สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1216

"ถ้าสามารถรับประกันความปลอดภัยของเธอได้ ก็ต้องให้เธอลองพยายามดู"

ท่าทางของโห้หลีเฉินสุขุมมาก

เขาทำใจเตรียมรับเรื่องร้ายที่สุดเอาไว้แล้ว

หากว่าสุดท้ายแล้วช่วยแรบบิทไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยเย้นหว่านก็ได้พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว น่าจะรู้สึกผิดน้อยลงบ้าง

สีหน้าของเด็กหนุ่มซับซ้อนอย่างหาที่เปรียบมิได้

เวลานี้ ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถพูดอะไรได้

เป็นอย่างที่โห้หลีเฉินพูดจริงๆ หลังจากเย้นหว่านตรวจร่างกายของแรบบิทดูแล้ว กลับทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไรถึงจะช่วยเธอได้

เธอไร้ความสามารถ

ทำได้เพียงมองดูแรบบิทดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด ร่างกายเล็กๆมีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง พลังชีวิตหายไปเรื่อยๆ

เธอใจสลาย

ความสนใจของคนอื่นก็รวมอยู่ที่บนร่างของแรบบิทเช่นกัน บางคนกังวล บางคนถอนหายใจและส่ายหน้า จากประสบการณ์หลายปีของพวกเขา ต่างก็มองออก สาวน้อยคนนี้อดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว

เจมส์แน่นอนว่าไม่ได้โง่ มองแนวโน้มนี้ออก

เขาบ่นอย่างโมโห "ถ้าคุณมาเร็วกว่านี้ก้าวหนึ่ง ผมรู้สถานะของสาวน้อยคนนี้ คงจะไม่รีบฉีดยาให้เธอเร็วขนาดนี้หรอก ตอนนี้เป็นไง ตัวประกันที่ดีขนาดนี้ ไม่มีแล้ว"

ใบหน้าของฝู้ยวนดุร้าย มองเย้นหว่านด้วยสายตาที่ลึกล้ำ

ผ่านไปนาน เขาถึงอ้าปากพูดอย่างช้าๆ "ก็ไม่ทั้งหมด คงจะเป็นโชคดีในความโชคร้าย คุณได้ตัวประกันที่ดียิ่งกว่าเสียอีก"

"ตัวประกันที่ดียิ่งกว่า? อยู่ที่ไหน? เป็นใครกัน?" เจมส์ถามต่อ

เย้นหว่านรู้สึกว่าหลังมีเหงื่อเย็นๆไหลออกมา รู้สึกราวกับสายตาของมีงูพิษจับจ้องมาที่ตัวเธอ

เธอจับมือแรบบิทไว้แน่น รู้สึกตะขิดตะขวงใจ หรือว่าฝู้ยวนจับเธอได้แล้ว?

เธอไม่สบายใจ

รอยยิ้มบนใบหน้าของฝู้ยวนชั่วร้ายอย่างมาก เดินมาทางเย้นหว่านทีละก้าวๆ

"เธอเป็นแก้วตาดวงใจของตระกูลเย้นและโห้หลีเฉิน มีเธอไว้ในกำมือ อำนาจทั้งหมดของโห้หลีเฉินและตระกูลเย้น ก็ได้มาอยู่ในมือแล้ว"

สายตาของเขาจ้องไปที่เย้นหว่านอย่างไม่ปิดบัง ราวกับว่ากำลังดูสมบัติล้ำค่าอีกชิ้นหนึ่ง "คุณว่าใช่มั้ย คุณเย้น?"

เย้นหว่านแข็งทื่อไปทั้งตัว

ความโชคดีที่มีเพียงเล็กน้อย กลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา

ฝู้ยวนจับเธอได้แล้ว!

อีกอย่างตอนนี้เธออยู่ในพื้นที่ของพวกเขา แม้แต่สถานที่หลบหนีก็ไม่มี

เย้นหว่านรู้สึกสลดใจอย่างยิ่งในทันที เธอช่วยแรบบิทไว้ไม่ได้ ยังเอาตัวเองเข้ามาอีกด้วย

เธอไม่ได้หันหน้าไป มองแรบบิทด้วยสายตาที่เจ็บปวด กุมมือเล็กๆของเธอเอาไว้แน่น

"แรบบิทไม่ต้องกลัว แม่อยู่กับหนู"

แรบบิทร้องไห้และมองเย้นหว่าน น้ำตาไหลพรากลงมาจากขอบตา

เย้นหว่านเช็ดน้ำตาให้เธอ ในใจเศร้าสลด แต่กลับไม่ได้รู้สึกเสียใจภายหลัง

วินาทีแห่งความเป็นความตาย เธออยู่ข้างกายแรบบิท

เจมส์ได้สติกลับมา ชี้ไปที่เย้นหว่านด้วยสายตาเต็มไปด้วยความตกใจ "คุณจะบอกว่าเธอเป็นภรรยาของโห้หลีเฉิน เย้นหว่านคนนั้น?"

ฝู้ยวนพยักหน้า "ปฏิกิริยาของเธอแตกต่างเกินไป อีกทั้งเย้นหว่านปลอมตัวเก่งมาก ผมตัดสินว่าเป็นเธอ"

เจมส์ถูมืออย่างมีความสุข เดินตรงเข้าไป

"ฉันล่ะอยากจะถอดหนังหน้าของเธอออกมาดูด้วยมือตัวเองจริงเชียว เก็บได้สมบัติล้ำค่าชิ้นใหญ่แท้ๆ"

เขาก้าวเท้าใหญ่ๆมาทางเย้นหว่าน มือใหญ่เอื้อมไปจะจับหน้าของเย้นหว่าน

เย้นหว่านมองแรบบิทอย่างน้ำตาคลอ ต่อต้านอะไรไม่ได้

เป็นลูกไก่ในกำมือ

เธอหมดหนทาง