สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 42

ฉันตัวแข็งทื่อราวกับถูกมนต์สะกดเอาไว้ไม่ให้ขยับตัวไปไหนได้อยู่บนร่างหนาของกำปั้น

“ทะ ทำอะไรของนาย” ฉันหลบสายตาไปอีกทางไม่กล้าที่จะมองเขาจริง ๆ ตอนนี้

“ใจเธอเต้นแรงดีหนิ”

ใช่! มันเป็นแบบที่เขาว่า ตอนนี้ใจของฉันมันเต้นรัวมากจริง ๆ ไม่รู้จะมาเต้นแรงเอาอะไรตอนนี้ บ้าที่สุด !!

“จะไปไหน ?” เขาถามหลังจากที่เราต่างเงียบกันไปพักใหญ่

“เรื่องของฉัน” ฉันตอบแบบไม่เต็มใจก่อนจะลุกขึ้นจากตัวเขา ครั้งนี้เขายอมปล่อยฉันง่าย ๆ

“ถามดี ๆ” กำลังจะเดินไป แขนฉันก็ถูกกำปั้นรั้งเอาไว้ เขานั่งอยู่บนเตียงมองฉัน

“แล้วฉันตอบไม่ดีตรงไหน”

กำปั้นพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ แล้วปล่อยแขนฉันด้วยท่าทางที่หงุดหงิด “จะไปแรดที่ไหนก็ไป !!”

“อื้ม” ฉันพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไปยังห้องของตัวเองทันที

หลังจากปิดประตูห้องนอนเรียบร้อย ฉันเอนหลังไปติดกับบานประตูแล้วยกมือขึ้นมาทาบบนหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งเมื่อคิดถึงการกระทำที่กำปั้นเพิ่งทำให้ฉันใจสั่นเมื่อกี้ ตอนที่เขาใช้นิ้วปัดปอยเส้นผมของฉัน สายตาของเขามันต่างออกไปจากทุกครั้ง...

ฉันอยู่ในห้องไม่ออกไปจนเวลาผ่านไปนับสองชั่วโมง เมื่อมั่นใจแล้วว่ากำปั้นคงจะเก็บของเสร็จเรียบร้อยฉันจึงค่อย ๆ แง้มประตูออกไปดูด้านนอกด้วยความระแวง ฉันกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง มองไปที่ห้องกำปั้น แล้วจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นประตูมันปิดสนิท นั่นหมายความว่ากำปั้นกลับไปแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องเดินสำรวจห้องตัวเองดูดี ๆ อีกรอบ พอมั่นใจแล้วจริง ๆ ฉันเลยเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเที่ยว คืนนี้เลย์มันบอกว่าจะพาฉันไปที่คลับเปิดใหม่

#คลับ

ฉันไม่ได้เอารถมาเอง อาศัยติดรถมากับเลย์และลีโอเอา ตอนนี้เตมันเข้าไปเปิดโต๊ะรอในคลับแล้ว วันนี้ฉันก็เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเช่นเคย

วันธรรมดาไม่ใช่วันหยุดไม่คิดว่าคนที่คลับจะแน่นขนาดนี้ นี่ขนาดสี่ห้าทุ่มคนยังแทบล้นคลับนี่ถ้าไม่ให้เตมันมาจองไว้ก่อนมีหวังไม่มีโต๊ะนั่งแน่ ๆ

“ไอ้เตเมื่อกี้กูเห็นสาวโต๊ะนั้นมากันสามคน แม่งอย่างเด็ด” พอมาถึงโต๊ะเลย์มันก็บอกเตทันที

“ไหนวะ ?” เตทำท่ามองหา เลย์ก็ชี้นิ้วให้ดู สองคนนี้เรื่องผู้หญิงไม่เคยแผ่วเลยจริง ๆ

“ไม่เอากับเขาหน่อยหรอลีโอ ?” ฉันถามลีโอที่พอมาถึงก็เอาแต่นั่งเงียบ ๆ ดื่มเหล้าไม่พูดไม่จาเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

ลีโอเงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วส่ายหน้าเหมือนไม่สนใจที่สองคนนี้พูดกัน “มีคนที่ชอบอยู่แล้ว”

