สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 332

บทที่ 332 คือ การอำลา

โกหก? ผูกมัด?

ริมฝีปากบางของโห้หลีเฉินกดแน่น และมุมปากก็มีรัศมีวงกลมเยาะหยันออกมา

เขาไม่เคยคิดที่จะเอาเปรียบผู้หญิงของตัวเอง หรือว่าใช้เธอเป็นประโยชน์มาก่อน

โห้หลีเฉินกำลังจะเปิดปากเพื่อให้จูเหลียนอีงตายใจนั้น ในขณะนี้ หน้าประตูก็มีเสียงของอะไรบางอย่างหล่นลงบนพื้นดัง “เพล้ง”ขึ้นมา

เสียงไม่ดังมากนัก ทว่ากลับทำให้โห้หลีเฉินรู้สึกฉลาดขึ้นมาในทันใด

ราวกับว่าเขาตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างโดยสัญชาตญาณได้ เขารีบเดินไปที่หน้าประตู และเปิดประตูทันที

เขาประหลาดใจเมื่อเห็นว่า เย้นหว่านยืนอยู่ที่หน้าประตู ด้วยสีหน้าหมองคล้ำอย่างตกใจ

ภายในดวงตาคู่นั้นที่สุกใสเหมือนสายน้ำ เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ และ ยังได้รับบาดเจ็บอย่างทำอะไรไม่ถูก

หัวใจของโห้หลีเฉินเหมือนถูกอะไรบางอย่างจับไว้แน่นในทันที และใช้เล็บอันแหลมคมเสียบเข้าไปในหัวใจของเขา เจ็บปวดอย่างรุนแรง

คอหอยของเขาแห้งนิดหน่อย "เย้นหว่าน..."

เธอกลับมาแล้ว

ช่อดอกไม้สดที่ร่วงหล่นลงบนพื้น คิดได้อย่างไม่ยากว่า นี่คือของขวัญที่มอบให้เขาออกจากโรงพยาบาล

แต่เห็นได้ชัดว่าเธอได้ยินสิ่งที่จูเหลียนอีงพูดในเมื่อสักครู่นี้ ได้ยินมากแค่ไหน...

เย้นหว่านสีหน้าซีด และจ้องไปที่ผู้ชายตรงหน้าเธออย่างว่างเปล่า

เมื่อก่อนเธอไม่กล้าเข้าใกล้โห้หลีเฉิน ไม่กล้าไปรักโห้หลีเฉิน เป็นเพราะการแต่งงานในครั้งนี้เหมือนดั่งขนมเปี๊ยะที่ตกลงมาจากท้องฟ้า（ลาภลอย） ก็เหมือนกับความฝันอันเหลือเชื่อ ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งอย่างเธอกลับแต่งงานกับโห้หลีเฉินลูกชายที่น่าภาคภูมิใจของสวรรค์

เธอเคยไม่เชื่อเรื่องแบบนี้อย่างมีเหตุผล จนรักษาระยะห่างจากโห้หลีเฉินไว้ระดับหนึ่ง เพื่อรอให้ยกเลิกการแต่งงานและใช้ชีวิตของแต่ละคน

แต่ว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่โห้หลีเฉินได้ทำกับเธอ ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างไม่หยุด ซึ่งทำให้เธอตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อย่างบ้าคลั่งได้ขนาดนั้น

สิ่งที่น่าขันกว่านั้นก็คือ เธอยังคิดว่า โห้หลีเฉินก็รักเธอจริงๆด้วยเช่นกัน

ไร้เดียงสามากจริงๆ

ดวงตาของเย้นหว่านร้อนอย่างรุนแรง แต่ทว่าไม่ได้รู้สึกเปียกใดๆ เธอจ้องมองเขา ริมฝีปากขยับเสียงของเธอเบาและยากที่จะพูดไม่กี่คำออกมาได้

“คุณก็รู้เหตุผลที่แต่งงานกับฉันเหรอ?”

