บทที่ 185 ต้องการให้คุณออกงานอย่างอลังการ
โห้หลีเฉินพูดเสียงต่ำ “ไม่ใช่งานพิเศษอะไรหรอก”
งานเลี้ยงธรรมดาทั่วไป จำเป็นต้องตัดชุดราตรีหรูหราขนาดนี้ด้วยเหรอ โห้หลีเฉินจะใช้เงินฟุ่มเฟือยไปหรือเปล่า
เย้นหว่านบ่นพึมพำ ก่อนจะเดินดูรอบชุดราตรีสามรอบ เพื่อชื่นชมผลงานออกแบบของดีไซเนอร์ชื่อดัง
เย้นหว่านนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบหันหน้ากลับไปมองโห้หลีเฉิน
“คุณโห้คะ ฉันเลิกงานกลับมา แล้วค่อยมาแต่งหน้าทำผม ก็น่าจะทันเวลาไปงานเลี้ยงนี่คะ”
โห้หลีเฉินเม้มปาก “ทันเวลา คุณเอาชุดไปที่บริษัทด้วย ที่บริษัทมีช่างแต่งหน้าให้เขาช่วยแต่งหน้าคุณเลยก็ดี”
โห้หลีเฉินพูดขึ้นมาอีก “ที่จริงวันนี้คุณไม่ต้องไปทำงานก็ได้ ช่วงเช้าคุณพักผ่อนให้สบาย ส่วนช่วงบ่ายค่อยแต่งหน้าทำผม ตอนกลางคืนเราค่อยออกเดินทาง”
ฟังดูแล้ว ดูเหมือนจะเป็นการจัดการที่ไม่เลวเลยทีเดียว
เย้นหว่านลังเลใจอยู่สักพัก แต่ก็ยังส่ายหน้าปฏิเสธ “งานที่บริษัทฉันยังทำไม่เสร็จ อยู่ที่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ ฉันไปเคลียร์งานที่บริษัทดีกว่าค่ะ คุณโห้คะ วันนี้คุณไม่ไปบริษัทเหรอคะ”
เย้นหว่านพูดด้วยความสงสัย เช้าวันนี้โห้หลีเฉินไม่ได้ตื่นนอนก่อนเธอ ดูท่าเขาคงจะตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่ไปที่บริษัท
งั้นเธอไปที่บริษัทคนเดียว จะสะดวกหรือเปล่า
พอเห็นสีหน้าของเย้นหว่าน โห้หลีเฉินก็มองความคิดของเธอออกทั้งหมด
จริงอยู่ที่งานเลี้ยงคืนนี้เขาให้ความสำคัญมาก ดังนั้นเขาจึงตั้งใจหยุดงานหนึ่งวัน ไม่ไปที่บริษัท แล้วยังเตรียมสั่งงานลูกน้องไว้แล้ว ให้ตอนบ่ายมาแต่งหน้าทำผมให้เย้นหว่าน
แต่ว่า โห้หลีเฉินยังคงพยักหน้าให้ “ไปอยู่”
เย้นหว่านได้ยินก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะยิ้มละไม แล้วพูด “งั้นหลังจากเลิกงานแล้ว พวกเราออกเดินทางจากบริษัทเลยนะคะ”
“ได้ครับ”
โห้หลีเฉินพยักหน้าตกลง
ยังคงเหมือนเดิม หลังจากที่เย้นหว่านกับโห้หลีเฉินมาถึงบริษัทด้วยกัน ก็แยกย้ายกันไปทำงานส่วนของตัวเอง
หลังจากจัดงานแถลงข่าวเรียบร้อย เธอก็ได้เป็นดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงแล้ว งานในมือจึงเยอะขึ้นด้วย
ก็ถือว่าเป็นงานที่มีอิสระ เย้นหว่านมาถึงห้องทำงานก็เริ่มวางแผนงานทั้งหมด ใช้เวลาที่มีให้เป็นประโยชน์ที่สุด ก่อนจะไปหาเย้นเหวินหนานเพื่อขอให้ช่วยแต่งหน้าทำผมให้เธอ
แบบนี้พอเลิกงานจะได้เดินทางไปพร้อมกับโห้หลีเฉินได้เลย ไม่ทำให้เขาต้องเสียเวลาด้วย
เย้นหว่านวางแผนอย่างดี แต่ว่า เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกะทันหัน
“กริ๊งกริ๊งกริ๊ง”
เสียงโทรศัพท์ของเย้นหว่านดังขึ้นมา สายที่โทรเข้ามาคือกู้จื่อเฟย
ในเวลาแบบนี้กู้จื่อเฟยโทรมาหาเธอทำไมกัน
เย้นหว่านประหลาดใจ แต่ก็รีบกดรับสายทันที “ฮัลโหล จื่อเฟย”
“ฮือฮือฮือ เสี่ยวหว่าน ช่วยฉันด้วย รีบมา…”
อีกฝั่งของโทรศัพท์ มีเสียงร้องไห้ของกู้จื่อเฟยดังเข้ามา
เย้นหว่านตกใจ “จื่อเฟย เธอเป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้น”
“ฉันเจ็บท้องมากเลย เหงื่อไหลเต็มตัวไปหมด ลุกขึ้นยืนก็ไม่ไหว เจ็บจะตายอยู่แล้ว พ่อกับแม่ฉันเดินทางไปทำธุระต่างเมือง ฉันไม่รู้จะขอความช่วยเหลือจากใครแล้ว นอกจากเธอ…”
“เธออย่าเพิ่งรีบร้อน เดี๋ยวฉันจะรีบไปหาเธอ รีบบอกมาว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”
เย้นหว่านพูดไปด้วยเก็บกระเป๋าไปด้วย ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไป
ลั่วอานเห็นเย้นหว่านจะออกไปข้างนอก จึงรีบวิ่งตามมา แล้วถามอย่างสงสัย “พี่เย้นหว่านคะ เกิดอะไรขึ้นคะ”
“เพื่อนของพี่ไม่สบาย พี่ต้องไปหาเธอ”
เย้นหว่านพูดสั่งงานเล็กน้อย ก่อนจะรีบเดินออกไปทันที
เธอเดินเข้าไปในลิฟต์ ก่อนจะนึกขึ้นได้เรื่องที่ตอบตกลงจะไปงานเลี้ยงกับโห้หลีเฉินคืนนี้ แต่คืนนี้เธอคงไปร่วมงานไม่ได้แล้ว
เธอจึงรีบกดโทรหาโห้หลีเฉินทันที
“ตรู๊ดตรู๊ดตรู๊ด”
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่สักพัก แต่ก็ไม่มีคนรับสาย
เย้นหว่านลังเลใจ ก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นสูงสุดที่เป็นห้องทำงานของประธานบริษัท
พอขึ้นมาถึง เธอยังเดินไม่ถึงห้องทำงานของประธานบริษัท ตอนที่เดินผ่านห้องประชุม พอมองเข้าไปข้างในผ่านกระจก พบว่าโห้หลีเฉินกำลังนั่งประชุมอยู่ข้างในนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...