ลีโอตอบ จากนั้นมันก็มองหน้าฉันไม่ละสายตา ทำให้ฉันรู้ว่า ‘คนที่ชอบ’ ที่ลีโอหมายถึงคือฉัน

“มา ๆ ชนแก้ว ๆ” ฉันตัดบทด้วยการชนแก้ว เพราะรู้ดีกว่าพูดไปก็เท่านั้น

ตอนนี้ดีเจกำลังเปิดเพลงแดนซ์ ทุกคนกำลังเต้นกันสนุก แต่สายตาฉันดันเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นรักแรกของฉัน คนที่เคยทำฉันเจ็บ ‘ว่ายุ’ เขากำลังเดินมาทางนี้

“ไอ้นั้นน่าตาคุ้น ๆ ว่ามั้ยอิเจ้” เลย์ถามฉัน สายตามองไปที่วายุที่กำลังเดินมา

แต่ !! ยังไม่ทันที่เขาจะเดินมาถึงโต๊ะฉัน จู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งพุ่งตัวมาจากไหนไม่รู้ไปชนเข้ากับวายุ แก้วที่เขาถือมาหกใส่เสื้อเขาเปื้อนเต็มไปหมด ที่ฉันมองเห็นขนาดนี้ก็เพราะว่าอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะฉันสักเท่าไหร่

“มึงไม่มีตารึไงวะ !!” วายุตวาดใส่คนที่เดินไปชนกับเขา แต่ฉันว่าผู้ชายคนที่ชนกับวายุมันหน้าตาคุ้น ๆ นะ

“โทษทีพี่ ไอ้เชี้ยปั้นมึงผลักกูทำซากอะไรวะ”

ฉันได้แต่ยิ้มแห้ง คือฉันก็แค่ว่านเสน่ห์แต่ไม่ได้มีเจตนาจะควงเขากลับห้องหรอกนะ

พอเดินกลับมาที่โต๊ะ กำลังหย่อนตัวนั่ง จู่ ๆ ก็มีอะไรบางอย่างมาคล้องเอวของฉัน แล้วดึงตัวฉันให้นั่งลง ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เก้าอี้แน่ ๆ เพราะมันนุ่ม ๆ แข็ง ๆ คล้ายท่อนขาของคน

ตอนนี้ที่โต๊ะของฉันไม่มีใครอยู่เลยเพราะพวกเพื่อน ๆ มันออกไปสูบบุหรี่กันหมด

“เลือกเอาหน่อย” เสียงทุ้มเข้มกระซิบถามข้าง ๆ กับหูของฉัน “หรือใครก็ได้ว่างั้น ?”

เป็นคำพูดที่ดูถูกฉันมาก ๆ และคนที่พูดคือกำปั้น เสียงของเขาฉันจำได้ดี

“ใช่ ใครก็ได้” พูดจบฉันก็เอี่ยวตัวหันไปมองกำปั้นที่กำลังจ้องหน้าฉันอย่างเอาเป็นเอาตายในตอนนี้ “แต่ไม่ใช่นาย”

แววตาเขาฉายแววความอำมหิตเมื่อฉันพูดคำนี้ออกไป “มั่นใจ”

“ปล่อยฉัน นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน อร้าย....!!”

ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกกำปั้นอุ้มขึ้นจนตัวลอย เขาอุ้มฉันขึ้นแล้วพาเดินไปยังประตูทางออกคลับโดยไม่สนใจสายตาของใครเลย

“นายเลิกทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของฉันสักที ไอ้บ้า ฉันจะเที่ยว ปล่อยฉันลงนะ”

“ช่วยด้วยค่ะ ไอ้นี่มันโรคจิต ช่วย...อื้อ !!”

ฉันทั้งดิ้น ทั้งร้องตะโกนให้คนช่วย แต่แล้วเสียงของฉันมันก็ขาดหายไป เมื่อถูกกำปั้นก้มหน้าลงมาจูบลงบนริมฝีปากของฉันแล้วขยี้เบา ๆ ท่ามกลางผู้คนนับร้อยที่ยืนอยู่รอบ ๆ ตัวเราทั้งคู่

เขาคงไม่อาย แต่ฉันอาย !! ฉันพยายามดิ้นหนีแต่ก็ไม่สำเร็จแถมยังถูกกำปั้นกัดริมฝีปากอีกด้วย เป็นบ้าไปแล้วรึไงผู้ชายคนนี้