สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 274

บทที่ 274 ความจริงผมเจอแล้ว

แต่เธออยากเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลานี้

โห้หลีเฉินกดจิตใจร้อนรุ่มภายในลง พยักหน้าอย่างอึมครึม

“ไปเถอะ”

เย้นหว่านค่อยๆ โล่งอกไปทีหนึ่ง ในที่สุดโห้หลีเฉินก็ไม่ใช้สายตาบีบคั้นขนาดนั้นมองเธออีก เมื่อสักครู่สายตาร้อนแรงนั้น มองจนเธอเกือบรับมือไม่ไหว

ผู้ชายคนนี้ ในฐานะประธานใหญ่คนหนึ่ง ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ล่ะ

สายตากำลังยั่วเย้าคน

เย้นหว่านหยิบกระเป๋าของตนเองขึ้นมา อยากเดินไปข้างนอกด้วยกันกับโห้หลีเฉิน

พึ่งเดินออกมาข้างนอก เธอกลับระลึกถึงอะไรได้

เธอไปด้วยกันกับโห้หลีเฉินอย่างนี้ นั่นไม่ใช่เท่ากับว่าออกงานในฐานะคู่หมั้นของโห้หลีเฉินเหรอ?

แต่ที่สำคัญที่สุด วันนี้ยังเป็นงานเลี้ยงอำลาระหว่างสองบริษัท

เย้นหว่านควรใช้สถานะพนักงานออกงานค่อนข้างดีที่สุด

เย้นหว่านลังเลสักหน่อย พูดกับโห้หลีเฉินว่า “คุณโห้ คือว่าพวกเราแยกกันเข้าไปได้รึเปล่า?”

ฝีเท้าของโห้หลีเฉินชะงัก

มองท่าทางนั้นของเย้นหว่าน เขาก็รู้ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่

จำใจอยู่บ้าง คู่หมั้นของเขาไม่อยากไปด้วยกันกับเขา

โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปาก พยักหน้า “ได้ เธอไปก่อน”

เย้นหว่านตะลึง คาดไม่ถึงโห้หลีเฉินจะพูดง่ายขนาดนี้

เห็นเขาเป็นแบบนี้ เธอกลับใจดีอย่างบอกไม่ถูกเลย

สถานที่จัดงานเลี้ยงก็คือในโรงแรม ที่โถงงานเลี้ยงใหญ่ชั้นบนสุด

หลังจากเย้นหว่านแยกกับโห้หลีเฉินแล้ว ก็โดยสารลิฟต์ขึ้นไปตามลำพัง

มาถึงด้านนอกโถงงานเลี้ยง เธอมองเห็นฉูรั่วไป๋อย่างแปลกใจ เขากำลังพิงที่ผนังสบายๆ เล่นมือถืออยู่ในมือ มองดูเหมือนกำลังรอคนอยู่

เย้นหว่านเดินเข้าไปแล้วทักทาย

“คุณฉู”

ฉูรั่วไป๋รีบเก็บมือถือทันที เห็นเย้นหว่านมาคนเดียว แปลกใจพอสมควร

“คุณมาคนเดียวเหรอ?”

เย้นหว่านนึกถึงโห้หลีเฉิน แล้วอายนิดหน่อย

เธอพยักหน้า “อืม”

ฉูรั่วไป๋ไม่ได้ถามอะไรไปลึกกว่านี้ โห้หลีเฉินไม่ได้ออกงานด้วยกันกับเย้นหว่าน เขาดีใจมากที่เห็นผลลัพธ์นี้

เขาอยู่หน้าประตู และไม่ได้รอเก้อ

ฉูรั่วไป๋ส่งเสียงเชื้อเชิญ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราเข้าไปด้วยกันเถอะ”

“ได้”

เย้นหว่านพยักหน้ารับปาก ฉูรั่วไป๋กับเธอเป็นเพื่อนร่วมงาน เพื่อนเข้าไปด้วยกันคงไม่มีอะไร

เหมือนว่ามีเพียงตอนที่เธออยู่กับโห้หลีเฉิน ถึงหวั่นเกรงมากมาย ใส่ใจมากมาย

ฉูรั่วไป๋โค้งมุมปากขึ้นอย่างเบิกบาน ค่อยๆ งอแขนขึ้น

มุมปากเย้นหว่านฉีกรอยยิ้มขึ้น ควงแขนของเขาไว้แบบสุภาพสตรี เดินเข้าในโถงงานเลี้ยงกับเขาไป

เวลานี้ ในโถงใหญ่ผู้คนมาไม่น้อยเลย พวกเขายืนด้วยกันเป็นกลุ่มๆ พูดคุยกันไปทั่ว เชื่อมสานความสัมพันธ์

ตอนที่เย้นหว่านและฉูรั่วไป๋พึ่งเดินเข้ามา ก็โดนคนมองเห็นแล้ว

“ว้าว! สวยจัง! หนุ่มหล่อสาวสวยมาแล้ว!”

มีคนตกใจร้องออกมา

สายตาผู้คนจำนวนมากล้วนถูกดึงดูดเข้ามา ค่อยๆ มองไปทางหน้าประตู

ชั่วพริบตาเดียวเย้นหว่านและฉูรั่วไป๋ก็กลายเป็นจุดโฟกัสที่สะดุดตาทั้งงาน

แขกที่อยู่ในงานส่วนใหญ่เป็นแขกพิเศษมาจากเมืองเจียง ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นเย้นหว่านมาก่อน แต่ตอนที่ทุกคนเห็นเย้นหว่านเข้ามา ล้วนรู้สึกประหลาดใจสายตาของตนเอง

ชุดราตรีสีฟ้าน้ำทะเลที่สวมอยู่บนตัวเธอนั้น ทำให้เธอเป็นเหมือนเจ้าหญิงเงือกที่มาจากท้องทะเล ล่องลอยมาที่โลกมนุษย์ชั่วคราว

งามจนทำให้คนหยุดหายใจ ทำให้ผู้คนตกตะลึง