บทที่ 300 ประกาศให้ทราบทั้งเมือง
“ทั้งหมด? เดี๋ยวนี้?”
หวางควนมึนงง ดวงตาเบิกโต ลำบากใจอยู่หน่อย “คือว่า……โฆษณาพวกนั้นล้วนแล้วแต่เป็นลูกค้ารายใหญ่มากมายจองไว้ล่วงหน้าแล้ว ผลประโยชน์ในนั้นเชื่อมโยงกันมหาศาล จะว่าไปการเปลี่ยนกะทันหันแบบนี้ จะยุ่งยากมาก ถ้าไม่อย่างนั้นคุณให้เวลาสักหน่อย พวกเราจะจัดการประสานงานดู?”
เวลา ตอนนี้สิ่งที่เย้นหว่านขาดมากที่สุดคือเวลา
เธอออกมานานขนาดนี้ ไม่รู้ว่าโห้หลีเฉินตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง
“ฉันไม่มีเวลารอ จำเป็นต้องเปลี่ยนเดี๋ยวนี้”
เย้นหว่านเอ่ยปากอย่างรีบร้อน หยิบเช็คใบหนึ่งจากในกระเป๋ายื่นให้หวางควน “ให้อันนี้คุณไปก่อน ถือว่าเป็นเงินมัดจำ รอเรื่องราวสำเร็จ ฉันสัญญาว่าตระกูลโห้จะทำให้ข้อเรียกร้องของสถานีโทรทัศน์พวกคุณสมหวังแน่”
เรียกขอจากตระกูลโห้ นี่เป็นเรื่องที่คนทั้งเมืองหนานขอก็ขอไม่ได้
ชั่วขณะนั้นหวางควนจิตใจหวั่นไหว มองอีกที ในมือคือเช็คสิบล้านใบหนึ่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่เขียนยังเป็นโห้หลีเฉิน
ถ้าเย้นหว่านออกหน้าตามลำพัง ถึงแม้เธอจะเป็นคู่หมั้นของโห้หลีเฉิน หวางควนก็ยังไม่ค่อยเชื่อว่าเธอจะสามารถเป็นตัวแทนตระกูลโห้ให้ข้อเรียกร้องได้จริง แต่ว่าตอนนี้มองเห็นเช็คใบนี้เป็นลายเซ็นของโห้หลีเฉิน
นั่นหมายความว่าเรื่องนี้คือความคิดของโห้หลีเฉิน!
โห้หลีเฉินเป็นใคร นั่นเป็นท่านประธานของโห้ถิงกรุ๊ป ผู้จัดการของตระกูลโห้ คำพูดของเขาเป็นตัวแทนของทั้งตระกูลโห้
ชั้วขณะนั้นหวางควนไม่ได้ลังเลอะไรทั้งสิ้น พูดยิ้มกริ่ม “ได้ครับ คุณเย้น ไม่ว่าจะต้องชดใช้มากแค่ไหน เดี๋ยวผมจะทำเรื่องนี้ให้เรียบร้อย คุณต้องการหาใครครับ ต้องการเขียนเนื้อหาอะไร คุณขึ้นไปด้วยกันกับผม เดี๋ยวพวกเราจะเปลี่ยนให้”
เห็นหวางควนรับปาก เย้นหว่านจึงโล่งอกไปทีหนึ่ง
เธอไม่ได้ขึ้นไป แต่ว่ารีบหยิบกระดาษและปากกาจากประชาสัมพันธ์มา เขียนเนื้อหาคนที่อยากหาตัวไปด้านบนอย่างรวดเร็ว
“ฉันต้องการให้คุณเปลี่ยนโฆษณาทั้งเมืองหนาน เปลี่ยนเป็นอันนี้ รวมทั้งอุปกรณ์มีเสียงทั้งหมด ก็ต้องประกาศอันนี้ทั้งหมดด้วย ฉันต้องหาคนนี้ให้เจอ เร็วที่สุด!”
หวางควนมองเนื้อหาบนกระดาษ เรียบง่ายมาก: ป่ายฉี เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ขอให้รีบมาที่หน้าประตูโรงพยาบาลอันดับหนึ่งเมืองหนานเย้นหว่านตามหาคุณ!
ข้อความไม่กี่คำนี้ พิมพ์ขึ้นมา เปลี่ยนแทนที่ลงมา เพียงต้องการเวลาไม่กี่วินาทีก็สามารถจัดการเสร็จ
หวางควนรีบตบหน้าอกรับประกัน “คุณเย้นวางใจได้ครับ ผมรับรองว่าเดี๋ยวจะทำเสร็จ”
“คุณจำเป็นต้องทำให้ดี นี่เกี่ยวข้องกับความเป็นความตาย ฉันไปก่อนแล้ว”
หลังจากเย้นหว่านกำชับสักนิด ก็รีบร้อนเดินไปทางด้านนอก
ตอนนี้เธอต้องรีบไปรอป่ายฉีที่หน้าประตูโรงพยาบาล
ไม่แน่ว่าเขาอาจกำลังอยู่บนถนน ไม่นานก็มองเห็นแล้ว อาจจะรีบไปถึงหน้าประตูโรงพยาบาลเร็วกว่าเธอเสียอีก
เย้นหว่านออกมาจากสถานีโทรทัศน์ก็ขึ้นรถ ไม่นานเธอก็ได้ยินข่าวในวิทยุลอยมา
ด้านในประกาศวนซ้ำ: ป่ายฉี เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! ขอให้รีบมาที่หน้าประตูโรงพยาบาลอันดับหนึ่งเมืองหนานเย้นหว่านตามหาคุณ!
คำพูดนั้นใช้เสียงพูดออกมา เสียงสูงแล้วก็ต่ำลง ทำให้การแสดงออกการเร่งรีบนั้นแบบถึงอกถึงใจอย่างยิ่ง
เย้นหว่านตะลึงเล็กน้อย กระทั่งมีความปลื้มใจนิดๆ ขนาดนั้นแล้ว
ประสิทธิภาพการทำงานของสถานีโทรทัศน์ยังเร็วมาก เธอล้วนได้ยินหมด ไม่นานป่ายฉีน่าจะรู้ได้เช่นกันมั้ง?
น่าจะมั้ง?
เย้นหว่านวาดหวังอย่างตื่นเต้น อยากมีปีกงอกขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ บินไปที่ในโรงพยาบาลทันใด
คนขับรถแท็กซี่ได้ยินคำพูดที่รายงานวนซ้ำ ทั้งตกใจทั้งแปลกใจ
“นี่คือเกิดเรื่องอะไรกัน? สถานีถึงเกิดความผิดพลาดกะทันหัน ยังรายงานประโยคแบบวนซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่กลัวทำหูคนฟังเป็นเหน็บชารึไง”
พูดๆ อยู่ คนขับรถก็เปลี่ยนไปอีกช่องใหม่สักหน่อย
แต่ว่าช่องถัดไป ยังเป็นคำพูดประโยคนี้ที่รายงานวนซ้ำ เปลี่ยนอีก ก็ยังใช่
คนขับรถทนไม่ไหว “โธ่เว้ย สถานีนี้โดนไวรัสกันหมดแล้วรึไง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...