สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 116

บทที่ 116 เธอเป็นห่วงฉันมากเหรอ

“ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

พอได้สติกลับมา เย้นหว่านรีบผลักออกไปด้านหลัง พูดเร็วเหลือเกิน เนื้อกุ้งในปากยังทำให้เธอสำลักแล้ว

“แค่ก แค่กๆๆ……”

“ดื่มน้ำ”

โห้หลีเฉินรีบเดินไปนั่งลงด้านข้างของเย้นหว่าน ยื่นแก้วน้ำไปที่ขอบปากของเธอ การกระทำที่อยากป้อนน้ำให้เธอดื่ม

เย้นหว่านไอแบบไม่สบายมาก อ้าปากดื่มน้ำไปอึกใหญ่

“ช้าๆ หน่อย”

โห้หลีเฉินพูดเสียงต่ำ ใช้มือข้างหนึ่งตบไปที่หลังของเย้นหว่านอย่างไม่เบาไม่แรง

ร่างสูงใหญ่ของเขานั่งอยู่ข้างกายเธอ พอดูขึ้นมา ยิ่งเหมือนท่วงท่าที่กอดเธอไว้

พวกผู้หญิงที่มองมาจากด้านนี้ ยิ่งอิจฉาจนไม่ไหวแล้ว

“ละมุนมากใส่ใจมาก ถ้าแฟนฉันเป็นแบบนี้ ฉันจะแต่งงานกับเขาทันทีเลย”

“ฉันอยากสะบัดแฟนทิ้งไปเลย ไปผูกสัมพันธ์กับหนุ่มหล่อคนนี้”

“คิดก็ไม่ต้องคิดเลย เธอไม่เห็นในสายตาหนุ่มหล่อคนนั้นที่ล้วนมีแต่ผู้หญิงคนนั้นเหรอ นั่นต้องรักหล่อนมากแน่ ในใจในสายตาไม่สนใจคนอื่นประเภทนั้น”

“จริงด้วย ดูเหมือนจะลึกซึ้งมากด้วย”

พวกผู้หญิงถกเถียงกันพึมพำอิจฉากันอยู่ ที่ที่ไม่ไกลนักกลับมีดวงตาคู่หนึ่งอันชั่วร้ายเคียดแค้นกำลังแอบมองโห้หลีเฉินกับเย้นหว่านอยู่

นั่นคือมู่หรุงชิ่น

เวลานี้ ส้อมในมือของหล่อนเกือบจะหักงอ อยากพุ่งเข้าไปแยกพวกเขาออกจนทนไหวด้วยความแค้นเคือง

หลังจากที่หล่อนกลับมา ยังก็ไม่ได้เคยอยู่ตามลำพังกับโห้หลีเฉินแบบจริงจังเลย และไม่ได้พูดคุยกันดีๆ สักเท่าไร เขายิ่งไม่เคยห่วงใยว่าหล่อนรักษาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง

เดิมทีหล่อนคิดว่าเย็นนี้จะมาหาโห้หลีเฉินแล้วทานข้าวกันสักมื้อ เริ่มคุยสถานการณ์ของหล่อนเอง แต่กลับไม่คิดว่าจะได้เห็นโห้หลีเฉินกับเย้นหว่านออกไปจากบริษัทด้วยกัน

หล่อนแอบๆ ตามเข้ามาตลอดทาง มองเห็นฉากที่แทงใจขนาดนี้เข้า

โห้หลีเฉินที่สูงสง่า คุณโห้เคยปอกกุ้งมังกรมันเยิ้มด้วยมือตนเองเมื่อไรกัน แถมยังป้อนเย้นหว่านอย่างสนิทสนมขนาดนี้ต่อหน้าผู้คนในที่กว้างขวางอีก

หากเป็นแบบนี้ต่อไป ความสัมพันธ์ระหว่างโห้หลีเฉินกับเย้นหว่านนับวันคงยิ่งดี เย็นนี้อาจมีโอกาสเกิดอะไรขึ้นได้?

หล่อนหน้าซีดขาว ท่าทางดุร้าย

ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด

“พนักงาน เธอเข้ามาสิ”

มู่หรุงชิ่นยกมือเรียกพนักงานแล้ว

พนักงานรีบเดินเข้ามาแล้ว เอ่ยปากด้วยความเคารพนบน้อม “คุณผู้หญิง ขอโทษนะคะ คุณมีอะไรจะสั่งคะ?”

มู่หรุงชิ่นวางบัตรธนาคารใบหนึ่งไว้บนโต๊ะ “ในนี้มีเงินห้าแสน เธอช่วยฉันทำเรื่องหนึ่งที เงินพวกนี้ล้วนเป็นของเธอ”

พนักงานตกใจใหญ่เลย ข้างในลนลานจนควบคุมการเต้นของหัวใจไม่อยู่

ทำเรื่องหนึ่งก็ได้รับห้าแสน สำหรับหล่อนที่เป็นสาวทำงานแบบนี้ เดิมทีไม่มีทางปฏิเสธได้เลย

เย้นหว่านดื่มน้ำไปหลายอึก ถึงค่อยๆ ดีขึ้นมา

เธอพูดโดยจิตใต้สำนึก “ขอบคุณค่ะ……”

พูดยังไม่ทันจบ เวลานี้เธอถึงได้รู้สึกตัว ระยะห่างระหว่างเธอกับโห้หลีเฉิน

เขานั่งอยู่ด้านข้างตัวของเธอ แขนยังวางไว้ด้านหลังของเธอ เหมือนอยู่ในท่วงท่าที่กอดเธอไว้ในอ้อมอก

กลิ่นอายบนตัวของเขานั้น ยิ่งเต็มไปทั่วอวัยวะสัมผัสของเธออย่างไร้การควบคุม

ทำให้รู้สึกหวาดผวา

“คุณ คุณโห้ พวกเรานั่งห่างกันหน่อยดีกว่า จะได้สะดวก กินก็สะดวก”

เย้นหว่านหาเหตุผลอย่างว้าวุ่น รีบขยับไปอีกด้านของโซฟา

โห้หลีเฉินนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับไปไหนแบบภูเขา แม้กระทั่งยังหยิบถ้วยตะเกียบของเขาจากฝั่งตรงข้ามเข้ามา จากนั้นหยิบกุ้งมังกรเล็กมาตัวหนึ่ง

“ตรงนี้ยิ่งสะดวก ฉันจะแกะกุ้งให้เธอ”

เย้นหว่านมองกุ้งมังกรเล็กในมือเขา รู้สึกเจ็บคอไปหมด

โห้หลีเฉินแกะกุ้งให้เธอกินแบบนี้ เธอรู้สึกสับสนมาก นี่เป็นการกินอาหารมื้อหนึ่งที่ทำให้เธออกสั่นขวัญแขวนที่สุด จิตใจว้าวุ่นมากที่สุด