สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 121

บทที่ 121 ทั้งโลกล้วนรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาแล้ว

เย้นหว่านอึ้งค้าง

โห้หลีเฉินน้ำเสียงทุ้มต่ำเย้ยหยัน “อยากทำอะไรกับฉัน ความจริงเธอพูดตรงๆ ก็ได้ ฉันไม่ถือสาแถมยังจะให้ความร่วมมือกับเธอ”

พูดๆ อยู่ เขาก็ยื่นมือมาโอบเอวของเย้นหว่านไว้ ดึงทั้งตัวคนเข้ามาในอ้อมอกของเขา

เย้นหว่านตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “คุณโห้ คุณเข้าใจผิด......อื้ม”

คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ริมฝีปากก็ถูกเขาอุดเอาไว้แล้ว

ริมฝีปากของเขาเยือกเย็นอ่อนนุ่ม ทว่ากลับเผด็จการแข็งกร้าว จู่โจมมาอย่างกับพายุโหมกระหน่ำ ครอบครองความหวานฉ่ำทุกอย่างในปากของเธอแบบรุกราน

ริมฝีปากและฟันพัวพันกัน ลมหายใจผสมปนเป

สมองเย้นหว่านขาวโพลน หัวใจเต้นเร็วราวกับจะกระโจนออกมาจากหน้าอก

เขา ทำไมเขาจูบเธออีกแล้ว?

เธออยากดิ้นออก แต่อยู่ภายใต้การเรียกร้องอันแข็งแกร่งของเขา เรี่ยวแรงของตัวเธอเหมือนถูกดึงไปทีละนิด คาดไม่ถึงอ่อนแรงอย่างมาก อ่อนเปลี้ยอยู่ในอ้อมอกเขาราวกับบะหมี่ ปล่อยให้เขาหยิบเอาตามอำเภอใจ

จูบของโห้หลีเฉินยิ่งเผด็จการพัวพัน ลมหายใจทุ้มต่ำเหมือนไฟลุกไหม้ ฝ่ามือของเขาลูบบนเอวของเธอ อยากจะทำมากกว่านี้อย่างไม่พึงพอใจ

เขาก็ทำขนาดนี้แล้ว

ฝ่ามือสอดใส่เข้าใต้เสื้อผ้าของเธอ แตะผิวพรรณที่ลื่นเนียนของเธอ ไฟในร่างกายของเขานั้น คล้ายลุกถึงขั้นสุดชั่วขณะนั้น

ชั่วพริบตาเดียวสติก็พังทลายจนหมด

ต้องการเธอ ตอนนี้ต้องการเธอเหลือเกิน

ฝ่ามือที่ร้อนแทบลวกเหมือนอยากจะลวกผิวของเธอแล้ว เวลานี้เย้นหว่านรู้สึกถึงความอันตรายที่ลุ่มลึก ภายในใจที่สับสนฟื้นฟูสตินิดๆ กลับมา

ที่นี่เป็นโรงรถนะ เขาอยากทำอะไรกับเธอ?

เย้นหว่านทั้งอายทั้งหงุดหงิด ภายในความลนลาน จึงกัดฟันลงมาฉับพลัน

“ซี้ด”

โห้หลีเฉินเจ็บจี๊ด สักครู่ก็ปล่อยเย้นหว่านออกแล้ว

สายตายังคงล้ำลึกประดุจไฟ จ้องเธอไปตรงๆ ขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าความปรารถนาเป็นที่ไม่พอใจอย่างไม่ปิดบัง

เขายื่นลิ้นไปเลียเลือดสดที่มุมปากแล้ว ท่วงท่ายั่วคนอย่างร้ายกาจ

ทำให้รู้สึกอยากกระโจนใส่เขาอย่างยิ่ง

ช่างฝ่าฝืนกฎเกณฑ์โดยสิ้นเชิง

เย้นหว่านกัดฟันแน่น ไม่ง่ายที่จะรักษาสติเอาไว้ได้ เธอรีบท้าวตัวขึ้นมาจากในอ้อมอกเขา

“คุณ คุณโห้ ควรไปทำงานได้แล้ว”

โห้หลีเฉินสายตามืดมน เหมือนพึ่งควบคุมไฟที่วู่วามนั้นลงได้ เขาพึมพำเสียงหนึ่งออกจากในปากด้วยเสียงต่ำมากๆ

“อืม”

เย้นหว่านรีบกลับไปนั่งยังที่นั่งคนขับ แม้จะมองโห้หลีเฉินก็ไม่กล้ามอง สตาร์ทรถขึ้นทันที

ในใจเธอยังคงยังหวาดผวาอยู่ เมื่อสักครู่ช่างอันตรายเกินไปจริงๆ โชคดีที่อยู่ในรถ ถ้าอยู่สถานที่อื่น โห้หลีเฉินต้องทำอะไรเธอแน่ๆ

ต่อไปเธอจะสัมผัสกับโห้หลีเฉินให้น้อยๆ ไว้ดีกว่า

ชายหนุ่มที่ฮอร์โมนเต็มตัวแบบนั้น ความจริงเป็น......อันตรายเกินเหตุ

เงียบสงบไม่มีเสียงตลอดทาง บรรยากาศในห้องโดยสารมีเลศนัยเต็มไปทั่วซึ่งยังไม่ได้สลายหายไปตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้ในใจทั้งสองคนเต็มไปด้วยความวกวน

ไม่ง่ายกว่าจะขับรถมาถึงโรงรถชั้นใต้ดินของบริษัท

โรงรถชั้นใต้ดินแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเป็นที่จอดรถของพนักงานทั่วไป และอีกส่วนหนึ่งก็คือที่จอดรถของโห้หลีเฉินโดยเฉพาะ เชื่อมต่อกับลิฟต์วีไอพีโดยตรง

เวลานี้เย้นหว่านไม่อาจไปที่โรงรถทั่วไปจากลิฟต์วีไอพีได้ จะต้องโดนคนเห็นเข้าแน่ๆ

เธอได้แต่ตามโห้หลีเฉินขึ้นลิฟต์วีไอพีไป

หลังจากมาถึงชั้นห้องทำงานของประธานใหญ่ เย้นหว่านไม่ได้ออกจากลิฟต์ เธอพูดประโยคหนึ่งอย่างสุภาพ

“คุณโห้ ค่อยๆ เดินนะคะ”