สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 337

บทที่ 337 ดูแลปรนนิบัติอย่างพิถีพิถัน

"เชี่ย!"

ป่ายฉีพูดไม่ออกทั้งใบหน้า มองเย้นโม่หลินเหมือนกับมองสัตว์ประหลาด

พูดตามตรง เขากับเย้นโม่หลินเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กจนโต แต่ไอ้ผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนเจ้าชายตั้งแต่เด็กๆ เย็นชาและสง่างาม ทำเรื่องอะไรทำในแบบของตัวเองไม่สนใจคนอื่นมาโดยตลอด และมีความเอาแต่ใจตัวเองมากที่สุด

เขาไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ ว่าเย้นโม่หลินจะตามใจใคร จะวนเวียนอยู่รอบๆตัวใคร

แต่ตอนนี้ เขาเห็นมันด้วยตาของเขาเอง เย้นโม่หลินผู้สง่างามคนนั้น เดินเข้ามาตรงหน้าของเย้นหว่านอย่างหน้าไม่อาย เพียงแค่เพื่อเข้าใกล้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เย้นโม่หลินเลิกคิ้ว และดวงตาของเขาก็เย็นชาและอันตรายในทันที

“ต่อหน้าน้องสาว อย่าพูดคำหยาบ”

ป่ายฉี "..."

มากเกินไปแล้วนะ! ใช้วิธีการต่างๆ แบบไม่ได้เล่ห์ ก็เอาด้วยกลเช่นนี้เพิ่มความมีตัวตนอยู่ต่อหน้าเย้นหว่าน ทำให้เหมือนเขาดูเป็นสุภาพบุรุษแบบนั้นแหละ

เขาไม่พูดคำหยาบ แต่ตอนที่ฆ่าคน ล้วนแต่ไม่มีสิ่งสกปรกติดอยู่เลย!

เย้นหว่านนั่งในตำแหน่งที่เหมาะสม โดยไม่ทราบถึงการเผชิญหน้าและการเบียดกันระหว่างชายทั้งสองคนนี้

อารมณ์ของเธอไม่ค่อยดี มึนงงเล็กน้อย และไม่ได้อยากให้ความสนใจกับสิ่งต่างๆมากเกินไป

เมื่ออาหารตั้งโต๊ะแล้ว เธอก็เริ่มรับประทานอาหาร

เห็นเพียงบางสิ่งที่ดูเหมือนจะอร่อย กลิ่นและรสชาติครบถ้วน แต่เมื่อทานเข้าปาก กลับรู้สึกจืดชืดมากๆ และยากที่จะกลืนลงคอ

เย้นหว่านทานไปแค่สองคำ ก็วางส้อมลงแล้ว

เย้นโม่หลินมองเธอด้วยความเป็นห่วง "เป็นอะไรไปเหรอ ไม่อร่อยเหรอ？"

เย้นหว่านพยักหน้า “เป็นเชฟชาวต่างชาติที่ทำสินะ ฉันอาจจะไม่ค่อยชิน”

ขณะที่พูด เธอกำลังจะลุกขึ้นยืน และเดินออกจากที่นั่งไป

เย้นโม่หลินกล่าวว่า "เสี่ยวหว่าน เดี๋ยวก่อน"

เขากวักมือเรียก และทันทีที่เห็นสาวใช้หลายคน เดินมาทีละคนพร้อมจานอาหาร

อาหารเหล่านี้วางไว้ตรงด้านหน้าของเย้นหว่าน ทั้งหมดล้วนแต่เป็นอาหารเช้าจีน

เย้นหว่านตะลึง และมองไปที่เย้นโม่หลินด้วยความประหลาดใจ

เย้นโม่หลินอธิบายว่า "ฉันไม่ค่อยคุ้นในความชอบ และรสนิยมอาหารของเธอมากนัก ดังนั้นฉันจึงให้พ่อครัวทำอาหารมากมาย เธอสามารถเลือกอาหารที่เธอชอบได้ ถ้าเมนูนี้ไม่อร่อย ก็ค่อยเปลี่ยนอีกครั้ง"

เย้นหว่านตะลึง คิดไม่ถึงไปทั้งใบหน้า

นี่หมายความว่า หรือว่าจริงๆแล้วในครัวจัดเตรียมพ่อครัวไว้หลายสิบคน และอาหารทั้งหมดนั้นทำในเวลาเดียวกันออกมา ล้วนแต่กำลังเข้าแถวรอ ตราบใดที่เธอไม่ชอบก็เธอจะเปลี่ยนทันที

กลัวว่าอาหารพวกนี้จะมีมากกว่างานเลี้ยงในแมนจูอีก!（เปรียบเปรยว่าอาหารมีมากมายกว่าในงานเลี้ยงที่มีผู้คนเยอะแยะในชนเผาแมนจูของจีน）

มุมปากของเธอกระตุกเล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีจริงๆ แต่ว่าในใจ มีความอบอุ่นอีกอย่างที่ไหลเข้ามา

หลายปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครสนใจเธอมากขนาดนี้ ความรู้สึกที่เกาะกุมหัวใจและรักเอ็นดูเช่นนี้ก็คือพี่ชายในตำนานสินะ

แม้ว่าจะดูเกินจริงไปหน่อย แต่ก็ดูเหมือนว่า จะแย่อะไร

"ฉันค่อนข้างชอบกับข้าวอาหารจีน แบบเผ็ดนิดหน่อย"

เย้นหว่านพูดกับเย้นโม่หลินด้วยตัวเอง

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เธอตื่นขึ้นมา ที่ริเริ่มที่จะบอกอะไรบางอย่างกับเขา

เย้นโม่หลินดีใจเป็นที่สุด โบกมืออย่างรวดเร็ว และเอ่ยสั่ง "เปลี่ยน กับข้าวเผ็ดนิดหน่อย ที่เหมาะสำหรับอาหารเช้า"

ไม่นาน ก็มีสาวใช้ต่อแถวเดินเข้ามา เปลี่ยนอาหารทั้งหมดบนโต๊ะตรงหน้าของเย้นหว่าน

เกือบทั้งหมดล้วนแต่เป็นอาหารที่เธอชอบทาน

ถ้าที่นี่ไม่ใช่ภัตตาคารที่สวยงามและหรูหรา เธอดูเหมือนจะรู้สึกว่า ยังอยู่ในบ้านของตัวเอง

"จุ๊จุ๊ ฉันก็ได้เปิดหูเปิดตาแล้วว่า แท้ที่จริงแล้วเมื่อก่อนเฮียไม่ได้เย็นชา แต่เป็นเพราะไม่มีน้องสาว"

ป่ายฉีจุ๊จุ๊อย่างประหลาดใจ และเกือบจะรู้สึกว่าเย้นโม่หลินตรงหน้าถูกทิ้งไปแล้ว

เริ่มตั้งตารอนิดๆหน่อยๆแล้ว ถ้าตัวเองมีน้องสาว จะกลายเป็นตามใจน้องสาวอย่าบ้าคลั่งด้วยหรือเปล่านะ?