สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1331

สถานการณ์ในตอนนั้นคับขัน เก่อหรูซวนไม่มีเวลาไปสนใจการถูกติดตามทางโทรศัพท์ และก็ได้โทรศัพท์หาผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ส่วนเย้นหว่านก็จงใจแกล้งยืดเวลาการสนทนาให้นานขึ้น

เพื่อที่เวลาจะได้เพียงพอสำหรับให้แฮกเกอร์ติดตามหาตำแหน่งของผู้ที่อยู่เบื้องหลัง

จนกว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังกับเย้นหว่านได้ตกลงนัดเวลากัน เก่อหรูซวนจะต้องคิดว่า เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว ค่อยบอกผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องโทรศัพท์ถูกติดตาม แล้วให้พวกเขารีบทำการหลบหนีให้ไว

โดยที่ไม่รู้ว่านี่เป็นการจัดฉากของเย้นหว่าน และไม่มีทางปล่อยให้เธอมีโอกาสนำความไปแจ้งได้

ใช่แล้ว ได้ไปไล่เก่อหรูซวนตั้งแต่เช้า ได้เชิญนักข่าวมาจนเป็นเรื่องราวใหญ่โต จุดประสงค์ของเย้นหว่านไม่ใช่เพื่อทำลายตี้เหากรุ๊ป แต่เพื่อโทรศัพท์สายนี้

บีบให้ผู้ที่อยู่เบื้องหลังนั่งไม่ติดก้น จนต้องโทรมาเพื่อขอเจรจากับเธอ ทำให้เธอมีโอกาสสืบหาเบาะแสไปถึงต้นตอ หาเจอฐานที่มั่นของพวกเขา

นี่ก็คือจุดประสงค์ของเย้นหว่าน

เธอจึงนัดหมายเวลาเจอกันเป็นสิบโมงเช้าของวันพรุ่งนี้ เพื่อที่จะได้ทำการจู่โจมคืนนี้

ต่อให้ผู้อยู่เบื้องหลังจะมีหูตาอยู่ทุกที่ ก็ต้องคิดไม่ถึงว่าเย้นหว่านที่อยู่ในวิลล่าตอนนี้นั้น ไม่ใช่ตัวจริง และเธอที่เป็นตัวจริงก็ได้มาแอบซุ่มป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ รังของพวกเขาตั้งนานแล้ว

เมื่อก่อนมักจะเป็นคนพวกนี้เสมอที่คอยชี้นิ้วบงการอยู่เบื้องหลัง วันนี้เย้นหว่านก็จะใช้วิธีนี้โต้ตอบกลับให้สาสม ให้หนามที่พวกเขาคอยแอบยื่นออกมานั้น ได้ทิ่มแทงกลับไปจนร่างเหลือแต่กระดูก

"ป่ายฉีเคยบอกกับฉันอย่างละเอียดเกี่ยวกับสถานการณ์การบุกเข้าไปโจมตีองค์กรใต้ดินเมื่อสามปีที่แล้ว ถ้าหากว่าเป็นกลุ่มเดียวกัน ตัวอาคารของฐานที่มั่นก็จะต้องไม่มีความแตกต่างกันมาก พวกเราหาทางเข้าและการป้องกันด้วยวิธีนี้ มันจะง่ายกว่า "เย้นหว่านกล่าว

เย้นโม่หลินพยักหน้า "ได้"

ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น จู่ๆ เขาได้คว้าแขนของเย้นหว่านขึ้น แล้วกำชับอย่างเคร่งขรึมว่า "เสี่ยวหว่าน อีกสักครู่เมื่อเข้าไปแล้ว เธอจะต้องตามอยู่ด้านหลังพี่ตลอดนะ จะต้องไม่อวดเก่ง และห้ามได้รับบาดเจ็บ รู้ไหม"

เผชิญหน้ากับความเคร่งขรึมของเย้นโม่หลิน เย้นหว่านกลับหัวเราะขำออกมา

แล้วกล่าวแซวเย้าหยอกว่า :"พี่ พี่พูดเยอะกว่าเมื่อก่อนเลยนะ กู้จื่อเฟยฝึกเก่งดีจัง"

เย้นโม่หลินถลึงตาใส่เธอ "พี่ไม่ได้พูดเล่นกับเธอนะ"

"รู้แล้วน่ะ รู้แล้ว มีพี่อยู่ ฉันต้องหลบอยู่ด้านหลังพี่อย่างแน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วง"

บรรยากาศที่ตึงเครียด ถูกเย้นหว่านแทรกขึ้นมาแบบนี้ ทำให้ความตึงเครียดคลายลงไปไม่น้อย 

พวกเขาเดินฝ่าความมืดมิดเข้าไปในป่าอย่างเงียบๆ

ขณะที่กำลังเดินอยู่นั้น ถังจุ้ยได้เดินตามเย้นหว่านอยู่ไม่ห่าง เดินคุ้มกันเธอตลอดการเดินทาง

เขาเกิดความสงสัยเล็กน้อย "เสี่ยวหว่าน เมื่อก่อนคุณมองไม่เห็นทางตอนกลางคืน ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่คุณสามารถมองเห็น"

เย้นหว่านแววตากะพริบทันใด

ความสามารถในการมองเห็นตอนกลางคืนนั้น เธอได้มาด้วยความบังเอิญ

ตอนที่ถูกฉู่หยุนซีคุมขังอยู่นั้น เป็นเวลากว่าครึ่งปีที่เธอพยายามทำการหลบหนี และระหว่างทางที่หลบหนี เธอได้ลองทุกวิถีทางการหลบหนีต่างๆ นานา หนึ่งในนั้นก็คือการหลบหนีตอนกลางคืน

ไปๆ มาๆ เมื่อทำการหลบหนีตอนกลางคืนบ่อยครั้ง โดยปราศจากการมองเห็นจากแสงไฟ สายตาจึงค่อยๆ ได้รับการฝึกฝน จนทำให้เธอสามารถมองเห็นทางได้ตอนกลางคืนโดย

แน่นอน เธอไม่ไร้เดียงสาขนาดที่คิดว่า ทั้งหมดนี้เกิดจากการเดินตอนทางตอนกลางคืนที่บ่อยครั้งเพียงอย่างเดียว

ตอนนี้เมื่อคิดๆ ดูแล้ว ตอนนั้นที่ฉู่หยุนซีบังคับให้เธอทานของเหล่านั้น นอกจากจะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บแล้ว ยังน่าจะมีผลต่อมองเห็นตอนกลางคืนของเธอด้วย

และนับตั้งแต่นั้น ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนฉู่หยุนซีจะวางแผนไว้หมดแล้ว

สามปีมานี้ ในหมากเกมนี้ ดูเหมือนฉู่หยุนซีจะแสดงเป็นตัวละครในการเดินหมากเกม

ครุ่นคิดในใจ แต่เรื่องที่ทำการหลบหนี เย้นหว่านไม่อยากพูดออกมาให้พวกเขาเป็นห่วง