สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 284

บทที่ 284 เคยชิน อะไร?

เย้นหว่านรู้สึกผิดในใจมาก เธอเห็นฉูรั่วไป๋เป็นเพื่อน และไม่อยากทำร้ายจิตใจเขา

แต่ว่าความรักเรื่องแบบนี้ เธอกลับไม่มีวิธีตอบรับเขาได้จริงๆ

“ขอโทษมากจริงๆ นะ คุณมีค่าที่จะครอบครองผู้หญิงที่ดียิ่งกว่า”

มองท่าทางที่ยากจะรับได้ของฉูรั่วไป๋ ในใจเย้นหว่านก็ไม่สบายเหมือนมีนุ่นมายัดไว้ ยิ่งไม่รู้ว่าควรพูดอะไรอีกดี

เธอรู้ว่าถึงตอนนี้เธอพูดอะไร ล้วนไม่มีทางปลอบใจเขาได้

ส่วนตอนนี้เธอไม่ควรอยู่ตรงหน้าของฉูรั่วไป๋อีกต่อไป เกรงว่าตอนนี้เขาก็คงไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ากับเธออย่างไรดีเช่นกัน

ในใจเย้นหว่านลำบากอยู่บ้าง พูดเสียงต่ำ

“คุณฉู ฉันไปก่อนนะคะ”

เย้นหว่านมองใบหน้าซีดขาวของฉูรั่วไป๋อย่างรู้สึกผิดในใจ กดอารมณ์ที่ไม่สบายใจเอาไว้ภายใน หันหน้าเดินไปทางข้างนอก

ฉูรั่วไป๋ยืนแข็งอยู่ที่เดิม เหมือนท่อนไม้ท่อนหนึ่ง

ความหมดหวังท่วมมิดศีรษะ ทำให้เขาโดนท่วม พูดไม่เต็มปากเต็มคำ

หญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวที่เขาชอบปฏิเสธเขาแล้ว เขาไม่มีโอกาสกอดเธอไว้ในอ้อมอกได้อีกแล้ว

ฉูรั่วไป๋สัมผัสกับหัวใจแตกสลายได้เป็นครั้งแรก รสชาติที่ตายทั้งเป็นแบบนั้น

เย้นหว่านรีบร้อนออกมาจากด้านในห้อง ทว่าพึ่งออกมา ก็มองเห็นโห้หลีเฉินเข้าด้วยความแปลกใจอย่างยิ่ง

เธอตกใจ “คุณโห้ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

ที่นี่เป็นบ้านของฉูรั่วไป๋ คิดอย่างไรโห้หลีเฉินก็ไม่ควรปรากฏตัวขึ้นที่นี่

โห้หลีเฉินมองเย้นหว่านตรงๆ มุมปากเม้มรอยยิ้ม

“มาหาเธอ”

เย้นหว่าน “……” เหตุผลนี้เธอยังหมดคำจะพูดจริงๆ

จากนั้นเธอก็นึกถึงอะไรได้ ถามอย่างหน้าแดง “คุณมานานแค่ไหนแล้ว?”

“หลายนาที”

“งั้น……” เย้นหว่านยิ่งอาย “คุณได้ยินหมดแล้ว?”

“อืม”

โห้หลีเฉินยอมรับอย่างตรงไปตรงมา รอยยิ้มที่มุมปากยกสูงยิ่งขึ้น

ถึงแม้จะถือสาที่ฉูรั่วไป๋สารภาพรักกับเย้นหว่านมาก แต่ผลลัพธ์อันนี้ยังทำให้อารมณ์ของเขาไม่เลวมาก

แม้กระทั่งเขายังไม่จำเป็นต้องไปถามผลลัพธ์แบบทดสอบเมื่อคืนของเย้นหว่านอีกแล้ว ผลลัพธ์นี้ เขารู้แล้ว

โห้หลีเฉินยอมรับสบายใจขนาดนี้ เย้นหว่านยิ่งไม่สะดวกใจขึ้นอีก

ช่างขายหน้าเหลือเกิน

เรื่องที่ฉูรั่วไป๋สารภาพรักกับเธอ คาดไม่ถึงจะโดนโห้หลีเฉินเจอเข้าให้ แถมยังโดนเขาได้ยินทั้งหมดอีก

เขาจะหัวเราะเยาะเธอหรือไม่?

ความคิดเย้นหว่านมีร้อยแปด โห้หลีเฉินยื่นมือออกมากะทันหัน กุมมือน้อยของเธอไว้

เสียงของเขาสุขุม “ฉันจะส่งเธอกลับไป”

ขณะพูดอยู่ เขาดึงเธอไว้ ก้าวขายาวออกแล้วเดินไปทางด้านนอก

เย้นหว่านเดินตามเขาไปโดยจิตใต้สำนึก รู้สึกถึงอุณหภูมิกลางฝ่ามือของเขา ผิวพรรณของเธอเหมือนถูกไฟไหม้อยู่

หัวใจยิ่งเต้นอย่างสูญเสียจังหวะไปชั่วขณะหนึ่ง

หลังจากมั่นใจว่าชอบเขา เย้นหว่านก็เผชิญหน้ากับโห้หลีเฉิน ในใจสับสนจนแทบไม่ไหว

นี่คือคนที่เธอชอบ เขากลับกำลังจูงมือของเธอไว้

เย้นหว่านจิตใจไม่สงบตามโห้หลีเฉินกลับมาที่โรงแรมตลอดทาง โห้หลีเฉินส่งเธอกลับไปที่ห้องพัก

เขากวาดตามองมาที่ห้องทีหนึ่ง พูดอย่างเป็นธรรมชาติมาก

“ตอนบ่ายจะออกเดินทางจากเมืองเจียง เก็บข้าวของสักหน่อยเถอะ”

“วันนี้ตอนบ่าย? เร็วขนาดนี้เลย?”

เย้นหว่านตกใจ กำหนดการเดิมไม่ใช่พรุ่งนี้เหรอ ข้าวของเธอมากมายยังไม่ได้เริ่มจัดเก็บเลย

โห้หลีเฉินพูดแบบเรื่องราวควรเป็นเช่นนั้น “เปลี่ยนกำหนดการกะทันหัน ทุกคนไปด้วยกัน”

ทุกคนไปด้วยกัน ดังนั้นเย้นหว่านจึงไม่สามารถยกเว้นเป็นพิเศษได้

เขาไม่ได้บอกเธอว่าการเปลี่ยนกำหนดการกะทันหัน เป็นเพียงเพราะเขาไม่อยากให้เธอมีโอกาสติดต่อกับฉูรั่วไป๋อีกสักนิดเดียว

ถึงแม้เย้นหว่านได้ปฏิเสธฉูรั่วไป๋เรียบร้อยแล้ว

แต่ในสายตาของโห้หลีเฉิน นั่นเป็นศัตรูความรักที่ยอมไม่ได้

ถึงแม้เวลาจะกระชั้นชิด แต่เย้นหว่านยังสามารถรับได้ เธอคงไม่ไปเปลี่ยนกำหนดการของทุกคนเพราะเหตุนี้ เพียงแต่……