สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 251

บทที่251 เปลี่ยนจากสภาพปกติ

ฉูรั่วไป๋เข้าไปเป็นเพื่อนเธอ เย้นหว่านเดินเข้าไปหาฉูรั่วไป๋ในเชิงสัญลักษณ์ ให้เขาดูด้วย

“คุณฉู คุณว่าเป็นไง? ”

ฉูรั่วไป๋นั่งรอเย้นหว่านอยู่บนโซฟา พอเห็นว่าเธอเดินออกมา ก็ลุกขึ้นอย่างสุภาพ แต่ว่าตอนที่เห็นเธอนั้น การเคลื่อนไหวของเขาก็นิ่งไปเพราะความตะลึงในทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเย้นหว่านแต่งกายอย่างเลิศหรูแบบนี้

งดงามและเรียบๆ ดูทั้งเรียบง่ายและสวย กลิ่นอายที่สวยใสบริสุทธิ์ เหมือนกับนางฟ้าที่หลงเข้ามาในโลกมนุษย์ สวยจนแม้กระทั่งทำให้เขาลืมหายใจ

ฉูรั่วไป๋ได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจของตัวเองอย่างชัดเจน

เขาเคยเห็นผู้หญิงสวยและพราวเสน่ห์มาก็มากมาย แต่ว่าเย้นหว่านกลับเป็นแค่คนเดียวเท่านั้น ที่ทำให้เขาไม่สามารถละสายตาออกจากเธอได้

เขาอ้าปาก แล้วก็พ่นคำพูดออกมาเบาๆ สองคำ “สวยมาก”

คำชื่นชมที่ไม่ปกปิด ทำให้แก้มของเย้นหว่านค่อยๆ แดงขึ้นมา

เธอหลีกเลี่ยงสายตาของฉูรั่วไป๋อย่างเก้อเขิน “ถ้ายังงั้นก็เอาชุดนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนกลับก่อน”

ระหว่างที่พูดนั้น เย้นหว่านก็จะกลับไปที่ห้องลองชุด แต่ทันใดนั้นฉูรั่วไป๋ก็ยืนขึ้นมา แล้วก็ดึงข้อมือของเธอไว้

มีความอบอุ่นแปลกๆ ที่มาจากฝ่ามือของผู้ชายคนนี้ส่งผ่านมาถึงข้อมือของเธอ ทำให้เย้นหว่านรู้สึกตะลึง ไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่

ฉูรั่วไป๋เองก็อึ้งเหมือนกัน เย้นหว่านที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้สวยเกินไปแล้ว สัญชาตญาณของเขาไม่อยากจะให้เธอไป

แต่ว่าการที่จู่ๆ จับเธอไว้แบบนี้ ที่จริงแล้วก็ทำให้รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน

ฉูรั่วไป๋อดอารมณ์เสียไม่ได้ เมื่อก่อนเขาเป็นคนเจ้าชู้และไม่เคยตกอยู่ในบังคับการของใคร เล่มกับผู้หญิงๆ สวยๆ ให้อยู่ภายในฝ่ามือของตัวเองมาเยอะแยะมากมาย แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเย้นหว่าน เขากลับหุนหันพลันแล่นเหมือนกับเด็กที่ยังไม่โตยังไงยังงั้น

เขารีบปล่อยมือเธอ ยิ้มเพื่อแก้ไขความอึดอัดระหว่างทั้งสองคน

เขาพูด “พรุ่งนี้ฉันก็จะไปงานแฟชั่นโชว์พอดีเลย เราไปด้วยกันไหม? ”

เขามองหน้าเธอ สีหน้าดูใจเย็นและสงบนิ่ง เป็นสุภาพบุรุษและสง่างาม

ไปด้วยกัน โดยพื้นฐานแล้วก็ถือว่าเธอเป็นคู่ควงของฉูรั่วไป๋

ก่อนที่จะรู้จักกับโห้หลีเฉินนั้น เย้นหว่านก็มาจากครอบครัวที่ฐานะปานกลาง เคยเกือบจะมีส่วนร่วมในสถานที่ระดับสูงเช่นนี้ แต่ว่าหลังจากรู้จักกับโห้หลีเฉินแล้ว ก็มีโอกาสได้ออกงานน้อยมาก และเธอก็จะเป็นคู่ควงของโห้หลีเฉินทุกครั้ง

