สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 31

บทที่ 31 ปล่อยภรรยาผมเดี๋ยวนี้

หลีหยางหันมา เดินมาที่ข้างหน้าต่างกระจก มองลงไปด้านล่าง เห็นรถตำรวจแต่ละคันทยอยมุ่งตรงมาที่นี่!

แสงไฟจากรถตำรวจสว่างวาบ เสียงไซเรนดังบาดหูมาตามท้องถนน บรรดารถยนต์บนถนนต่างหลีกทางให้ ไม่มีใครกล้าขวาง!

คนที่เดินตามท้องถนน เห็นรถตำรวจวิ่งขับตามกันมา ก็ตื่นตกใจ ว่าเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้น ทำให้รถตำรวจวิ่งวุ่นกันขนาดนี้！

บนท้องถนน รถตำรวจวิ่งอย่างสบายไร้สิ่งกีดขวาง เสียงดังกระหึ่ม มุ่งหน้าไปที่อาคารตระกูลหลี!

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น” พนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่หน้าประตูอาคารตระกูลหลีรู้สึกตื่นตระหนก นับตั้งแต่ที่ตนทำงานมา ยังไม่เคยเห็นตำรวจของสถานีตำรวจเมืองหู้ไห่ พากันมาที่บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปแบบนี้เป็นครั้งแรก!

รถตำรวจแต่ละคันจอดปิดล้อมประตูทางเข้าอาคารตระกูลหลี ล้อมรอบอาคารตระกูลหลีไม่ให้เข้าออก บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที!

หลีหยางใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา“แต่ไหนแต่ไรตระกูลหลีไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมาย ต้องไม่มีอะไร”

“หรือครับ”ไต้ห้าวหนานยิ้มอ่อนๆ รอยยิ้มเย็นยะเยือก เอ่ยอย่าสนุกปากว่า“แต่น่าเสียดาย ที่ตำรวจอย่างพวกเขาไม่ได้คิดเช่นนั้น”

“ที่คุณพูดนี่หมายความว่าไง”หลีชิงเยียนกอดอก ใบหน้าเรียวสวยค่อยๆขาวซีด เธอสัมผัสได้ถึงท่าทีผิดปกติของไต้ห้าวหนาน น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา

หลีชิงเยียนเป็นคนฉลาด ตอนนี้ เธอสัมผัสได้แล้ว ไต้ห้าวหนานกับเสียงรถตำรวจที่พากันมานี่ มีความเกี่ยวข้องกัน

“ประธานหลีคุณเฉิน ขอให้คุณโชคดี” ไต้ห้าวหนานจ้องมองหลีชิงเยียนและเฉินเป่ยอย่างมีเลศนัย น้ำเสียงมีความดุร้ายน่ากลัวเพิ่มเข้ามา

“ผมมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ” ไต้ห้าวหนานเอ่ยเรียบๆ เดินออกจากประตูห้องรับแขก

ตอนที่เดินผ่านเฉินเป่ยนั้น ไต้ห้าวหนานชะลอฝีเท้าลง เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่มีแค่เพียงเฉินเป่ยจะได้ยินเท่านั้น“ความเจ็บปวดที่นิ้วฉันขาด ฉันจะเอาคืนร้อยเท่า”

เฉินเป่ยสีหน้าเรียบเฉย นัยน์ตาดำดิ่ง กลับมีความอาฆาตซ่อนอยู่ภายใน……ที่แท้ทั้งหมดนี่ก็เป็นแผนของไต้ห้าวหนานจริงๆ!

ไต้ห้าวหนานที่แท้ก็ไม่เคยเกรงกลัวเฉินเป่ย ทั้งหมด ก็แค่การแสดงเท่านั้น ช่างรนหาที่ตายจริงๆ นี่กำลังวางแผนใส่ร้ายตระกูลหลี!

ไต้ห้าวหนานต้องการเล่นงานเฉินเป่ย แต่เพราะว่าเฉินเป่ยเป็นลูกเขยของตระกูลหลี ดังนั้นทำให้ไต้ห้าวหนานต้องให้ตระกูลหลีชดใช้ด้วย!