ดวงตาของเธอมืดสลัวอย่างน่ารุนแรง เหมือนกับชั้นฝุ่นหนึ่งชั้น และเสียงเบาเช่นนั้นเป็นเหมือนคำถามที่สิ้นหวัง

หัวใจของโห้หลีเฉินเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทรวงอกถูกอัดแน่น ราวกับว่าเขากำลังจะหายใจไม่ออก

เขารู้ แต่รู้แค่ครึ่งเดียว เขาไม่ได้สนใจ และใส่ใจ หลังจากที่แน่ใจว่าตัวเองเขาชอบเย้นหว่านนั้นเขาก็ผลักเรือไปตามน้ำ（ทำไปตามสถานการณ์แนวโน้ม） เพื่อให้งานแต่งงานครั้งนี้สำเร็จ

หากวันนี้ไม่รู้ในสิ่งที่จูเหลียนอีงพูด เขายังสามารถหลอกตัวเองและคนอื่นๆได้ว่า แต่งงานกับเย้นหว่านอย่างตรงไปตรงมา แต่ว่าตอนนี้...

“รู้บ้างนิดหน่อย”

การแต่งงานในครั้งนี้มีการสมรู้ร่วมคิดของเย้นหว่าน และเขารู้ว่า ใช้ประโยชน์แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของการแต่งงานในครั้งนี้ เขาก็รู้เช่นเดียวกัน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของเย้นหว่านก็มีความหวังอันเลือนรางอย่างอ่อนแอเส้นหนึ่ง ได้พังทลายลง

แท้ที่จริงแล้ว ผู้ชายคนนี้ใช้ประโยชน์จากเธอตั้งแต่ต้นจนจบ

มีเพียงเธอเท่านั้นที่คิดอย่างโง่ๆว่า แม้ว่าจะแต่งเข้าในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ก็สามารถมีความรักที่แท้จริงได้

เย้นหว่านเหมือนถูกบดขยี้ในทันที ลำตัวแกว่งไปมาเบาๆ ก็เดินถอยหลังกลับอย่างไม่มั่นคง ราวกับว่าจะล้มลงได้ทุกเมื่อ

“เย้นหว่าน...”

โห้หลีเฉินยื่นมือออกไปเพื่อจะดึงเธอ แต่ก็ถูกเย้นหว่านหลบหนี

เธอมองเขา ก็เหมือนดั่งมองน้ำหลากและสัตว์ป่าที่ดุร้าย

"เสี่ยวหว่าน เรื่องนี้เป็นความคิดทั้งหมดของย่า เป็นความเห็นแก่ตัวของย่า แต่เฉินอยากแต่งงานกับเธอด้วยใจจริง เขาชอบเธอจริงๆ เธออย่าโทษเขาได้ไหม？ทุกอย่างเป็นความผิดของย่า ถ้าอยากจะโทษ ก็โทษย่าเถอะ”

จูเหลียนอีงมองไปที่เย้นหว่านอย่างประหม่า และเอ่ยพูดอธิบาย

เธออย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า เย้นหว่านจะปรากฏตัวตรงหน้าประตูห้องพักคนไข้ในเวลานี้ และจะได้ยินคำพูดเหล่านี้ทั้งหมด

ดูเหมือนเธอจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่...

สีหน้าของเย้นหว่านขาวซีด ความทรมานในใจของเธอแทบจะระเบิดแล้ว แต่ทว่าสีหน้าบนใบหน้ายังคงแน่นและสงบนิ่ง จนกระทั่งยังมีรอยยิ้มที่น่าเกลียดออกมา

"คุณย่า ฉันไม่โทษคุณหรอกค่ะ และฉันก็ไม่โทษคุณโห้ด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าฉันเข้าใจผลประโยชน์ของการแต่งงานในตระกูลที่ร่ำรวย"

เป็นเธอที่ตื่นตากับความรู้สึกมึนงงภายในสมอง และโง่เขลาไร้เดียงสาไปครั้งหนึ่ง

"เดิมทีฉันกับคุณโห้จะยกเลิกการแต่งงานอยู่แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเรา ก็จะไม่แต่งงานกันจริงๆดังนั้นเพราะอะไร มันไม่สำคัญ แต่ฉันกลับล้มความคาดหวังของคุณย่าของคุณแล้ว"

ในขณะที่ พูดเย้นหว่านก็รีบหยิบดอกไม้สดที่พื้น แล้วส่งให้โห้หลีเฉินตรงหน้า

"วันนี้ที่ฉันมา เพื่อแสดงความยินดีที่คุณได้ออกจากโรงพยาบาล อย่างไรก็ตามได้คบกันมาช่วงเวลาหนึ่ง แทบจะนับว่าเป็นเพื่อนกันได้ แน่นอนว่า คุณคือคุณโห้ ต่อจากนี้ไม่มีความสัมพันธ์กันแล้ว เดาว่าก็จะไม่ได้เจอกันอีก ก็สามารถถือว่าเป็นการอำลาได้"