การจะไปเป็นคู่ควงของผู้ชายคนอื่น ถือว่าเป็นครั้งแรกสำหรับเธอ

เย้นหว่านลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำเชิญที่เป็นสุภาพบุรุษของฉูรั่วไป๋แล้วนั้น เย้นหว่านก็รู้สึกเกรงใจที่จะปฏิเสธ

เธอพยักหน้า “ก็ได้”

หัวใจที่กระวนกระวายของฉูรั่วไป๋ก็ผ่อนคลายลง หัวใจของเขาตอนนี้เหมือนกับว่ามีการจุดพลุที่สว่างโชติช่วง

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภาคภูมิใจ

โห้หลีเฉินแย่งโอกาสที่จะมอบบัตรเข้างานให้เย้นหว่านไปก่อน แต่แล้วยังไงกันล่ะ? สุดท้ายคนที่ชนะก็คือเขา เขาจะไปร่วมงานแฟชั่นโชว์กับเย้นหว่าน ในฐานะคู่ควงของเธอ

โอกาสที่จะได้พูดคุยสื่อสารกันก็เยอะมากขึ้น ฉูรั่วไป๋ก็ยิ่งมีความมั่นใจมากยิ่งขึ้นว่าจะสามารถบีบให้โห้หลีเฉินออกไปได้

——

เย้นหว่านให้ความสำคัญกับงานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้มากๆ

เธอตื่นแต่เช้าเพื่อมาแต่งตัว แต่งหน้าแบบเรียบง่ายและละเอียดอ่อน สวมใส่ชุดราตรีที่พึ่งซื้อมาเมื่อวาน สวมรองเท้าส้นสูง ถือกระเป๋าใบเล็ก หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็ตรวจสอบอีกสองสามครั้ง แล้วหลังจากนั้นเธอถึงได้ออกไปที่โรงแรม

เธอมาถึงก่อนเวลาที่นัดกับฉูรั่วไป๋ไว้สิบนาที เย้นหว่านก็รอฉูรั่วไป๋อยู่ที่หน้าประตูโรงแรม

การได้มาร่วมงานแฟชั่นโชว์ในครั้งนี้ถือว่าเป็นโอกาสที่หายาก เย้นหว่านเองก็ไม่อยากจะไปสาย

เธอยืนอยู่บนรองเท้าส้นสูงนานจนเริ่มรู้สึกเมื่อยแล้ว แถมยังใส่ชุดราตรีอีก ก็เลยจำเป็นต้องยืนให้ตรง ยืนได้ไม่นานก็เหนื่อยแล้ว

เย้นหว่านยืนอยู่หน้าประตูโรงแรม รออยู่สักพัก จนเท้าของเธอเริ่มปวดเล็กน้อย ก็ยังไม่เห็นรถของฉูรั่วไป๋ขับเข้ามา

เธอมองดูเวลาอีกครั้ง มันได้เลยเวลานัดไปแล้ว

ทำไมฉูรั่วไป๋ยังไม่มาอีกล่ะ?

ปกติแล้วเวลาจะไปไหนฉูรั่วไป๋จะเป็นคนที่ตรงต่อเวลามา แม้แต่มาก่อนเวลาด้วยซ้ำ การมาสายแบบนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นน้อยมาก โดยเฉพาะเรื่องสำคัญอย่างไปงานแฟชั่นโชว์แบบนี้

เย้นหว่านรู้สึกสงสัย แล้วก็โทรหาฉูรั่วไป๋

ทันใดนั้นปลายสายก็มีเสียงอัตโนมัติิขึ้นมาทันที เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ

ฉูรั่วไป๋ไปไหนแล้ว หรือว่าไม่มีสัญญาณเหรอ?