สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1228

หญิงสาวไม่มีแม้แต่ความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ กันฟัดพูดอย่างเย็นชา "ตามใจ"

"ดี ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ตกลงตามนี้ ถ้าหากฉันชนะ ก็ออกไปอย่างมีชีวิต เธอต้องให้ความร่วมมือกับฉัน ให้ฉันทำการศึกษาเป็นเวลาหนึ่งเดือน"

ศึกษาเธอ? ผ่าตัดเธอ? ยังอยากให้เธอให้ความร่วมมือ?

หญิงสาวแทบอยากจะงัดสมองของป่ายฉี ลองดูที่ใส่ไว้ด้านในเป็นเศษเต้าหู้หรือเปล่า

ทว่า แม้ว่าเขาจะคิดยังไงอีก เขาและฉันคงไม่สมปรารถนา

เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังหลงทางอยู่ในทะเลทราย หลงทางในทะเลทราย หมายถึงตาย อีกอย่างป่ายฉียังแบกเธอ มีเพียงแต่จะตายเร็วยิ่งขึ้น

เขาทนต่อไปไม่ไหว

สีหน้าหญิงสาวแข็งกระด้างและเย็นชา "ตกลง"

ป่ายฉีเผยรอยยิ้มอย่างมีความสุข "อย่างนั้นเธอต้องพยายามมีชีวิตต่อไป พยายามเพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้ฉันล่ะ"

นี่เขายังจะอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก

หญิงสาวไม่สนใจป่ายฉี หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า หลับตาพักผ่อน

พูดเปลืองน้ำลาย ป่ายฉีจึงไม่ได้พูดต่อ เขาแบกหญิงสาว เดินไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างยากลำบาก

แม้ว่าจะเหนื่อยจนเหน็บชา แต่ดวงตาของเขาสว่างไสว แน่วแน่ไม่เปลี่ยน

เขาจะต้องเดินออกจากทะเลทรายผืนนี้ให้ได้

บนโลกนี้ไม่มีเรื่องอะไรยากเกินไปสำหรับเขา

เขาจะศึกษาความลับในร่างกายหญิงแกร่งคนนี้ให้ชัดเจน เพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ ทุกคนที่ถูกองค์การใช้ยาพิษทำร้าย......

เวลาผ่านไปทีละวันทีละวัน

พระอาทิตย์ขึ้นทิศตะวันออกลงทิศตะวันตก ลอยอยู่สูง แล้วค่อย ๆ ตกลง

ป่ายฉีแบกหญิงสาวเดินทีละก้าวในทะเลทรายที่ไร้ขอบเขต ผิวหน้าของเขาแห้งจนแตกกร้าน ไหล่ที่ถูกมัดมีคราบเลือด ขาสั่นระริกทุกการก้าวเดิน

พายุทรายเกาะเต็มใบหน้าหญิงสาว เปลือกตาลืมไม่ขึ้นแล้ว

เธอห้อยศีรษะลงมา เหมือนไร้ความโกรธใด ๆ

ป่ายฉีไม่ได้ยินเธอพูดมานานแล้ว เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดนานแล้วเช่นกัน

น้ำยังมี แต่ว่าขาดแคลนอาหาร พวกเขาถึงขีดจำกัดแล้ว

"ฟู่ว......"

ป่ายฉีหยุดลง หยิบน้ำออกมาดื่มด้วยท่วงท่าที่เชื่องช้าเป็นอย่างมาก

แต่ว่าการเคลื่อนไหวง่าย ๆ อย่างการดื่มน้ำแค่นี้ เขากลับทำได้อย่างยากลำบากมาก แขนสั่นไม่หยุด

สักพักหนึ่ง เขาแทบจะใช้พลังทั้งหมด ถึงจะนำน้ำใกล้ปากได้ จิบได้เล็กน้อย หลังจากนั้น มือของเขาก็ประคองไม่ไหวแล้ว "ตุ๊บ" เสียงขวดน้ำหล่นลงบนพื้น

น้ำกระจายบนพื้น กลับถูกทะเลทรายดูดจนแห้งอย่างรวดเร็ว ไร้ร่องรอย

ป่ายฉีก้มศีรษะแข็งทื่อ ปริปากที่แห้งแตกอย่างจนปัญญา "ในที่สุด...ก็แพ้แล้วสินะ......"

พร้อมด้วยน้ำเสียงที่หยุดลง ร่างตั้งตรงของเขาก็ล้มลงพื้น

เชือกขาด หญิงสาวก็หล่นลงมาด้วย กลิ้งไปหลายรอบถึงจะหยุด เพียงแต่ระหว่างขั้นตอนทั้งหมดนี้ เธอไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใด ๆ แม้แต่ขนตาก็ไม่ขยับ

ป่ายฉีหมอบอยู่บนพื้น ลืมตาขึ้นได้ครึ่งหนึ่งอย่างลำบาก จ้องมองที่หญิงสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย

เขาใช้พละกำลังทั้งหมดในร่างกาย ค่อย ๆ ยื่นมือไปหาเธอ

"เพราะอะไร......"

ถึงได้รู้สึกไม่พอใจขนาดนี้นะ......

ไม่มีคำตอบ วินาทีถัดไป มือของเขาก็ตกลง จมดิ่งสู่ความมืดมิดที่ไร้ที่สิ้นสุด

......