สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 43

กำปั้นอุ้มฉันไม่ที่รถของเขา มือหนึ่งเอื้อมไปเปิดประตูแล้วยัดตัวฉันเข้าไปในรถตรงเบาะหลังคนขับ จากนั้นเขาก็ตามฉันเข้ามาในรถด้วยพร้อมกับปิดประตู

“จะ จะทำอะไร...อื้อ ~”

ไม่ทันที่จะพูดอะไรเขาก็ใช้ปากของตัวเองมาปิดปากของฉันเอาไว้ มือหนาบีบเค้นหน้าอกของฉันอย่างแรงจนมันเจ็บไปหมด ฉันพยายามปัดป่ายกำปั้นที่กำลังรุกล้ำร่างกายของฉันอยู่อย่างทุลักทุเล แต่ก็ไม่เป็นผล

“อื้อ ~” เสียงร้องท้วงในลำคอของฉันดังขึ้นต่อเนื่อง แต่กำปั้นไม่แม้แต่จะใส่ใจ เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการโดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะสมยอมหรือเปล่า

ริมฝีปากหนาผละออกจากริมฝีปากของฉันก่อนที่กำปั้นจะเลื่อนใบหน้าลงไปซุกไซร้ซอกคอของฉันแทน มันรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงต้นคอเป็นระยะ ๆ นั่นหมายความว่ากำปั้นเขาได้ทำรอยแดงเอาไว้แน่ ๆ

“อย่า ยะ อย่าทำ...” ฉันดิ้นจนแทบจะหมดแรงแล้วในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่ทีท่าทีว่าจะหยุด

“อยากลองของเก่า ไม่ได้?” กำปั้นเงยหน้าขึ้นมาเลิกคิ้วถามฉัน มันได้ด้วยหรอ อยากจะทำอะไรกับฉันก็ได้อย่างนั้นหรอ เวลาผ่านไปแต่เขาก็ยังชอบบังคับและชอบใช้ความรุนแรงกับฉันไม่เคยเปลี่ยนเลย

“ไม่ !!” ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง

ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักดันตัวของกำปั้นออกไปจนแผ่นหลังของเขาไปอัดกระแทกกับประตูรถเสียงดัง พอได้จังหวะฉันก็หันหลังกำลังจะเปิดประตูรถ แต่แล้วก็ถูกกำปั้นกระชากอย่างแรง ครั้งนี้ฉันเสียเปรียบมากเพราะกำลังนอนอยู่ใต้ร่างของเขา

กำปั้นจ้องหน้าฉันอยู่พักใหญ่ก่อนจะพูด “จะดิ้นให้เหนื่อยทำไม”

“เพราะฉันไม่ต้องการจะมีอะไรกับนาย...”

“แต่ฉันต้องการ”

“แล้วยังไง นายต้องการแล้วฉันต้องยอมงั้นหรอ” ฉันถามเสียงสั่นเครือเล็กน้อย “ฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่ยอมไม่ใช่รึไง ตัวฉัน!!”

จู่ ๆ น้ำใส ๆ มันก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างโดยที่ฉันไม่อาจห้ามมันได้เลย น้ำตามันไหลออกมาเองฉันเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตา

“แค่นี้ทำไมต้องร้อง” กำปั้นถาม น้ำเสียงของเขาเย็นลงจากเมื่อกี้ มือหนายกขึ้นมากำลังจะเช็ดน้ำตาออกให้ฉัน แต่ฉันปัดมือเขาออก

“แล้วนายจะให้ฉันยิ้มมีความสุขรึไง ฉันกำลังจะถูกข่มขืนนะ”

กำปั้นมองหน้าฉันอยู่เงียบ ๆ เขาพ่นลมหายใจออกมากระทบใบหน้าของฉันเฮือกใหญ่แล้วพูด “แล้วทำยังไงถึงจะยอม”

ยังกล้ามาถามอะไรแบบนี้อีกหรอ คิดว่าฉันจะยอมงั้นหรอถ้าไม่เจอกดแบบนี้

“ฉันไม่เคยคิดจะยอมนาย !!”

“ทำไม” กำปั้นถาม ยังจะมาถามอีกหรอว่าทำไม เหตุผลมันชัดเจนอยู่แล้ว

ฉันเงียบไม่ตอบ เรื่องนี้ฉันว่าเขาคิดเองได้อยู่แล้ว ไม่ต้องมาถามให้มากความหรอก

“เธอไม่เคยรู้สึก ?” กำปั้นค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าต่ำลงมาใกล้ ๆ กับซอกคอของฉัน เพราะตอนนี้ฉันเบือนหน้าหนีเขาอยู่

กำปั้นจับปลายคางของฉันให้หันหน้าไปมองเขา ฉันเกร็งหน้าเอาไว้แต่ก็สู้แรงผู้ชายตัวโตอย่างเขาไม่ได้อยู่ดี

“มองหน้าฉัน” เขาสั่งเสียงแข็ง “แล้วพูดว่าเธอไม่เคยรู้สึกอะไรเลย”

ฉันมองหน้ากำปั้นตามที่เขาบอก หัวใจมันเริ่มเต้นรัวขึ้นมา แต่มันกลับเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวด มันผ่านมาตั้งนานแล้วทำไมถึงมาถามอะไรแบบนี้ ทั้งที่ระหว่างเรามันไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นเลย ควรจะไม่มีความรู้สึกแบบนั้น... “ใช่!! ฉันไม่เคยรู้สึก อื้อ~”

กำปั้นกดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉันอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาไม่ได้รุนแรง เขาค่อย ๆ ดูดเม้มริมฝีปากล่างของฉันเบา ๆ แล้วจึงสอดลิ้นเข้ามาสำรวจในช่องปากของฉัน ทั้งที่ฉันต้องผลักตัวเขาออกห่าง แต่ตอนนี้ฉันกลับยอม ยอมให้เขาทำ