กำปั้นยังไม่มีท่าทางปักใจเชื่อในคำพูดของฉัน แต่เขาก็ดูลังเล
“ฉันจะเข้าไปดูในงาน” ฉัรถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ให้กับความคิดไปเองของเขา แถมยังไม่เชื่อความจริงจากปากฉันอีกต่างหาก
ฉันรีบวิ่งไปคว้าแขนของกำปั้นเอาไว้ ขืนปล่อยให้เข้าไปได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
“เห็นมั้ยว่าเธอไม่กล้าให้ฉันเข้าไปในงาน เป็นงานแต่งของเธอจริงๆ งั้นสินะ” กำปั้นจ้องหน้าฉันอย่างเกรี้ยวกราด “ฉันจะพังแม่งให้หมด อย่าหวังว่าจะได้แต่ง !!”
“นี่!! ไปกันใหญ่แล้วนะ ฉันบอกไปแล้วไงว่างานแต่งพี่ฉัน ๆ” ฉันแหกปากตะโกนดังลั่น ไม่กลัวว่าจะมีใครมาได้ยินแล้ว โมโห “แต่ถ้ามันเป็นงานแต่งของฉันจริงๆ นายก็ไม่มีสิทธิ์”
“เห็นมั้ย เธอยอมรับแล้วว่าเป็นงานแต่งของเธอจริงๆ”
“โอ้ยนี่ นายมันโง่ขนาดนี้เลยรึไงเนี่ย !!” อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ พูดเท่าไหร่ก็ไม่เชื่อ แล้วมันใช่เรื่องที่ฉันจะต้องมาอธิบายให้เขาฟังมั้ย ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
“นายนออยู่ตรงนี้นะ”
“เธอจะไปไหน ฉันไม่ให้เธอเข้าไปในงานเด็ดขาด เธอต้องกลับกรุงเทพกับฉันตอนนี้ !!”
“นายมีสิทธิ์อะไรมาบังคับฉันห๊ะ !!”
“ฉันง้อเธออยู่ เธอมีสิทธิ์อะไรไปแต่งงานกับคนอื่น ยังไงฉันก็ไม่ยอม !!” เขาทำท่าทางขึงขังเอาเรื่องมาก
“โอเค ฉันจะโทรไปหาพี่ชายฉัน”
“โทรไปทำไม !!”
ฉันไม่ตอบอะไรกำปั้นแต่กดเบอร์โทรออกไปหาเฮีย ให้เฮียออกมานอกโรงแรมสักแป๊บหนึ่ง และบอกให้เฮียเอาว่าที่ภรรยาของเฮียมาด้วย
ทีนี้จะได้รู้กันว่าฉันโกหกหรือเปล่า
“นายรออยู่ตรงนี้” ฉันบอกกำปั้น
“เออ !!”
เขาพูดจบก็หยิบซองบุหรี่ขึ้นมากำลังจะจุดมัน แต่ฉันพูดดักเขาเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัมพันธ์สวาท