ไต้ห้าวหนานเดินออกจากห้องรับแขก หลีหยางจ้องมองด้านหลังของไต้ห้าวหนาน ขมวดคิ้ว“นี่ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่”

“ไม่รู้ค่ะ แต่ว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่”หลีชิงเยียนกอดอก บนใบหน้าสวยนั้นมีความกังวลอยู่

“ต้องไม่มีอะไร เชื่อผมสิ”เฉินเป่ยเอ่ยเรียบๆ

“เชื่อคุณเหรอ”หลีชิงเยียนเหล่มองเฉินเป่ย ในใจไม่ค่อยสบอารมณ์ สำหรับเธอ สถานการณ์เลวร้ายของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ให้คนที่ไร้ความสามารถอย่างเขามาจัดการ เป็นไปได้อย่างไร

“แน่นอน”เฉินเป่ยยิ้มอ่อนๆ พ่นควันบุหรี่ออกมา

“เชื่อนายกับผีสิ”หลีชิงเยียนมองเฉินเป่ยอย่างเยือกเย็น ละสายตา หันไปด้านนอกห้องประชุมค่อยๆเดินออกไป

ซูเหลยที่อยู่อีกฝั่ง หัวเราะเยาะ ไม่รู้ว่าครั้งนี้ ไอ้คนกะล่อนหลอกลวงนี่จะใช้วิธีอะไรมาหลอกอีก

เฉินเป่ยเดินตามร่างสวยนั้นออกมาจากห้องรับแขก ลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกลเปิดออก ตำรวจแต่ละนายพุ่งตัวออกมาจากในลิฟต์!

“อย่าขยับ!”

“ทุกคนอย่าขยับ!”

ในมือตำรวจมีปืนสีดำ เกิดความเงียบสงบในชั่วพริบตา ควบคุมพื้นที่เอาไว้ได้!

ผู้นำอย่างเย่ชวง ก้าวมาอยู่ด้านหน้าสุด ใบหน้าเยือกเย็น ท่าทางดุดันเกรี้ยวกราด!

เฉินเป่ยหรี่ตาคู่นั้น เห็นชัดว่า คนพวกนี้มาอย่างไม่เป็นมิตรนัก!

“หัวหน้ากองเย่ไม่เจอกันนาน พอมาก็พาคนมามากมายขนาดนี้ นี่มาทำอะไรกันหรือครับ” หลีหยางเดินออกมาจากห้องรับแขก เอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เย่ชวงมองบรรดาผู้คน สายตาจับจ้องที่หลีชิงเยียน ในแววตาเย็นยะเยือกนั้นมีลำแสงเย็นออกมา วางท่าข่มอย่างเหนือกว่า

“มีสายรายงานว่า หลีชิงเยียนท่านประธานหญิงของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป กับสามีของเธอเฉินเป่ย มีความเกี่ยวข้องกับยาเสพติด ซุกซ่อนยาเสพติด ดังนั้นฉันจึงมาตรวจค้น”เย่ชวงเอ่ยอย่างเยือกเย็น

หลีชิงเยียนยืนอยู่กับที่อย่างนั้น กอดอก จ้องคนที่รูปร่างดีเช่นเดียวกับตนอย่างเย่ชวง สองสาวสวยสองสไตล์สบตากัน แววตาเย็นเยือกคมกริบปะทะกัน บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที!

อุณหภูมิในอากาศลงลง จนใกล้จะเป็นน้ำแข็ง หลีชิงเยียนแผ่รัศมีนางพญาออกมาทั่วร่าง ไม่ยอมก้มหัวให้

“มีหลักฐานหรือเปล่า” หลีชิงเยียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงชวนฟัง น้ำเสียงทรงเสน่ห์ชวนฟังแต่กลับแฝงความเยือกเย็น ไม่มีความเกรงใจเลยแม้แต่น้อย เห็นชัดว่ากำลังถามเย่ชวง

“พวกเราก็มาหาหลักฐานนี่ไง” เย่ชวงเอ่ยตอบ