สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 255

บทที่255 ตื่นเต้นนิดหน่อย

ปวดหัวเล็กน้อย ที่จริงเธอแค่พูดพอเป็นพิธี จะคิดที่ไหนว่ามันจะเปลี่ยนเป็นแบบนี้? เธอในตอนนี้  ไม่ควรที่จะไปเถียงกับโห้หลีเฉินใช่ไหม

 เม้มริมฝีปาก พร้อมอธิบายว่า : “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”

 โห้หลีเฉินค่อยๆยกมุมปากค่อยๆ และพูดว่า : 

 “อืม ความผิดโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ คราวหลังก็ระวังหน่อยละกัน ”

 เสียงของเขาเพราะมาก เป็นการเตือนที่เรียบง่ายที่สุด และก็ยังเป็นการเป็นห่วงที่อบอุ่น 

 เย้นหว่านยิ่งไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว ได้แต่พยักหน้า

 กิจกรรมสิ้นสุดลงพอดี เธอก็ยืนขึ้น : “ฉันขอไปห้องน้ำหน่อยนะ”

 พูดจบ เธอก็วิ่งไปอย่างไว

 ในห้องน้ำ เย้นหว่านยืนอยู่ที่หน้ากระจก นึกถึงเรื่องเมื่อกี้ที่ถูกโห้หลีเฉินจูบต่อหน้าสาธารณชน หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นทันที

 เธอรีบเปิดก๊อกน้ำอย่างเร็ว ล้างมือในน้ำเย็นๆ ถึงทำให้เธอสงบขึ้นมาหน่อย

เธอเอาแต่บอกตัวเองไม่หยุด ว่าที่โห้หลีเฉินจูบเธอ ก็แค่เป็นแผนรับมือชั่วคราวที่เหมาะสม ไม่ได้มีความหมายอื่นๆ 

ระหว่างเธอกับเขา ที่จริงแล้วเป็นความเข้าใจที่ดีแล้วว่าเป็นความสัมพันธ์แบบต้องเว้นระยะห่างซึ้งกันและกัน

หลังจากเตรียมใจเสร็จเรียบร้อย เย้นหว่านถึงออกมาจากห้องน้ำ

 พึ่งจะเดินกลับมา ยังห่างอยู่หลายเมตร เธอเห็นโห้หลีเฉินถูกสาวสวยสามสี่คนล้อมรอบอยู่

 ผู้หญิงสามสี่คนนี้แต่ละคนก็ต่างเป็นคนที่จะบอกว่ามีออร่าก็มีออร่า จะบอกว่าสวยก็สวย มองแว๊บแรกก็รู้ว่าเป็นสุภาพสตรีชั้นสูง สวยงดงามมาก

แล้วอีกอย่างสายตาของพวกเธอ ก็ต่างมองตรงไปที่โห้หลีเฉินอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหลงใหล และกระตือรือร้นที่จะอยากลองดู

ผู้หญิงหนึ่งในนั้นคนนึงถือแก้วไวน์ โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ทำให้เนินร่องของเธอปรากฏขึ้นต่อหน้าของโห้หลีเฉิน

เธอคลี่ยิ้มที่มีเสน่ห์ นิ้วขาวๆถือแก้วไวน์อยู่ แล้วก็ยื่นไปตรงหน้าโห้หลีเฉิน”

“คุณโห้ ฉันรู้คุณชอบดื่มไวน์ นี่คือLLที่คุณชอบที่สุด ลองดูสิคะ”

 ผู้หญิงคนนั้นกำลังพูดอยู่ ไวน์ก็ถูกดันจนมาเกือบถึงตัวของโห้หลีเฉิน อีกอย่างร่างกายของเธอยิ่งเอนไปข้างหน้า และเกือบจะล้มลงบนตัวของโห้หลีเฉิน

 นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นการเอาตัวเอาโถมเข้าไปใส่คนอื่น 

แล้วอีกอย่างผู้หญิงคนนี้สวยมาก เธอมีเสน่ห์ไปทั่วทั้งร่างกายจนทำให้คนอื่นแทบทนไม่ไหว แม้มองจากไกลๆ เย้นหว่านยังอยากจะช่วยพยุงเอวที่อ่อนแอของเธอเลย 

ฝีเท้าของเย้นหว่านที่กำลังเดินไปข้างหน้าก็หยุดตาม เห็นว่าเป็นช่วงเวลาที่รุ่งเรืองที่โห้หลีเฉินกำลังเลือกดอกไม้อยู่ เธอในตอนนี้ไม่ควรจะไปรบกวน

คิดแบบนี้แล้ว เย้นหว่านก็อยากจะเปลี่ยนเดินไปทางอื่น

 “ขอโทษนะครับ คู่หมั้นของผมไม่ชอบให้ผมดื่มไวน์ข้างนอก”

 โห้หลีเฉินถอยไปข้างหลังก้าวหนึ่ง เพิ่มระยะห่างที่ผู้หญิงคนนี้ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

 ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นช่างเย็นชาไม่แยแส มีเกียรติ ไม่มีการเคลื่อนไหวเนื่องจากการยั่วของผู้หญิงแม้แต่นิด 

ผู้หญิงตัวแข็งทื่อ ใบหน้าแทบยื้อไม่ไหว

 ฝีเท้าของเย้นหว่านก็หยุดลงทันที มองไปที่โห้หลีเฉินอย่างประหลาดใจ

 ประโยคที่เขาพูดไปเมื่อกี้ เธอได้ยินอย่างชัดเจน 

 คู่หมั้นของเขาคือเธอไม่ใช่เหรอ? เธอพูดเมื่อไหร่ว่าไม่ชอบให้เขาดื่มไวน์ข้างนอก

แล้วอีกอย่างช่วงเวลาที่กำลังเลือกดอกไม้อยู่นี้ ที่จริงแล้วเขาบริสุทธิ์ใจแค่ไหน ถึงได้เอาคู่หมั้นอย่างเธอคนนี้ออกมาเป็นโล่

ประโยคนี้ของโห้หลีเฉิน เท่ากับว่าปฏิเสธผู้หญิงคนอื่นไปทั้งหมดแล้ว

 พวกเธอไม่พอใจ หนึ่งในนั้นพูดว่า : “ถึงแม้คุณโห้ไม่ชอบดื่ม งั้นพวกเราคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า การออกแบบหรือธุรกิจก็ได้ ฉันพอรู้บ้างเล็กน้อย ”

 เริ่มชวนคุยแบบนี้ คนปกติก็ไม่น่าจะปฏิเสธ ยังไงก็ต้องพูดไปตามมารยาทสักสองประโยค

 โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปาก แล้วก็พูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างเย็นชา

 “คู่หมั้นผมมาแล้ว เกรงว่าจะไม่มีเวลาคุยเป็นเพื่อนพวกคุณแล้ว ”

 ระหว่างที่พูดอยู่นั้น  โห้หลีเฉินก็ก้าวยาวมาทางเย้นหว่านทันที