สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 214

บทที่ 214 รอยลิปสติกอยู่ที่ไหน

เขากลับโกรธมากขึ้น มือเรียวยาวยกขึ้นบีบคางเธอ บังคับให้สบตากับเขา

ระยะใกล้แค่นี้ เย้นหว่านเห็นริมฝีปากบางขยับ ตามมาด้วยเสียงต่ำพูดว่า:

“อยู่ดีๆก็ย้ายมาอยู่ห้องที่ผู้ชายเปิดง่ายดายนัก เย้นหว่าน คุณดูเหมือนจะรักอิสระพอดูนะ” โห้หลีเฉินแทบอยากบีบคางเธอให้แหละ ถ้าไม่ติดว่าเขาทำใจไม่ได้ คงบีบแหลกคามือไปแล้ว

เย้นหว่านอึ้ง เธอ...

ไม่รอเธอตอบ เขาถามต่ออีกดอก

“มันเคยเข้ามาในห้องด้วย?”

เย้นหว่าน: “...”

เธอไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้วคราวนี้

โห้หลีเฉินเห็นเธอไม่ตอบ ไฟโกรธยิ่งโหมกระหน่ำ มืออีกข้างจับเอวเธอไว้นิ่ง พลางถามอีก:

“มันเคยแตะต้องคุณ?”

คำถามสั้นๆ ไม่ใช่คำถามธรรมดา แต่กลับแสดงความโกรธของเขาอย่างไม่ปิดบัง

เย้นหว่านนึกถึงฉากวันนี้ได้พอดี เธอรู้สึกกระอักกระอ่วน รู้สึกไม่อยากบอกโห้หลีเฉินขึ้นมายังไงพิกล

กลัวเขาโกรธ กลัวเขาจะถือสา กลัวเขาจะ...เข้าใจผิด

“ไม่ ไม่เคย” สุดท้าย เธอกลั้นใจตอบออกมา พลางหลบสายตา ไม่กล้าสบตาเขา

โห้หลีเฉินมีหรือจะไม่รู้จักเย้นหว่าน? สีหน้าของเธออธิบายทุกอย่างแล้ว

ความโกรธพุ่งสูงอีกระดับ มือใหญ่ที่วางไว้ที่เอวเธอ:

“ดูท่า คู่หมั้นอย่างผมจะทำหน้าที่ได้ไม่ดีนัก ถึงได้ทำให้คุณอยากหาผู้ชายอื่น”

พูดจบ เขาใช้แรงกระชากเชือกผูกเอวให้เสื้อคลุมกระจายออก

เย้นหว่านตกใจขวัญหนีดีฝ่อ เธอยกมือขึ้นจะจับเสื้อไว้ พลางถามเขาอย่างโมโห:

“คุณโห้ คุณจะทำอะไรเนี่ย?”

เขาในคืนนี้ทำให้เธอไม่เข้าใจ และรู้สึกถึงอันตรายอย่างชัดเจน

สายตาโห้หลีเฉินสายตาเปล่งประกายไฟ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ริมฝีปากแนบติดหูเธอ พูดออกมาทีละคำ:

“ทำในสิ่งที่เป็นสิทธิ์ของคู่หมั้นอย่างผมไง!”

ลมหายใจอุ่นร้อนไล้เลียใบหู ทำเอาเธอสะดุ้ง

สิทธิ์ของคู่หมั้น...สิทธิ์อะไร เธอรู้ดี

เธอยกมือขึ้นผลักหน้าอกกว้างเขาออก ถามอย่างร้อนรนว่า:

“เดี๋ยว พวกเรา...ฉันอุ๊!”

คำที่พูดยังไม่จบค้างอยู่ในปาก

เย้นหว่านเบิกตากว้างอย่างอึ้งตะลึง เห็นใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายเข้าใกล้มาก

โห้หลีเฉินไม่สนอาการตะลึงของเธอ ยังคงยืนกรานทำอย่างที่อยากทำ

ลมหายใจผู้ชายปะทะริมฝีปากเธอ จวบจนตับไตไส้พุง อานุภาพรุนแรงมาก

เย้นหว่านตะลึงจนลืมขัดขืน จนใกล้หายใจไม่ออก เธอถึงได้สติ

“อุ๊...ปล่อย ปล่อยนะ”

เธอดิ้นรน ขัดขืน

โห้หลีเฉินกลับไม่ให้โอกาสเธอ ส่วนหนึ่งเพราะเขากำลังโกรธขึ้ง อีกส่วนเพราะเธอสวยมาก

เธอแบบนี้ทำให้เขาเขาอยากครอบครอง ในสมองแล่นความคิดแรงกล้าเข้ามา—อยากได้เธอ

เย้นหว่านหน้าแดงแทบเป็นสีเลือด ร่างกายแข็งเกร็ง ไม่กล้าดิ้นรนมั่ว

คนในอ้อมกอดพลันสงบว่าง่าย แรงของโห้หลีเฉินก็เริ่มเบาลง พูดเสียงแหบพร่าว่า:

“เย้นหว่าน คุณเป็นคู่หมั้นผม มีแค่ผมที่แตะต้องคุณได้”

พูดอย่างบ้าอำนาจเสร็จ เขาก็จูบต่อ

“เจ็บ” เย้นหว่านมีโอกาส รีบพูดอ้อนทันที

โห้หลีเฉินชะงักกึก เห็นว่าริมฝีปากเธอโดนเขากัดจนแตกแล้ว ยังแดงคล้ายจะมีเลือดออก ทำให้คนสงสารไม่น้อย

ต่อให้โกรธแค่ไหน ก็ทำใจลงที่เธอไม่ได้แล้ว