สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 2

ปัจจุบัน

ฉันเลิกเรียนกลับมาที่ห้องสแกนคีการ์ดเข้าไปในห้อง ก็เจอกับผู้ชายที่ฉันเริ่มจะคุ้นหน้าเขาแล้วแหละ เพราะเขามาที่นี่บ่อยราวกับว่ามันคือห้องของตัวเขาเอง มาบ่อยถึงขนาดที่ว่ามีคีการ์ดห้องฉัน แต่!! อย่าคิดว่าฉันเป็นคนเอาให้เขานะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปเอามาได้ยังไง

“วันนี้ไปมีเรื่องกับใครมาอีกล่ะ ?” พอเดินเข้าไปในห้องฉันก็ถามกับคนที่นั่งรออยู่บนโซฟาทันที เขาอยู่ในชุดนักศึกษาแต่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉันหรอกนะ

ฉันมีไปสืบมาด้วยจากเข็มที่ติดอยู่บนชุดนักศึกษาของเขา มันเป็นมหาวิทยาลัยชื่อดังที่มีแต่ลูกท่านหลานเธอระดับมหาเศรษฐีไปเรียนทั้งนั้น ที่ฉันต้องสืบก็เพราะว่าฉันอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้อะไรเลย รู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้ต้องรวยมากแน่ ๆ

เขาหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาที่เย็นชาก่อนจะหันหน้ากลับไปโดยไม่พูดอะไร

อะไรของเขาเนี่ย !!

“นี่นาย....”

“ไม่ได้มีเรื่องกับใคร” เขาตอบเพียงสั้น ๆ แค่นี้ มันเป็นปกติของเขานั่นแหละที่เขาจะพูดน้อย ๆ ฉันเริ่มชินแล้วแหละ

“ไม่มีเรื่องกับใคร แล้วนายมาทำไม” ฉันถามอย่างแปลกใจ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยไล่ไม่เคยบอกว่าไม่ให้เขามาที่ห้องฉันอีกนะ แต่เชื่อเถอะว่าผู้ชายคนนี้หน้าด้านกว่าที่คิด

“เพื่อนยืมห้อง”

“ยืมห้อง ยืมทำไม ?” ฉันถามเขาอย่างแปลกใจอีกครั้ง

“อยู่กับเด็ก”

เขาตอบแค่นั้น แต่ฉันก็พอจะเดาออกแล้วแหละว่ามันมีอะไรมากกว่าคำว่าอยู่กับเด็ก

ฉันเดินไปหยุดตรงหน้าของเขาก่อนจะมองดูใบหน้าเขาว่ามันมีรอยฟกช้ำอะไรเพิ่มเติมมาบ้างหรือเปล่า

“มองทำไม ?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปมก่อนที่เขาจะเอ่ยถามฉันเสียงเรียบ ๆ

“แค่จะดูว่านายไม่ได้ไปมีเรื่องกับใครมาจริง ๆ หรือเปล่า แต่ไม่มีก็ดีแล้วแหละ”