สามารถอยู่ในระดับผู้บริหารของบริษัท ตี้เหา จำกัดนับว่าไม่ธรรมดา อย่างไรก็นับว่าเป็นชนชั้นสูงของสังคม เดิมนั้นมีแต่คนคอยให้ความเคารพ น้อยมากที่จะมีคนไม่ไว้หน้าแบบนี้
ผู้บริหารระดับสูงท่านนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปไม่น่ามอง เขาเอ่ยเสียงเข้ม "การโหวตได้จบลงแล้ว นี่เป็นกฎของบริษัท ไม่ว่าคุณจะเข้าใจหรือไม่ ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้"
คำพูดนี้ เอ่ยท่ามกลางผู้คนมากมาย นับว่าไม่ไว้หน้าเย้นหว่านเป็นอย่างยิ่ง
ดวงตาของโห้หลีเฉินเข้มขึ้น จ้องมองคนคนนั้นด้วยสายตาเย็นเหยียบ ชั่วครู่ อุณหภูมิในห้องประชุมก็ลดต่ำลง
ผู้บริหารคนนั้นเมื่อมองสบตากับโห้หลีเฉิน พลันรู้สึกหวั่นใจขึ้นมา
แต่เมื่อเขาลอบมองไปยังเก่อหรูซวนแล้ว กลับยืดอกขึ้นมาอีกครั้ง ยืนหยัดต่อไป ไม่มีท่าทียอมแพ้แม้แต่น้อย
อย่างไรเขาพูดก็ไม่ผิด เพียงแต่ไม่ไว้หน้าภรรยาของท่านประธานเพียงเท่านั้น
ดวงตาของโห้หลีเฉินเยือกเย็นลงอีกหลายเท่า ริมฝีปากบางเปิดเล็กน้อย กำลังจะเอ่ยอะไรออกมา ตอนนั้นเอง เย้นหว่านกลับหัวเราะออกมา
แขนของเธอกอดคอเขาเอาไว้ ยิ้มเย็นมองไปยังผู้บริหารท่านนั้น
"ก็แค่การโหวตเท่านั้น พูดให้เข้าใจก็คือยึดตามผู้ถือหุ้นเป็นหลัก คนเงินเยอะก็พูด นี่จะมีอะไร ฉันไม่มีอะไร ก็คือเงินเยอะ"
เธอหันกลับมา มองโห้หลีเฉิน ท่าทางออดอ้อนและเอาแต่ใจ
เสียงของเธอ ดังขึ้นชัดเจนไปทั่วห้องประชุม "คุณโห้ ตระกูลเย้นลงทุนในบริษัท ตี้เหา จำกัดห้าล้านล้านหยวน จะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ได้หรือเปล่าคะ"
โห้หลีเฉินพยักหน้า "ได้"
เย้นหว่านถามขึ้นมาอีก "งั้นก็เปิดเส้นทางธุรกิจของตระกูลเย้นกับบริษัท ตี้เหา จำกัดอีกครั้ง แล้วจะต้านทานสองในสิบส่วนของการโหวตเมื่อสักครู่ได้ไหมคะ"
เมื่อเอ่ยจบ ทุกคนพลันตกใจ
ลงทุนห้าล้านล้านหยวน อีกทั้งยังเปิดเส้นทางธุรกิจกับตระกูลเย้น นับว่าเป็นกำไรทีเดียว เป็นสิ่งที่คำนวณทางดาราศาสตร์ออกมาไม่ได้
ฝีมือครั้งนี้ของเย้นหว่าน นำมาซึ่งโชคลาภ สามารถนำพาบริษัท ตี้เหา จำกัดก้าวเข้าสู่อำนาจที่ยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งของโลกได้อย่างแท้จริง
เธอทำลายข้อตกลงระหว่างโห้หลีเฉินและฟีเจ๊กมอน ทำให้บริษัท ตี้เหา จำกัดสูญเสียไปเป็นจำนวนมาก แต่ชั่วพริบตา กลับนำมาซึ่งโชคลาภมหาศาล
เหล่าผู้ถือหุ้นฮือฮา สายตาที่มองไปที่เย้นหว่านนั้น สว่างจ้าด้วยความตกใจ
ตอนนี้เองพวกเขาพึ่งนึกขึ้นได้ คุณนายที่เป็นดั่งแจกันล้ำค่าตรงหน้า ยังเป็นคุณหนูตระกูลเย้นที่ทรงอิทธิพลคับฟ้าอีกด้วย
เบื้องหลังของเธอนั้นมีครอบครัวที่เข้มแข็งไร้คู่ต่อสู้ เธอมีมากพอให้ทะนงตน มากพอให้เธอเอาแต่ใจ
ผู้บริหารตระหนก ใบหน้าไร้แสง เขาขมวดคิ้ว เอ่ยออกมาท่ามกลางความตกใจของทุกคน "สองปีมานี้ กฎของบริษัท ตี้เหา จำกัด ก็คือไม่ยุ่งเกี่ยวกับตระกูลเย้นไม่ว่าจะเรื่องใด คุณนายคิดจะเปิดเส้นทางธุรกิจกับตระกูลเย้นในทุกๆ ด้าน เกรงว่าคงจะไม่ได้"
เย้นหว่านมองผู้บริหารท่านนั้น ราวกับกำลังมองคนโง่คนหนึ่ง
เธอยิ้มหยันอย่างไม่ปิดบัง "ไม่รู้ว่าคุณเป็นผู้บริหารระดับสูงได้ยังไง มีความฉลาดแค่นี้ ก็ยังไม่ถูกไล่ออกอีก"
"ทำไมบริษัท ตี้เหา จำกัดถึงไม่เปิดเส้นทางธุรกิจกับตระกูลเย้น เหตุผลเท่านี้คุณก็ไม่รู้อีกเหรอ นั่นเพราะฉันยังไงล่ะ"
"เพราะการสูญหายของฉัน สามีของฉันเป็นทุกข์ ยากที่จะสู้หน้าคนตระกูลเย้น จึงได้ตัดขาดกับตระกูลเย้น ตอนนี้ฉันกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว แน่นอนว่าสามีของฉันก็ต้องกลับไปทำธุรกิจกับตระกูลฉันอยู่แล้วสิ การเปิดเส้นทางธุรกิจครั้งนี้ นับว่าเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล"
เย้นหว่านกล่าวด้วยความมั่นใจ ทำให้เหล่าผู้บริหารหลายคนรู้สึกกระสับกระส่าย
พวกเขากึ่งเชื่อกึ่งสงสัย หันมามองโห้หลีเฉินอย่างขอคำยืนยัน อยากได้คำตอบจากเขา
เมื่อได้รับคำถามจากสายตาของทุกคน ใบหน้าหล่อเหลาของโห้หลีเฉินยังคงนิ่ง ดูไม่ออกถึงอารมณ์ใดๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...