สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 342

บทที่ 342 พี่！

เย้นโม่หลินสีหน้าเก้อเขินจนทำอะไรไม่ถูก อยากพูดแต่ก็หยุดชะงักไว้

ป่ายฉีมองดูทั้งสอง เขายิ้มอย่างขี้เล่นและพูดว่า “พี่ชายคุณน่ะเหรอ เมื่อคืนเล่านิทานให้คุณฟังทั้งคืน ถึงได้ทำให้เสียงแหบไง”

“ห๊ะ อะไรนะคะ?”

เย้นหว่านตะลึง

ถึงจะเป็นนิทานก่อนนอน เล่าจนเธอหลับก็พอแล้ว ทำไมยังต้องนั่งเล่าทั้งคืนด้วย?

เขาไม่เจ็บคอหรือไง

“นายนี่พูดมากจริงๆเลย”

เย้นโม่หลินจ้องป่ายฉีอย่างเย็นชาทีนึง จากนั้นก็หันมาอธิบายให้เย้นหว่านฟังอย่างอ่อนโยน

“ถึงเธอนอนก็ไม่สงบ ฝันร้ายตลอด พี่คอยเล่านิทานให้เธอฟัง อารมณ์ของเธอจะได้สงบลงมาไง”

ดังนั้น เขาจึงเล่าทั้งคืนอย่างไม่หยุด!

เย้นหว่านมองเย้นโม่หลินด้วยความตื่นตะลึง จุดที่นุ่มนวลที่สุดในใจถูกอะไรชนเข้า อดตาแดงก่ำไม่ได้

 ทีนี้เธอถึงรู้ซึ้งได้ว่าอะไรคือความรู้สึกที่ถูกญาติพี่น้องรักและให้ความสำคัญ และถูกประคองไว้ในมืออย่างทะนุถนอม

ถึงเธอสูญเสียทุกอย่าง แต่ดูเหมือนขอแค่มีเย้นโม่หลินอยู่ มีญาติทางสายเลือดอยู่ เธอก็จะไม่หมดสิ้นทุกอย่าง เธอยังมีคนในครอบครัว ยังมีผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังที่ยืนหยัดและไม่ละทิ้งเธอ

จู่ๆเย้นหว่านรู้สึกใจของตัวเองไม่ได้ว่างเปล่าขนาดนั้นแล้ว

เสียงของเธอสะอื้นเล็กน้อย“ขอบคุณค่ะ พี่”

“เธอ เธอเรียกพี่ว่าอะไรนะ?”

เย้นโม่หลินลุกขึ้นจากเก้าอี้กะทันหัน ใบหน้าหล่อเหลานั้นเต็มไปด้วยความช็อค

ถึงแม้ได้รู้จักกับเย้นหว่านแล้ว ถึงแม้เย้นหว่านก็ตอบตกลงว่าจะพักที่นี่ แต่ยังไงเธอก็ห่างเหินกับเขาอยู่ ยิ่งไม่เคยเรียกเขาว่าพี่เลย

แต่ตอนนี้เธอเรียกเขาว่าพี่แล้ว!

เย้นโม่หลินก่อตั้งอาณาจักรธุรกิจขึ้นมาเองกับมือ ก็ไม่เคยดีอกดีใจจนกระโดดโลดเต้นเท่านาทีนี้

“เสี่ยวหว่าน เธอเรียกอีกครั้งสิ”

ป่ายฉียกมุมปากขึ้น เอามือกุมหน้าไว้อย่างยากที่จะอดทน

ใครก็อย่าบอกว่าผู้ชายที่ดีใจจนเซ่อที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ คือคุณชายเย้นที่เด็ดขาด สูงส่งและสง่างามของยุโรปคนนั้น

 นี่ต้องถูกคนสลับตัวแล้วแน่ๆ!

เห็นเย้นโม่หลินตื่นเต้นขนาดนั้น เย้นหว่านแก้มแดงเล็กน้อย รู้สึกอุ่นใจ

เธออ้าปาก และเรียกเบาๆอีกทีว่า“พี่ชาย”

“อืม!”

เย้นโม่หลินตอบอย่างไวและยิ้มแก้มปริ ราวกับได้สิ่งรับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก

น้องสาวของเขา กลับมาที่ข้างกายเขาแล้ว

หลังจากผ่านเรื่องนี้ เย้นหว่านเหมือนเดินออกมาจากปมในใจได้นิดหน่อย เริ่มมีความกล้าหาญเผชิญหน้ากับเรื่องที่อยู่ตรงหน้าแล้ว

 เธอตัดสินใจจะไปลาออกที่โห้ถิงกรุ๊ปแล้ว

ไม่ว่ายังไง ตอนที่เธอตกอับที่สุด โห้ถิงกรุ๊ปเป็นคนช่วยเหลือเธอ ให้เธอสามารถเป็นดีไซน์เนอร์ต่อ แถมยังกลายเป็นดีไซน์เนอร์ชื่อดัง ถึงแม้ตอนนี้เธอไม่สามารถทำงานที่โห้ถิงกรุ๊ปต่อแล้ว แต่อย่างน้อยก็ควรจะดำเนินการตามขั้นตอน ยื่นใบลาออกให้เสร็จ

เย้นโม่หลินรู้ข่าวว่าเย้นหว่านจะไปบริษัท เขาขมวดคิ้ว ลังเลไปครู่นึงถึงพูด

“พี่ไปกับเธอ”

เย้นหว่านส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองก็พอค่ะ พี่วางใจเถอะ”โห้ถิงกรุ๊ปใหญ่ขนาดนั้น ส่วนออฟฟิศของเธอก็เป็นออฟฟิศเดี่ยว ใช่จะสามารถเจอโห้หลีเฉินเสมอไป

เห็นท่าทีของเย้นหว่านยืนหยัด เย้นโม่หลินก็ได้แต่ล้มเลิกความคิด

แต่เขาก็ยังได้พูดว่า“พี่ให้คนขับส่งเธอไปนะ”

แค่ส่งถึงใต้ตึกบริษัท เย้นหว่านก็ไม่มีอะไรต้องปฏิเสธ