สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 355

บทที่ 355 เธอจ้องจะจับพี่ชายฉัน

อยู่เมืองหนาน เย้นหว่านแทบจะไม่มีอะไรต้องอาลัยอาวรณ์แล้ว คนเดียวที่ต้องอำลาต่อหน้าก็คือกู้จื่อเฟยแล้ว

พวกเธอได้นัดเจอกันในผับที่เมื่อก่อนไปประจำ

เดิมทีเย้นหว่านกะจะมาคนเดียว แต่เย้นโม่หลินกลัวเย้นหว่านจะเมาเหล้าอีก ยังไงก็จะมาด้วยให้ได้

เย้นหว่านจนปัญญา ถึงแม้พี่ชายคนนี้อ่อนโยนและเอาใจใส่ แต่เวลาหัวดื้อขึ้นมาไม่มีใครสามารถเปลี่ยนความคิดของเขาได้เลย

พอถามยามดึก ในผับเสียงผู้คนอลหม่าน คึกคักมากๆ

กู้จื่อเฟยได้มาถึงตั้งนานแล้ว เธอกวักมือให้เย้นหว่าน “เสี่ยวหว่าน อยู่นี่”

ระหว่างพูด เธอก็เห็นข้างกายของเย้นหว่านยังมีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่คนนึง ผู้ชายคนนั้นสีหน้าเย็นชาไว้ เขาได้ผลักกลุ่มคนที่แออัดออก ไม่ให้ใครแตะต้องโดนเย้นหว่าน

ท่าทีนั้น เป็นสุภาพบุรุษที่ผู้ปกป้องดอกไม้งามชัดๆ

กู้จื่อเฟยกุมปากไว้ด้วยความอิจฉา ส่งเสียงตะโกนออกมาจากวิญญาณ“ฉันก็อยากได้พี่ชายคนนึง!”

เย้นหว่านเดินมาก็เห็นหน้าตาที่อิจฉาและบ้าผู้ชายของกู้จื่อเฟย เธอได้ส่ายหัวอย่างจนปัญญา

“พี่ชายฉันกลัวฉันดื่มมากไป ดันจะตามมาให้ได้ เล่นด้วยกัน เธอคงไม่ถือสามั้ง?”

“ไม่ถือสาอยู่แล้ว ถ้าพี่ชายเธอมา เธอไม่มาก็ยังได้เลย”

กู้จื่อเฟยยิ้มตาหยีมาด้านหน้า จากนั้นได้ยื่นมือ“พี่คะ สวัสดีค่ะ ยังจำฉันได้มั้ยคะ? ฉันกู้จื่อเฟย เพื่อนรักของเสี่ยวหว่านค่ะ”

เย้นหว่านยกมุมปากขึ้น เคยเห็นเพื่อนรักที่เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนขนาดนี้มั้ย?

เย้นโม่หลินยื่นมือออกมาอย่างสง่า“สวัสดีครับ”

เสียงของเขาใสและไพเราะ ในสิ่งแวดล้อมที่เสียงดัง ก็เหมือนลำธารใสไหลเข้าไปในหูของเธอ

กู้จื่อเฟยเพลิดเพลินจนราวกับจะโบยบินขึ้นมา คำพูดเดียว ได้พูดออกมาโดยไม่ผ่านการคิดเลย

“พี่คะ ฉันไปยุโรปกับเสี่ยวหว่านได้มั้ยคะ?” ถ้าอย่างนี้ก็สามารถเจอพี่ชายสุดหล่อคนนี้ทุกวันแล้ว แถมยังสามารถอยู่ในสถานการณ์ที่เอื้ออำนวย ก็จะได้ผลประโยชน์ก่อนคนอื่นๆ ไม่แน่ก็ได้กลายเป็นพี่สะใภ้ของเย้นหว่านล่ะ

แค่คิด กู้จื่อเฟยก็รู้สึกชีวิตช่างสวยงามจัง

แต่ว่า เย้นโม่หลินกลับปฏิเสธได้อย่างเด็ดขาดมาก“ตอนนี้ยังไม่ได้ เสี่ยวหว่านกลับไปครั้งนี้เกี่ยวพันถึงหลายฝ่าย จะเกี่ยวพันถึงการเปลี่ยนแปลงความลับของหลายตระกูล”

สถานการณ์แบบนี้ ไม่เหมาะให้คนนอกอยู่ในเหตุการณ์

กู้จื่อเฟยหน้าห้อยด้วยความผิดหวัง

เย้นหว่านได้ยินคำพูดนี้แล้วข้องใจ “งั้นพอฉันกลับไป ก็ไม่สามารถเจอเพื่อนตัวเองอีกแล้วเหรอ?”

เธอไม่อยากกลับไปแล้วก็เหมือนเข้าไปในคุก ถูกจำกัดอิสระนะ

“จะเป็นไปได้ยังไง?”เย้นโม่หลินยิ้มอย่างอ่อนโยน“รอให้เธอกลับไปอย่างมั่นคงแล้ว ก็สามารถรับกู้จื่อเฟยมาเที่ยวหาเธอแล้ว”

“จริงเหรอคะ?”

พริบตาเดียวกู้จื่อเฟยก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา ดีอกดีใจจนดวงตาเปล่งประกาย

ไปเที่ยวบ้านเย้นหว่าน นั่นก็เท่ากับไปเที่ยวบ้านเย้นโม่หลิน ไปเยี่ยมเยียนถามไถ่โดยตรงแล้ว งั้นยังจะไกลจากผลประโยชน์อีกเหรอ

เธอหันหลังจับมือของเย้นหว่านไว้ สีหน้าเคร่งขรึม“เสี่ยวหว่าน เธอกลับไปแล้วห้ามลืมฉันเชียวนะ! รอคงที่แล้ว ต้องรีบมารับฉันไปเที่ยวนะ”

เห็นหน้าตาที่แววตาระยิบระยับของกู้จื่อเฟยนั่น เย้นหว่านก็รู้ว่าเธอกำลังคิดแผนอะไรอยู่

พี่ชายของเธอๆยังกอดไม่พอเลย ก็ถูกคนจ้องจับตาเข้าซะแล้ว?

แถมยังเป็นเพื่อนรักของตัวเองด้วย นี่มันยากนิดหน่อยนะเนี่ย

“เสี่ยวหว่าน เธอมีพี่ชายแล้วลืมเพื่อนไม่ได้เชียวนะ!พวกเราเคยพูดกันแล้ว นอกจากสามีที่ร่วมเสพสุขไม่ได้ อย่างอื่นล้วนต้องเป็นทรัพยากรที่ร่วมเสพสุขนะ”

กู่จื่อเฟยเพ่งมองเย้นหว่าน และขู่เสียงต่ำ

เย้นหว่านตัดใจไม่ได้ มองเย้นโม่หลินไปครู่นึง“เอาเถอะ ฉันได้แค่พายเรือตามน้ำ จะจีบติดหรือเปล่า ก็ต้องดูความสามารถของเธอเองแล้ว”

ถึงแม้ตัดใจส่งมอบพี่ชายตัวเองออกไปไวขนาดนี้ไม่ได้ แต่แทนที่ให้ผู้หญิงคนอื่นมาเป็นพี่สะใภ้บ้านตัวเอง สู้ให้เพื่อนรักตัวเองเป็นดีกว่า

“เสี่ยวหว่าน ฉันรู้เธอดีที่สุดเลย!”

กู้จื่อเฟยดีใจจนกอดเย้นหว่านไว้แล้วหอมแก้มเธอฟอดใหญ่