สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 397

บทที่ 397 แน่นอนว่าจะแต่งงานกับโห้หลีเฉิน

แต่ หยูซือห้านดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นเขายังคงเดินอยู่ข้างๆ เย้นหว่านพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

เย้นหว่านรู้สึกหงุดหงิดมาก เธอไม่ชอบติดต่อกับ หยูซือห้านมากเกินไป เธอไม่สนใจเขาดังนั้นเขาจึงเร่งความเร็วและพยายามขว้างเธอ

อย่างไรก็ตาม หยูซือห้านอาศัยขาที่ยาวของเขาก้าวไปอีกสองก้าวและยังคงเดินอยู่ข้างๆ เย้นหว่าน

ต้องใช้เวลานานในการไปที่ห้องของเธอ หยูซือห้านเดินไปกับเธอแบบนี้ไม่เพียงทำให้ผู้คนเห็นว่าเป็นการพูดคุยเรื่องต่าง ๆ แต่พวกเขายังคิดว่า หยูซือห้านกำลังจะไปที่สวนกับเธอ ซึ่งเธอว่ามันเป็นความทรมานสำหรับตัวเอง

เย้นหว่านหยุดกะทันหันและขมวดคิ้วมองหยูซือห้าน

"คุณชายหยูคุณต้องการอะไรกับฉัน?"

หยูซือห้านตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติ "ส่งคุณกลับ" หลังจากหยุดคิดบางอย่างเขาก็พูดว่า "ถ้าคุณอยากไปซื้อของอีกครั้งฉันก็เดินไปกับคุณได้เช่นกัน"

เย้นหว่านอยากจะบอกว่าเธอจะไม่ไปและมันก็ติดอยู่ในลำคอของเธอ

ชายคนนี้ทำโดยเจตนา

เธอมองเขาด้วยความโกรธและพูดอย่างเคร่งขรึมอีกครั้ง "ฉันคิดว่าฉันและคุณพูดชัดเจนมาก ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้ อย่าเสียเวลาของคุณกับฉัน"

แม้ว่าจะเป็นหยูซือห้านแต่การได้ยินคำปฏิเสธโดยตรงของเย้นหว่านครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้หัวใจของเขาไม่มีความสุขมาก

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์มากนัก แต่รอยยิ้มของเขาแคบลงเล็กน้อย

เขามองไปที่เย้นหว่านลดเสียงลงและพูดว่า "เย้นหว่านมีบางอย่างที่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะบอกคุณ แต่คุณควรเข้าใจ"

"คุณเคยสงสัยไหมว่าทำไมพ่อแม่ของคุณถึงให้คุณแต่งงานกับฉัน ความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวแบบเพื่อนไม่ดีเท่าครอบครัว เนื่องจากเป็นการแต่งงานทางธุรกิจทำไมคุณถึงกังวลมาก เมื่อมันเป็นข้อตกลงตั้งแต่ที่คุณเกิดมา?”

เย้นหว่านตกตะลึง เธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับปัญหานี้จริง ๆ

ฉันแค่คิดว่านี่เป็นการแต่งงานทางธุรกิจธรรมดาและพ่อแม่พี่ชายของเธอก็บอกด้วยว่าตราบใดที่เธอไม่ชอบหยูซือห้านสัญญาการแต่งงานจะถูกยกเลิกทันที

เธอเคยคิดว่านี่เป็นเพียงการแต่งงานที่ไม่สำคัญ

หยูซือห้านกล่าวต่อว่า "ตระกูลหยูและตระกูลเย้นต้องแต่งงานกันทุกรุ่นนี่คือกฎที่บรรพบุรุษทิ้งไว้และมีผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ที่คุณคิดไม่ถึง คุณรู้ไหมว่าถ้าคุณถอนหมั้น ตระกูลเย้นจะทำให้เกิดเรื่องที่ทำให้เกิดการสูญเสียครั้งใหญ่ที่คาดไม่ถึง "

จะมีการสูญเสียขนาดไหนพ่อแม่ไม่เคยพูดถึงเรื่องแบบนี้กับเย้นหว่านเลย

เย้นหว่านรู้สึกเย็นเล็กน้อยที่ฝ่ามือของเธอ เธอตกใจและรู้สึกวูบในใจ

พ่อแม่ของเธอเพื่อความสุขของเธอ ไม่เคยบอกเธอถึงเรื่องเหล่านี้และปล่อยให้เธอเลือกอย่างอิสระ

ตอนนี้เธอรู้แล้วเธอก็ทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้พ่อแม่ผิดหวัง

คลื่นแสงในดวงตาขอ เย้นหว่านกำลังยั่วยุและเธอมองตรงไปที่หยูซือห้าน

"ขอบคุณที่บอกเรื่องนี้ ฉันรู้แค่ว่าพ่อกับแม่รักฉันมากแค่ไหนและการแต่งงานของตระกูลหยูและตระกูลหยูมีความจำเป็นเพียงใด"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ในที่สุด หยูซือห้านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดก็จัดการเย้นหว่านได้สำเร็จ

เขายิ้มและพูดว่า “ดีที่สุดถ้าคุณคิดแบบนี้ เราแต่งงานกันมันก็ดีสำหรับทั้งสองฝ่าย...”

“ใครบอกว่าเราแต่งงานกัน?”

เย้นหว่านขัดจังหวะคำพูดของหยูซือห้านด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ ในดวงตาของเขา "ในเมื่อยังไงก็ต้องแต่งงานกัน โห้หลีเฉินก็มาจากตระกูลหยูด้วย แน่นอนว่าฉันจะแต่งงานกับเขา"

ความรักและผลประโยชน์ของครอบครัว ทุกคนต่างพอใจ

ใบหน้าของ หยูซือห้านเปลี่ยนเป็นสีเขียวในทันทีและรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไม่สามารถยืดออกได้อีกต่อไปใบหน้าของเขาดูมืดมนและเต็มไปด้วยความโกรธ

เขากัดฟัน“ เย้นหว่านคุณต้องการสิ่งนี้จริง ๆ หรือ! ถ้ายังจะทำต่อไปจะไม่มีใครไว้หน้าได้คุณอีก”

ไว้หน้า? เย้นหว่านหัวเราะเยาะความรักและการแต่งงานของเธอไม่ได้มีไว้เพื่อหน้าตา

เธอพยักหน้าดวงตาของเธอสดใส