สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 269

บทที่ 269 พูดถึงหึงหวง คนไหนเด่นกว่า

ภายใต้เสน่ห์อันเย้ายวนเพื่อให้การงานของตนเองก้าวหน้า บวกกับหนังสือที่ขนมาหมดแล้ว เย้นหว่านครุ่นคิดหนึ่งวินาที จากนั้นตัดสินใจอ่านหนังสืออยู่ในห้อง

พอโห้หลีเฉินเห็นว่าเย้นหว่านเห็นด้วย มุมปากก็ฉีกรอยยิ้มที่แผนการร้ายบรรลุผล

สำหรับฉูรั่วไป๋คนนั้นยังคงอยู่ที่ห้องทำงานรอแก้ไขข้อสงสัยให้เย้นหว่าน รออย่างโง่ๆ อยู่ต่อไป

ดังนั้นเย้นหว่านจึงนำหนังสือพวกนี้ที่โห้หลีเฉินนำมาให้ขึ้นอ่านมาแล้ว

โห้หลีเฉินนั่งอยู่บนโซฟาอีกด้าน อ่านหนังสืออย่างอื่น ลักษณะท่าทางตั้งใจจริงจัง

ดูเหมือนบรรยากาศทั้งห้องกลับดูกลมกลืนกันอย่างชัดเจน

สายตาของเย้นหว่านเงยขึ้นจากในหนังสือ ค่อยๆ แอบมองโห้หลีเฉินนิดหน่อย มองเขาที่เป็นแบบนี้ อยู่ด้วยกันเธออย่างกลมกลืนแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกว่าความจริงแบบนี้ไม่เลวมากจริงๆ

ตอนที่โห้หลีเฉินไม่ทำเรื่องที่กำกวมพวกนั้นกับเธอ พออยู่ด้วยกันกับโห้หลีเฉิน ทำให้เย้นหว่านดื่มด่ำความสุขอย่างมาก

“ติ๊ดๆๆ……”

ในห้องที่เงียบสงบ เสียงวีแชทของมือถือเย้นหว่านดังขึ้นมา

เวลานี้ คนส่งวีแชทหาเธอมีไม่มาก

เย้นหว่านสงสัยนิดหน่อย วางหนังสือลงแล้วหยิบมือถือขึ้น

พอเปิดออกดู คาดไม่ถึงว่าเป็นฉูรั่วไป๋ส่งมา

ฉูรั่วไป๋: เสี่ยวหว่าน คุณอยู่ที่ไหน? ทำไมยังไม่มาที่ห้องทำงาน?

เย้นหว่าน: วันนี้ฉันไม่ไปแล้ว

ฉูรั่วไป๋: เมื่อวานคุณไม่ได้บอกว่าอยากศึกษาวิจัยเนื้อหาการออกแบบPJเหรอ ทำไมถึงไม่มากะทันหันแล้วล่ะ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า?

จากนั้นเย้นหว่านถึงนึกได้ว่าเมื่อวานเธอเคยพูดกับฉูรั่วไป๋เรื่องอยากศึกษาการออกแบบPJ ฉูรั่วไป๋คิดจะช่วยเธอด้วย

เย้นหว่านรู้สึกผิดอยู่หน่อย รีบตอบกลับ

เย้นหว่าน: คุณโห้เอาหนังสือของPJเข้ามาที่ห้องของฉันให้หมดแล้ว ตอนนี้ฉันอ่านยังไม่หมดเลย ย้ายไปอีกก็ไม่ดี เลยศึกษาอยู่ในห้อง

ฉูรั่วไป๋: ถึงแม้จะมีหนังสือ แต่ว่าความรู้พวกนั้นยังต้องอธิบายด้วย ถ้าไม่งั้นผมไปช่วยคุณที่ห้อง?

เย้นหว่าน: ไม่ต้องหรอก คุณโห้ก็อยู่ที่ห้องฉันด้วย เขาบอกจะอธิบายให้ฉันฟังเอง

ฉูรั่วไป๋: เขาอยู่ที่ห้องคุณ? เขาไม่ใช่คนของวงการออกแบบ PJเป็นเนื้อหาที่ลึกซึ้งขนาดนั้น เขาน่าจะยังไม่เข้าใจมั้ง

เย้นหว่าน: เป็นไปได้ว่าเขาคือคนประหลาดมั้ง เมื่อกี้ฉันถามเขาถึงปัญหาสองสามข้อ เขาเข้าใจทั้งหมดเลยจริงๆ

ฉูรั่วไป๋: ……

ฉูรั่วไป๋: แต่ว่าพวกคุณอยู่ในห้องกันตามลำพังเหรอ? ผมไม่ค่อยวางใจเท่าไร

ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ตัวหนังสือ แต่เย้นหว่านกลับมองความกังวลที่ฉูรั่วไป๋มีต่อเธอออกผ่านทางหน้าจอ

คืนนั้นเรื่องที่เย้นหว่านเกือบถูกโห้หลีเฉินกินไป ถึงแม้เย้นหว่านจะไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าฉูรั่วไป๋เป็นคนฉลาดขนาดนั้น ย่อมรู้มามากมาย

แม้กระทั่งคืนนั้นเย้นหว่านพักห้องข้างนอก ล้วนเป็นห้องที่ฉูรั่วไป๋เปิดให้เธอ

ฉูรั่วไป๋พูดแบบนี้ เย้นหว่านเหมือนจะนึกเรื่องเมื่อก่อนได้โดยจิตใต้สำนึก เธอกับโห้หลีเฉินเกือบจุดประกายไฟติดอยู่แล้ว

ตอนอยู่ในห้องเดียวตามลำพังกับโห้หลีเฉิน ในช่วงเวลานั้นเธอรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่อันตรายเรื่องหนึ่งมาโดยตลอด

และหลบหลีกโห้หลีเฉินสารพัดวิธี

แต่ว่าตอนนี้……

เย้นหว่านเงยหน้ามองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก ท่วงท่าตามสบาย ในมือถือหนังสือเล่มหนึ่ง อ่านด้วยท่าทางมีสมาธิจริงจัง ลืมตัวไปโดยสิ้นเชิง

และรอบตัวเขาล้อมไปด้วยกลิ่นอายหนังสือ ทำให้เขาสงบนิ่งมาก เป็นสุภาพบุรุษอย่างชัดเจน

คล้ายๆ กับ ช่วงเวลาสงบดี

สำหรับเขาที่เป็นแบบนี้ เย้นหว่านไม่มีความระแวดระวังใดๆ สักนิด

และคิดไปถึงสองสามวันที่ผ่านมา โห้หลีเฉินเป็นสุภาพบุรุษไปทุกที่ และไม่เคยทำเรื่องแบบคืนนั้นกับเธออีก สำหรับเธอแล้ว ความห่างเหินและการป้องกันต่อเขา บรรเทาเงียบลงตั้งนานแล้ว

และภายในใจลึกๆ ของเธอ เย้นหว่านก็เข้าใจมากขึ้นเช่นกัน