สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 210

บทที่ 210 หึงคุณฉูแรงมาก

เธอยื่นดอกไม้ให้กับฉูรั่วไป๋ด้วยสีหน้าเขินอาย

“ฉูรั่วไป๋ ฉันชอบการดีไซน์เสื้อผ้าของคุณมากเลยค่ะ ฉันซื้อมาใส่ทุกชุดเลย”

“ขอบคุณครับ”

ฉูรั่วไป๋ยิ้มกลับไปอย่างสุภาพ ใบหน้าลูกครึ่งของเขายิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นดูนุ่มนวลขึ้น

หญิงสาวมองอย่างตะลึง ใบหน้าเห่อแดงก่อนจะพูดออกมาอีกหนึ่งประโยค

“ฉะ ฉันก็ชอบคุณเหมือนกันนะคะ”

เย้นหว่านที่ยืนอยู่ด้านข้างตกใจ หญิงสาวคนนี้ไม่ได้เป็นเพียงแฟนคลับเท่านั้น ทั้งยังมาสารภาพรักด้วย?

แถมหญิงสาวคนนี้ดูๆ ไปแล้วเธอก็ยังดูสวยมากอีกต่างหาก

เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่เพิ่งเจอกับฉูรั่วไป๋ เป็นเพราะความกระตือรือร้นของเธอที่ทำเอาฉูรั่วไป๋ถึงกลับเข้าใจผิด จนเกือบจะเลยเถิดกันมาแล้วครั้งหนึ่ง เย้นหว่านได้แต่มองไปที่ฉูรั่วไป๋อย่างเป็นห่วง

เขาจะไม่ลงมือกับผู้หญิงคนนี้หรอกใช่ไหม?

งั้นคืนนี้เธอต้องนั่งแท็กซี่กลับโรงแรมเองไหม?

ในระหว่างที่เย้นหว่านกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็เห็นฉูรั่วไป๋รับดอกไม้จากมือของหญิงสาว ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลานั้น

“ขอบคุณที่ชอบผลงานของพวกเรานะครับ ผมจะพยายามออกแบบผลงานให้ดียิ่งขึ้นครับ”

คำพูดขอบคุณ ทว่าก็เป็นการปฏิเสธอีกฝ่ายอย่างมีชั้นเชิง

หญิงสาวรู้สึกจิตตก ทว่าคำพูดของฉูรั่วไป๋ก็ทำให้แฟนคลับสบายใจ

เมื่อเห็นหญิงสาวเดินจากไปอย่างพึงพอใจ เย้นหว่านเองก็อดที่จะรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ สาวสวยขนาดนั้น ทำไมฉูรั่วไป๋ถึงยอมปล่อยเธอไปได้ล่ะ?

หรือว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ใช่สเปคของเขา?

ฉูรั่วไป๋ถือดอกไม้เอาไว้ หันกลับไปเห็นสีหน้าท่าทางของเย้นหว่าน เขาก็พอจะเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เขาก็อดไม่ได้ที่จะทำตัวไม่ถูก

เมื่อตอนที่เขาพบกับเธอครั้งแรก เขาก็เห็นว่าเย้นหว่านเป็นคนสวยน่ามอง ดูแล้วมีความสุขจากภายใน จึงคิดฉวยโอกาสและอยากได้เธอ

แม้ว่าสุดท้ายจะเป็นเขาที่ผิด แต่มันก็ไม่มีผลกระทบต่อมิตรภาพความเป็นเพื่อน

แต่ดูเหมือนว่าเพราะเหตุการณ์นี้ เย้นหว่านอาจจะเข้าใจอะไรเกี่ยวกับเขาผิดไป

แม้ว่าเขาจะเจ้าชู้แต่ว่าเขาก็ไม่ได้หิวโหยขนาดนั้น.....

ฉูรั่วไป๋นึกอยากจะอธิบาย ทว่าเมื่อเดินไปถึงตรงหน้าของเย้นหว่านแล้วเผชิญหน้ากับดวงตาใสซื่อจนถึงริมฝีปากนั่น ก็ได้แต่กลืนคำพูดกลับไปหมด

ช่างมันเถอะ เข้าใจผิดก็เข้าใจผิดไป

เรื่องนี้ไม่สำคัญ

“ให้คุณ”

ฉูรั่วไป๋ยัดดอกไม้ในมือให้กับเย้นหว่าน

ทันทีที่ได้รับดอกไม้ช่อโตที่ปิดใบหน้าของเย้นหว่านจนมิด

“คุณฉู ผู้หญิงคนนั้นเอาให้คุณ คุณจะเอามาให้ฉันทำไม?”

“ผมเป็นผู้ชายตัวโต ดูแลดอกไม้ไม่เป็นหรอกนะ คุณเอากลับไปใส่แจกันที่โรงแรมเถอะ ให้มันฟอกอากาศในห้องคุณ”

ฉูรั่วไป๋พูดขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ

เมื่อเย้นหว่านได้ฟังเหตุผลนี้ ก็อุ้มดอกไม้ขึ้นรถไป

ฉูรั่วไป๋พาเย้นหว่านไปส่งที่ประตูโรงแรม

เย้นหว่านอุ้มดอกไม้ลงจากรถ ก่อนจะโบกมือให้เขา

“คุณฉู วันนี้ขอบคุณมากนะคะ พี่พาฉันไปทำความรู้จักกับเมืองเจียง คุณก็ขับรถระวังๆ นะ”

“โอเคครับ พรุ่งนี้เจอกัน”

ฉูรั่วไป๋ยิ้ม เขาพูดออกมาก่อนจะขับรถออกไป