สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 345

บทที่ 345 ความหึงของคุณโห้

“ต่อไปไม่ต้องพูดเรื่องของเธอให้ผมฟังอีก ผมไม่แคร์ และยิ่งไม่อยากฟังด้วย”

โห้หลีเฉินพูดขัดจังหวะจูเหลียนอีง ใบหน้าหล่อเหลาแฝงด้วยความเย็นชา

หลังจากวันที่เธอไปจากโรงพยาบาลอย่างเด็ดขาด เขาก็ปล่อยมือเธออย่างสิ้นเชิงแล้ว

“ถ้าไม่มีธุระอะไร ผมวางสายแล้วนะครับ”

“เฉิน หลานฟังย่าพูดก่อน.......”

จูเหลียนอีงยังอยากพูดอะไรอีก แต่โทรศัพท์กลับถูกตัดสายทิ้งแล้ว

เธอมองหน้าจอมือถือที่มืดสนิท สีหน้าเต็มไปด้วยความอิดโรย

หัวหน้าแม่บ้านปลอบโยนด้วยความสงสาร“คุณนายใหญ่คะ คุณนายใหญ่อย่ายุ่งเลยค่ะ ลูกหลานย่อมมีบุญวาสนาของลูกหลานค่ะ”

“แต่ฉันไม่ยุ่งไม่ได้นี่นา ฐานะของเฉินเธอก็ใช่ว่าจะไม่รู้ ถ้าเขาไม่แต่งงานกับคนของตระกูลเย้น ก็จะ........”

จูเหลียนอีงพูดๆอยู่ก็รู้สึกเจ็บแน่นหน้าอกขึ้นมา

โอกาสที่กว่าจะหามาได้ไม่ใช่ง่ายๆ เรื่องที่จัดเตรียมมานานขนาดนั้น กลับเพราะความผิดพลาดในชั่วขณะของเธอ ก่อให้เกิดสภาพที่ไม่สามารถกอบกู้กลับมาได้

คนของตระกูลเย้นมาแล้ว ได้ข่าวว่า ได้รับตัวเย้นหว่านไปแล้ว ถึงแม้ตอนนี้ยังสามารถเห็นเย้นหว่านโผล่ที่เมืองหนาน แต่เธอแน่ใจว่าอีกไม่นาน เย้นหว่านก็จะไปจากเมืองหนานแล้วไปยุโรปแน่นอน

ถ้าเธอจากไปปุ๊บ ก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะกลับมาได้อีก ระหว่างเธอกับโห้หลีเฉิน เกรงว่าจะไม่มีหวังอีกแล้ว

ก่อนที่เย้นหว่านจะไปจากเมืองหนาน ก็คือโอกาสสุดท้ายแล้ว

“ไม่ว่าจะต้องทุ่มเทด้วยอะไร จะต้องให้เฉินแต่งงานกับเย้นหว่านให้ได้! ฉันจะให้เขาเกิดเรื่องเหมือนแม่ของเขาไม่ได้”

——

ตอนนี้ก็ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อากาศไม่ร้อนไม่หนาวกำลังดี แต่ต้องมีข้อแม้ว่าเสื้อผ้าบนตัวต้องแห้ง ไม่เปียกน้ำ

ถึงแม้ใส่เสื้อกันฝน แต่เย้นหว่านลงมาจากรถไฟเหาะ เสื้อผ้าบนตัวได้เปียกชุ่มไม่น้อยเลย

มือของเธอยิ่งแล้วใหญ่โดนน้ำสาดจนเย็นเฉียบ

“พี่ เมื่อก่อนพี่ไม่เคยเล่นรถไฟเหาะใช่หรือเปล่าคะ?”

ไม่งั้นทำไมถึงเลือกเล่นน้ำในฤดูใบไม้ร่วงที่เวลาไม่เหมาะสมขนาดนี้ ตอนนี้ทำเอาเธอหนาวจนเหมือนเข้าสู่ฤดูหนาวโดยตรงเลย เหน็บหนาวจนตัวสั่น

เย้นโม่หลินมีความอึดอัดแว๊บผ่าน จากนั้นได้พูดว่า “เมื่อก่อนไม่มีน้องสาว”

เย้นหว่าน “.......” โทษเธองั้นเหรอ?

เย้นโม่หลินถือผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ไว้ คลุมศีรษะของเย้นหว่าน นิ้วมือใช้แรงเช็ดผมเปียกชุ่มของเธออย่างละเอียด

สีหน้าแววตาของเขาโฟกัสและจริงจัง

เย้นหว่านค่อนข้างเกรงใจ“ฉันเช็ดเองค่ะ”

“ให้พี่ได้ชดใช้กับความผิดที่พี่ทำลงไปหน่อย โอเคมั้ย? ไม่งั้นจิตใจพี่ไม่สงบ”

เย้นโม่หลินพูดอย่างกับล้อเล่น ท่าทางในมือไม่หยุด เช็ดผมให้เย้นหว่านอย่างละเอียดอีกเช่นเคย เช็ดความเปียกชื้นบนเสื้อผ้า

เย้นหว่านถูกเขาพูดจนหัวเราะ

สามารถพูดคำว่าจิตใจไม่สงบได้อย่างราบเรียลขนาดนี้ เกรงว่าก็คงมีแค่เย้นโม่หลินเท่านั้นแหละ

“งั้นฉันก็เช็ดให้พี่บ้าง ฉันที่เป็นน้องสาวคนนี้ไม่ดีเอง ไม่ได้เตือนพี่ว่าจะทำให้เสื้อเปียกได้”

เย้นหว่านก็ถือผ้าเช็ดตัวไว้ผืนนึง เช็ดเสื้อผ้าให้เย้นโม่หลินอย่างละเอียด

เย้นโม่หลินอารมณ์ยิ่งดีขึ้น ถึงแม้เสื้อผ้าเปียกมีความผิดพลาดนิดหน่อย แต่ได้รับการเทคแคร์จากเย้นหว่านแบบนี้ มันคุ้มแล้วจริงๆ

พวกเขาสองคนยืนอยู่ที่ด้านข้าง เช็ดเสื้อผ้าให้กันและกัน ดูแล้วเป็นภาพที่สวยงามและสามัคคีปรองดองกัน

บวกกับเย้นหว่านมีหน้าตาที่สวยงาม ดูแล้วสวยใสไร้เดียงสา และถึงแม้ผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามจะใส่แมสปิดปาก แต่แววตาที่เผยออกมาคู่นั้นดูมีเสน่ห์มาก ดูบุคลิกแล้วน่าจะเป็นหนุ่มหล่อคนนึงเลย

ภาพอย่างนี้สำหรับคนอื่นแล้ว ค่อนข้างชื่นตาชื่นใจ