตั้งแต่เด็กจนโตให้เขาฟัง

“เขาไม่ได้รังแกฉัน ตอนนี้เขากับฉันเป็นสามีภรรยากันตามกฎหมายแล้ว และเขาก็ไม่ใช่คนโง่ นายไม่ควรพูดแบบนี้อีกนะ” มีนาจ้องมาที่เขาด้วยตาที่แดง “นายก็ทำงานดีๆ แล้วหาแฟนสาวอย่างจริงจัง และในเมื่อนายเรียนจบแล้วทำงานอยู่ที่นี่ ก็ควรมีบ้านและรถเป็นของตัวเองโดยเร็วที่สุดและลงหลักปักฐาน”

“แต่ว่า……”

“ฉันไม่เหมาะกับนาย” มีนาปลอบเขาด้วยรอยยิ้ม “แม้ว่านายจะไม่คิดถึงตัวเอง แต่นายควรคิดถึงครอบครัวของนายในบ้านเกิดของนาย ว่าทำไมนายถึงอยากอยู่ในเมืองใหญ่นี้เมื่อนายเรียนจบแล้ว”

เทมป์รู้สึกอึดอัดที่หัวใจ ตอนนี้เขานอกจากพูดอะไรดีๆ แล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลย ด้วยความแข็งแกร่งและทรัพยากรทางการเงินทั้งหมดของเขาจะสู้กับมาร์ชก็เหมือนตีหินด้วยไข่

เขายิ้มอย่างขมขื่นแล้วคิดว่าพฤติกรรมของเขาไร้สาระจริงๆ “เธอต้องดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ และหากเธอต้องการความช่วยเหลืออะไรก็ให้บอกฉันเลย”

เมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็คิดออก มีนาก็ยิ้มแล้วตอบตกลง

“แต่เธอเคยคิดบ้างไหมว่าหากเธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่วางอุบายหลอกลวงซึ่งกันและกัน และพวกเขาทั้งหมดใช้เธอเหมือนเป็นโล่เปิดทาง เมื่อถึงตอนนั้นแล้วเธอจะถอนตัวอย่างไร” เทมป์ถามอย่างกังวล

มีนาพูดอย่างมั่นใจ: "เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะมีวิธีแก้ไขเอง”

เทมป์พยักหน้าและกล่าวว่า: “ฉันเชื่อในตัวคุณ และสามารถใช้ชีวิตตามปกติได้ในอนาคตได้”

“ด้วยคำพูดที่เป็นมงคลของนาย ฉันจะอยู่กับอธิโดยไม่มีใครมารบกวนเราได้ในอนาคต” มีนาเห็นว่าเขาไม่ได้สับสนเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป “ใกล้ถึงเวลาแล้ว และฉันก็ต้องกลับไปที่ห้องทำงานแล้ว ส่วนนายก็ต้องไปที่บริษัทแล้วจัดการเอกสารทั้งหมดสำหรับเข้าทำงานของพนักงานใหม่ให้เสร็จด้วย”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็หันหลังแล้วเดินไปทางบริษัทแอมที