สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 250

บทที่250 ซ่อนตั๋วไว้

เย้นหว่านตอบ “มาซื้อเสื้อผ้า”

ฉูรั่วไป๋นึกว่าเย้นหว่านมาซื้อเสื้อผ้าที่ใส่ทั่วไป ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “พอดีเลย ฉันก็มาเดินเล่นเพราะว่าไม่มีอะไรทำ ฉันเดินเป็นเพื่อนเธอแล้วกัน”

“คุณน่ะเหรอ? ผู้ชายมาช็อปปิ้งเป็นเพื่อนฉัน น่าจะเบื่อน่าดูเลยนะ”

“ฉันเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไหนกัน เธออย่าลืมสิ ฉันเป็นดีไซเนอร์เสื้อผ้านะ”

แฟชั่นดีไซเนอร์มาช็อปปิ้ง เดินไปเดินมาก็กลายเป็นการทำงาน ศึกษาวิจัย

เย้นหว่านเข้าใจในทันที คิดว่าที่รั่วไป๋มาห้างในตอนนี้ คือกำลังมองหาเทรนด์เสื้อผ้าใหม่ ๆ อยู่หรือเปล่า?

ถ้ายังงั้นก็ดีแล้ว ก็ได้มาเดินช็อปปิ้งกับเธอ

ดังนั้นเย้นหว่านก็เลยพยักหน้า “งั้นก็ไปกันเถอะ”

ก่อนหน้านี้บางทีก็จะออกมาสำรวจ ศึกษาวิจัยกับฉูรั่วไป๋บ้าง เย้นหว่านมาเดินช็อปปิ้งกับฉูรั่วไป๋ก็เลยไม่รู้สึกกดดันอะไรเพราะว่าความเคยชิน

ฉูรั่วไป๋เดินอยู่ข้างๆ เย้นหว่าน แต่ว่าในใจเขาคิดไม่เหมือนกับเธอ

สำหรับเขาแล้วนั้น วันนี้เป็นแค่การเดินเล่นช็อปปิ้งอย่างเดียว เขาเดินช็อปปิ้งเป็นเพื่อนเย้นหว่าน ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกัน เหมือนกับคู่รักตัวน้อยๆ

เมื่อก่อนเขาก็แค่นอนกับสาวๆ เท่านั้น น้อยมากที่จะออกมาเที่ยวเล่นด้วยกัน ต่อให้ไปเป็นเพื่อนจริง ก็เป็นแค่การทำอย่างขอไปทีเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเท่านั้นเอง การที่วันนี้ได้มาเดินช็อปปิ้งอย่างใสซื่อกับผู้หญิงคนหนึ่งแบบนี้นั้น ถือว่าเป็นครั้งแรกของเขาเลย

และความรู้สึกแบบนี้ ก็ดูเหมือนจะดีมากเลยทีเดียว

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้ชายบางคนรักผู้หญิงเพียงคนเดียวในชีวิต ช่วยเหลือซึ่งกันและกันโดยไม่ยอมแม้แต่จะชายตามองผู้หญิงคนอื่นเลยแม้แต่น้อย

ฉูรั่วไป๋ก็รู้สึกเช่นกัน เหมือนกับว่าเขาก็อยากจะมีอนาคตแบบนี้เหมือนกัน และการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นอะไรที่งดงาม

เย้นหว่านซื้อเสื้อผ้าทั่วไปมาแล้ว แต่ว่ายังไม่ได้ซื้อชุดราตรีเลย

เธอเดินไปเดินมาในห้าง ล้วนเป็นร้านค้าระดับไฮเอนด์ที่มีชุดราตรี

ฉูรั่วไป๋เดินอยู่ข้างๆ เย้นหว่านอย่างตามใจ คุยเล่นเรื่อยเปื่อย “พรุ่งนี้เธอมีงานอะไรไหม? ”

เย้นหว่านส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่มี”

พรุ่งนี้ต้องไปเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์แล้ว เย้นหว่านได้ผลักแผนการทำงานทั้งหมดออกไปก่อน

ฉูรั่วไป๋รู้สึกมีความสุข ประจวบเหมาะพอดีเลย

ก่อนหน้านี้เขาได้ไปบังเอิญรู้มาว่าเย้นหว่านอยากไปเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์ที่เมืองเจียงในครั้งนี้ เพราะฉะนั้นก็เลยพยายามอย่างสุดความสามารถ ซื้อบัตรผ่านประตูเพิ่มขึ้นมาอีกใบหนึ่ง เพื่อให้เย้นหว่านโดยเฉพาะ

ถ้าเกิดว่าเธอได้ตั๋วไป ต้องดีใจมากแน่ๆ

ฉูรั่วไป๋รีบดึงตั๋วที่อยู่ตรงหน้าอกออกมาทันที เตรียมจะส่งให้เย้นหว่าน

“นี่คือตั๋ว……”

เขายังไม่ทันจะพูดจบ ก็เห็นเย้นหว่านหันเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าข้างๆ

ร้านเสื้อผ้าร้านนี้เน้นเป็นชุดราตรี

ฉูรั่วไป๋มองแผ่นหลังของเย้นหว่านที่เดินเข้าไปข้างใน คำพูดที่อยากจะพูด ก็พูดออกมาไม่ทัน

เขารู้สึกสงสัยมากกว่าเดิม เย้นหว่านมาซื้อเสื้อผ้า แล้วจะมาดูชุดราตรีเพื่ออะไรกัน?

“ คุณฉู เข้ามาสิ ฉันอยากดูชุดราตรีร้านนี้หน่อยน่ะ”

พอเห็นว่าฉูรั่วไป๋ไม่ได้ตามเข้ามา เย้นหว่านก็เลยหันมาตะโกนเรียกเขา

เธอกวาดตามองผ่านตู้โชว์สินค้า ก็แทบจะเห็นสไตล์ของร้านนี้ได้เลย แล้วก็เข้ากับความต้องการของเธอพอดี

เธอเดินไปทั่วห้างนี้แล้ว แต่ก็ยังเลือกเสื้อผ้าไม่ได้สักที มีความเป็นไปได้มากว่าจะสามารถจัดการได้ภายในร้านนี้

ฉูรั่วไป๋ไม่ได้พลาดคำว่าชุดราตรีที่เธอพูด

วัตถุประสงค์ชัดเจน แน่นอนว่าไม่ได้มาที่นี่แบบเรื่อยเปื่อย ที่แท้เย้นหว่านก็มาเพื่อจะซื้อชุดราตรียังงั้นเหรอ?

เธอจะซื้อชุดราตรีไปอย่างไม่มีเหตุผลทำไมกัน?

ฉูรั่วไป๋เดินเข้าไปด้วยความสงสัย แล้วก็ถามออกมาว่า “เธอจะซื้อชุดราตรีเหรอ? ”

“อืมๆ ”

เย้นหว่านพยักหน้า แล้วก็เดินเข้าไปข้างในต่อ สายตามองไปรอบๆ และก็ไม่ทันสังเกตว่าในมือของฉูรั่วไป๋ตอนนี้กำลังถืออะไรอยู่