สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1282

"งั้น...นั่งบนตักผมเป็นไง"

คณะผู้บริหารห้าร้อยคน "..."

พวกเขามองโห้หลีเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ เดิมคิดว่าการกระทำของเย้นหว่านนั้นแย่แล้ว แต่ไม่คิดว่าคำพูดที่โห้หลีเฉินเอ่ยออกมานั้นจะหนักยิ่งกว่า

ท่าทางงอแงของเย้นหว่านนั้นเรียกว่า ทว่าการให้ความร่วมมือของโห้หลีเฉิน กลายเป็นความแสดงความรักต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก

นี่เป็นการประชุมอยู่นะ ยังคิดจะให้คนตั้งใจทำงานอยู่หรือเปล่า

เย้นหว่านเองก็ตกใจกับการกระทำของโห้หลีเฉิน เธอคิดว่าอย่างมากเขาคงจะให้คนยกเก้าอี้เข้ามาให้ นั่งอยู่ข้างๆ เขาก็เพียงพอแล้ว

แต่เขากลับให้เธอนั่งลงบนตักเขา

ลูกน้องกว่าห้าร้อยคนกำลังมองอยู่ เขาไม่สนใจตำแหน่งท่านประธานของเขาหน่อยหรือ

ในหัวเย้นหว่านนั้นหลากหลายอารมณ์ ทั้งสับสนทั้งเขินอาย

เก่อหรูซวนที่กำลังนำรายงานนั้นก็เงียบลงไป ราวกับลำคอมีหนามแหลมทิ่มแทง ทิ่มแทงจนเธอทรมานแทบตาย

นิ้วมือของเธอกำเอกสารเอาไว้แน่น ปั้นหน้ายิ้มออกมา เอ่ย "คุณนายกลับมาแล้ว ท่านประธานอารมณ์ดี นับวันยิ่งรู้จักล้อเล่นมากขึ้น เดี๋ยวฉันจะเรียกคนเอาเก้าอี้เข้ามาให้..." มา...

คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ก็มองเห็น เย้นหว่านสาวเท้าเดินไปนั่งลงบนตักโห้หลีเฉิน

ร่างเล็กของเธอเอนพิงไปด้านหลัง ร่างทั้งร่างกำลังม้วนตัวอยู่ในอ้อมแขนของโห้หลีเฉิน

ท่าทางสนิทสนมนั้น ไม่สนใจดวงตากว่าห้าร้อยคู่ที่มองมาด้วยซ้ำ

เก่อหรูซวนเองก็เอ่ยต่อไปไม่ถูก คล้ายกับมีคนตบหน้าอย่างแรง อึดอัดใจจนใบหน้าของเธอนั้นราวกับไร้แรง เย้นหว่านยังเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมแขนของโห้หลีเฉิน ส่งยิ้มเย้ยหยันมาให้เธอ

เก่อหรูซวนโกรธจนแทบกระอักเลือด

เมื่อรู้สึกว่าสายตาของพนักงานกว่าห้าร้อยคู่นั้นกำลังมองสายตาสับสนของเธอ ความทะนงตนเมื่อสักครู่ ก็อึดอัดใจมากทีเดียว

เธอไม่สามารถเงยหน้ามามองสบตากับผู้คนเหล่านั้นได้ด้วยซ้ำ

มองท่าทางแทบบ้าของเก่อหรูซวน เย้นหว่านก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา สบายใจแล้ว แม้แต่มองโห้หลีเฉินก็ยังรื่นหูรื่นตา

เธอยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน หยิบแอปเปิลหนึ่งชิ้นยื่นไปที่ริมฝีปากของโห้หลีเฉิน "คุณทำงานคุณเถอะ เดี๋ยวฉันป้อน"

โห้หลีเฉินจ้องมองเธอนิ่ง อ้าปากรับแอปเปิลและกินเข้าไป

ใบหน้าของเขาปิดบังรอยยิ้มเอาไว้ไม่มิด

แม้เข้าใจถึงวัตถุประสงค์ของเย้นหว่าน เพื่อแสดงความรักให้ทุกคนได้เห็น ทำให้เก่อหรูซวนโกรธ แต่เขาก็ยังมีความสุข ถึงอย่างไรก็มีเพียงเวลาแบบนี้ ที่เย้นหว่านแสดงท่าทีสนิทสนมและเป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อน

ดูเหมือนว่า โอกาสแบบนี้ เขาต้องสร้างมันขึ้นมาบ่อยๆ ถึงจะได้

เหล่าพนักงานกว่าห้าร้อยคนไหนเลยจะรู้ว่าท่านประธานของพวกเขานั้นมีความคิดเช่นนี้ ไม่สนใจชีวิตของพวกเขาเลยสักนิด

เมื่อเห็นว่าท่านประธานกอดร่างเล็กตลอดการประชุม แต่ละคนต่างพากันนิ่งอึ้ง อีกทั้งยังแทบระเบิดออกมาต่อการแสดงความรักนั้น

พวกเขาอิจฉาเป็นบ้า ซ้ำยังอยากร้องไห้ไร้น้ำตา

เย้นหว่านป้อนทั้งแอปเปิลทั้งองุ่น จากนั้นเงยหน้าขึ้นมามองเก่อหรูซวน เอ่ยถามอย่างสงสัย "เลขาเก่อ ทำไมคุณไม่รายงานต่อแล้วละคะ รีบพูดสิคะ อย่าทำให้คนอื่นเสียเวลา"

สายตาของทุกคนหันมายังใบหน้าของเก่อหรูซวน เห็นความอึดอัดและความอับอายที่เธอซ่อนเอาไว้ไม่ทัน

พวกเขาเห็นอกเห็นใจ

และมีบางคนแอบดีใจ