สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 123

บทที่ 123 ยินดีกับคุณด้วย หาความรักเจอแล้ว

ขณะมองโห้หลีเฉินอยู่ เย้นหว่านเกือบจะละลายตายอยู่ในสายตาของเขาแล้ว

เขายอดเยี่ยมมาก ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวไม่สามารถปฏิเสธได้ แม้กระทั่งทำให้เธอควบความคิดในเวลานี้ไม่อยู่ รับปากเขาไปอย่างไม่สนใจทุกอย่าง แล้วกอดเขาไว้

แต่ว่า......

เย้นหว่านกัดริมฝีปาก ความรู้สึกเจ็บจี๊ดบางอย่างทำให้เธอรักษาสติไว้ได้

“คุณโห้ เพียงแค่การแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ฉากหนึ่ง คุณมายั่วฉันแบบนี้ ไม่กลัวคนที่คุณชอบรู้เข้าจะผิดหวังเหรอ?”

การแต่งงานเพื่อผลประโยชน์?

คนที่ชอบ?

โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย แปลกใจมากที่เย้นหว่านพูดอะไรแบบนี้ออกมา

เสียงของเขาทุ้มต่ำ “ทำไมต้องพูดแบบนี้?”

ภายในใจผุดรสชาติที่ขมขื่นขึ้นมา เย้นหว่านจงใจพูดอย่างเรียบนิ่ง

“ความจริงฉันรู้หมดแล้ว คุณกับคุณหนูมู่หรุงชิ่น......”

“กริ๊งๆๆ......กริ๊งๆๆ......”

เวลานี้ สายโทรศัพท์ภายในดังขึ้นมากะทันหัน เสียงโทรศัพท์ที่แหลมนั้นแทรกคำพูดของเย้นหว่านแล้ว

โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว ฟังทันเพียงแค่เย้นหว่านบอกว่าเธอรู้หมดแล้ว

แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอรู้อะไรไปบ้าง?

“เดี๋ยวค่อยพูด”

โห้หลีเฉินพูดเสียงทุ้มๆ กดรับสายโทรศัพท์ไป

โทรศัพท์สายภายในนี้ มีเพียงเรื่องเร่งด่วน ถึงจะโทรศัพท์เข้ามาที่สายนี้

พอรับโทรศัพท์ เสียงของเว่ยชีในสายนั้นก็ลอยมา

“คุณผู้ชายครับ คุณบรูคโทรมาครับ บอกว่ามีเรื่องด่วนต้องการคุยกับคุณ จะโอนเข้ามาตอนนี้เลยรึเปล่าครับ?”

บรูคเป็นผู้ร่วมงานคนสำคัญคนหนึ่งของโห้หลีเฉิน ปกติถ้าไม่มีเรื่องสำคัญเร่งด่วน เขาจะไม่โทรมาหาโห้หลีเฉินด้วยตนเอง

โห้หลีเฉินเอ่ยปากตอบ “โอนเข้ามา”

“ครับ เจ้านาย”

เว่ยชีวางสายโทรศัพท์ ไม่นานอีกสายหนึ่งก็โทรเข้ามาแล้ว

ในสายนั้น เสียงผู้ชายลอยมาพร้อมกับภาษาฝรั่งเศสแท้

เย้นหว่านฟังไม่ออกว่าเขาพูดว่าอะไร เพียงแค่ฟังขึ้นมา เหมือนจะเป็นเสียงที่รีบเร่งอยู่หน่อยๆ

โห้หลีเฉินใช้ภาษาอังกฤษแท้คุยกับเขา เสียงไม่ช้าเกินไป การออกเสียงแท้ ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังฟังการท่องอาขยานที่เสนาะหู

เย้นหว่านมองโห้หลีเฉินอยู่ ฟังเขาพูดภาษาฝรั่งเศสที่ไหลลื่น รู้สึกดึงดูดสายตาอย่างมาก และรู้สึกห่างเหิน ห่างไกลเหลือเกิน

โห้หลีเฉินดีเลิศมากจริงๆ อะไรล้วนทำเป็นหมด อะไรล้วนชำนาญหมด อะไรล้วนทำได้สมบูรณ์แบบมาก ผู้ชายแบบนี้คือผู้ชายที่ยืนอยู่บนยอดพีระมิด ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่คู่ควรกับเขา

ถึงแม้จะเป็นมู่หรุงชิ่น ก็ไม่คู่ควร

เธอ ยิ่งไม่คู่ควร

เย้นหว่านเม้มริมฝีปาก คำพูดเมื่อสักครู่ที่อยากถกเถียงกับโห้หลีเฉิน ไม่มีความปรารถนาจะเอ่ยปากอีกแล้ว

หลังจากนั้นพักหนึ่ง โห้หลีเฉินถึงวางสายโทรศัพท์

ถึงแม้เย้นหว่านจะไม่รู้ภาษาฝรั่งเศสเท่าไร แต่คำพูดง่ายๆ ยังเข้าใจนิดหน่อย ฟังคำพูดท้ายสุดของโห้หลีเฉินออก เขาจะไปเจอหน้ากับคุณเจมส์

ดูแล้วคงเป็นเรื่องด่วนจริงๆ ถึงกับแทรกคิวนัดกับโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านลุกขึ้นยืนอย่างรู้ตัวดีมาก ยื่นเสื้อคลุมที่โห้หลีเฉินแขวนไว้ให้เขา

มองเสื้อคลุมที่เย้นหว่านยื่นเข้ามา ในน้ำเสียงของโห้หลีเฉินเปื้อนความเบิกบาน

“ตอนนี้นับวันเธอยิ่งรู้ว่าคู่หมั้นเป็นกันยังไงแล้ว”

เย้นหว่านอายแล้ว อยากรีบยัดเสื้อคลุมไปให้โห้หลีเฉิน

“อะแฮ่ม คุณมีธุระด่วน ฉันก็จะกลับไปที่แผนกออกแบบแล้ว”