สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 39

หลายวันผ่านไป...

ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึง พ่อฉันจีดการส่งคืนที่ดินและหุ้นบริษัทให้กับทางครอบครัวของกำปั้นเรียบร้อยแล้ว ส่วนเรื่องของผู้ใหญ่ฉันไม่รู้ว่าทั้งสองฝ่ายคุยอะไรกันยังไง ฉันไม่อยากรับรู้อีกแต่คงไม่มีอะไรแล้ว ตอนนี้พ่อเปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้ว แถมยังเอาอกเอาใจแม่มาก ๆ แบบที่ฉันกับเฮียไม่เคยเห็นมาก่อน

และวันนี้ทางนั้นเพิ่งโทรมาบอกพ่อฉันว่าจะเข้ามาที่บ้านเพื่อที่จะมาจัดการเรื่องหย่าของฉันกับกำปั้นให้เรียบร้อย แบบนี้แปลว่ากำปั้นยอมแล้วสินะ

กำปั้นไม่ได้ติดต่อมาอีกตั้งแต่วันนั้น เกือบสองอาทิตย์ที่ไม่ได้เจอกัน ถึงจะไม่อยากเจอแต่วันนี้คงเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ เพื่ออิสระที่ฉันจะได้รับ

“ไง ตื่นเต้นมั้ย จะโสดแล้ว” เฮียถามฉัน ถามติดตลกเพราะไม่อยากให้บรรยากาศมันตรึงเครียดจนเกินไป ตอนนี้เรากำลังนั่งรอให้ทางครอบครัวของกำปั้นมาที่บ้านอยู่

“โสดตลอดนะเฮีย !!” ฉันทำตาดุใส่เฮีย

“ฉลองป้ะ ?” เฮียยักคิ้วให้ฉันเป็นการชวน

“ตาซา อย่าชวนน้องเที่ยวเชียวนะ !!” แม่ดุเฮีย

“โธ่!! แม่ นี่ผมจะบอกอะไรให้นะแม่ ตอนอยู่กรุงเทพลูกสาวแม่ก็เที่ยว เที่ยวเก่งกว่าผมอีก”

“เฮีย !!”

ฉันดุเฮียเสียงดัง ถึงเฮียจะไม่ได้อยู่กับฉันแต่เฮียรู้ดีว่าฉันชอบเที่ยวขนาดไหน แต่เรื่องนี้มันควรเอามาพูดต่อหน้าพ่อกับแม่มั้ยล่ะ !!

“แล้วเรื่องไปเรียนต่อเมืองนอกว่าไง ?” พ่อถามฉัน

มีอีกเรื่องที่ฉันลืมบอก คือฉันกำลังจะทำเรื่องย้ายไปเรียนที่เมืองนอก คงเทอมสองนั่นแหละถึงจะได้ไป ไม่อยากย้ายไปทั้งที่ยังเปิดเทอมหนึ่งอยู่

“ค่ะ ทำเรื่องได้เลย” ฉันตอบพ่อ หลายวันมานี้พ่อก็พยายามเอาใจฉันเหมือนกัน

รู้สึกว่าครอบครัวมันดูไม่เป็นครอบครัวมานานมากแล้ว แต่วันนี้ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะได้ครอบครัวกลับคืนมา แต่เรื่องที่พ่อทำมันก็คงยากที่จะลืม คงให้เวลาเป็นเครื่องเยียวยาความสัมพันธ์นี้ของครอบครัวเรา

“เชิญค่ะ” เสียงแก้วพูดอยู่ตรงหน้าห้องรับแขก เมื่อเราทุกคนเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้ชายสามคนกำลังเดินเข้ามา

คนแรกคือพ่อเลี้ยงของกำปั้น คนที่สองคือคุณอาของกำปั้นที่เป็นนายทะเบียน และคนสุดท้ายคือ ‘เขา’

ฉันรู้สึกว่าเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเผลอไปสบตากับสายตาเย็นชาคู่นั้นของเขา มันทำให้ฉันรีบก้มหน้าลงพร้อมกับหัวใจที่เริ่มเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง

หลายวันมานี้ฉันพยายามทบทวนกับความรู้สึกของตัวเอง และเตือนว่าฉันจะไม่เผลอใจให้กับเขาแบบครั้งนี้อีกหลังจากที่ความสัมพันธ์ทุกอย่างจบลง

เมื่อมาถึงผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดอะไรกันสักอย่าง ซึ่งมันแทบจะไม่เข้าหูฉันเลย เพราะฉันเอาแต่คิดฟุ้งซ่านอยู่ในใจ และลอบมองหน้าของกำปั้นอยู่หลายครั้ง สีหน้าของเขาเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก แต่เขาแสดงออกทางแววตาเหมือนกับว่าไม่เต็มใจกับเรื่องในวันนี้

“รีบ ๆ เซ็นซะ ๆ เรื่องจะได้จบสักที” พ่อเลี้ยงหันไปบอกกำปั้นที่เอาแต่นั่งนิ่งเหมือนหุ่น

กำปั้นหยิบปากกาขึ้นมาเขามองมาที่ฉัน จ้องอยู่สักพักจนฉันต้อนเบือนหน้าหนี

หลังจากกำปั้นเซ็นใบหย่าเสร็จฉันก็เซ็นต่ออย่างไม่ลังเล

จบแล้ว ทุกอย่างมันจบแล้วจริง ๆ เร็วกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ซะอีก

“คุณดนัยผมขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว”

พ่อเลี้ยงกำปั้นบอกพ่อฉัน สีหน้าท่านดูเครียด ๆ ฉันกับแม่และเฮียหันไปมองหน้ากันอย่างกังวล เราคืนทุกอย่างไปแล้ว หวังว่าทุกอย่างมันจะจบแบบที่เราตั้งใจ ความผิดของผู้หญิงคนนั้น ทางเราก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจอีก

บรรยากาศภายในห้องรับแขกมันเงียบสนิท ไม่มีใครปริปากพูดอะไรเลยสักคำ

“ขอคุยด้วยหน่อย” เป็นฉันที่หันไปบอกกำปั้น พอฉันพูดแบบนั้นแม่กับเฮียก็พร้อมใจกันส่ายหน้าให้ฉันทันที

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุยธุระนิดหน่อย จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก” ฉันบอกแม่กับเฮีย ฉันแค่มีเรื่องจะคุยกับเขา แต่คิดว่าคุยตรงนี้มันไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่