สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 398

บทที่ 398 คุณทิ้งฉันไม่ได้มาตลอดหรือเปล่า?

"อืม ฉันเอง"

เย้นหว่านถือโทรศัพท์พยักหน้าขณะพูดหน้าแดงและกังวลเล็กน้อย

ในระหว่างการโทรมีความเงียบวินาทีหนึ่งและมีเสียงหัวเราะอย่างหนักของชายคนหนึ่ง

เย้นหว่านตะลึงในที่สุด เธอติดต่อกับเขาทำไมเขาถึงหัวเราะ?

เธอทำหน้ามุ่ยและถามว่า "นายหัวเราะอะไร"

"ผมมีความสุขมาก"

เสียงของโห้หลีเฉินต่ำมาก พร้อมกับรอยยิ้มที่น่าพอใจ

เขาพูดอย่างช้า ๆ และจริงใจ “เธอเก็บโทรศัพท์เครื่องเก่าไว้เพราะเธอทิ้งฉันไม่ได้มาตลอดหรือ?"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่ใจ

แก้มของเย้นหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากเขาพูดอย่างนี้จะไม่เขินอายได้อย่างไร?

เธอเล่นลิ้น "ฉันแค่ประหยัด"

โห้หลีเฉินยังคงหัวเราะเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความสุข

เย้นหว่านรู้สึกอึดอัดมากขึ้น แต่เธอก็โกรธกับความรู้สึกแปลก ๆ นี้ทำให้เธออึดอัดมาก

เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง “นายอยู่ที่ไหน เมื่อวานนี้พี่ชายของฉันทำให้ลำบากหรือเปล่า?”

“เป็นห่วงฉันเหรอ”

โห้หลีเฉินไม่ตอบ แต่ทิ้งคำถามคลุมเครือ

แก้มของเย้นหว่านแสบร้อนมีรอยยิ้มที่ลบไม่ออก แต่ปากของเขาแข็ง "ใครล้อเล่นกับนาย ฉันกำลังพูดเรื่องจริงจัง"

"ที่ฉันกำลังพูดก็จริงจังเช่นกัน"

เสียงของโห้หลีเฉินทุ้มขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ดูเหมือนจะขยับ “เธออยากเห็นฉันไหม”

"แน่นอน..." คำตอบนั้นตื่นเต้นเกินไป เย้นหว่านกดเสียงของเธออีกครั้ง "แน่นอนว่าฉันอยากเจอนาย ไม่ใช่ว่ายังมีเรื่องให้อธิบายอีกมากมายเหรอ?"

"มีอะไรเหรอ" โห้หลีเฉินถามต่อไปเสียงของเขานุ่มนวลไม่เร็วหรือช้า

เย้นหว่านตะลึงไปชั่วขณะ แก้มของเธอแดงขึ้น เรื่องระหว่างพวกเธอ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดชีวิต

แต่เธออายแค่ไหนที่พูดเรื่องแบบนั้นด้วยตัวเอง

โห้หลีเฉินแค่มองหาหัวข้อที่จะแกล้งเธอ

เย้นหว่านรู้สึกอับอายและรำคาญ เธอจึงกดปากและพูดอะไรไม่ออก

เสียงนั้นหยุดลงและได้ยินเสียงการเดินของโห้หลีเฉินชัดเจนขึ้น

จากนั้นเย้นหว่านสังเกตว่าโห้หลีเฉินดูเหมือนจะทำอะไรบางอย่าง

เขากำลังทำอะไร?

เธองงงวยคิดว่าจะถามไหมและได้ยินโห้หลีเฉินพูดว่า "ทำอะไรอยู่"

ในน้ำเสียงนี้ดูเหมือนว่าเขาจะคุยเล่นทั่ว ๆ ไป

ดูเหมือนว่าเธอกับโห้หลีเฉิน ไม่ได้คุยกันมานาน เมื่อก่อนหน้านี้พวกเขาพบกันที่เมืองหนานพวกเขาก็มีความคิดของตัวเอง

อารมณ์ของเย้นหว่านแปรปรวนเล็กน้อยและเธอก็หยิบโทรศัพท์มานั่งที่ข้างเตียง

"ฉันไม่ได้ทำอะไร ฉันเลยโทรหานายที่ห้อง แล้วนายล่ะ"

"ฉันกำลังแก้ปัญหา"

"มีปัญหาอะไร" เย้นหว่านถามอย่างรวดเร็ว

"แล้วจะรู้เร็ว ๆ นี้" โห้หลีเฉินพูดและพูดต่อ “ทำไมจู่ ๆ เธอถึงจำได้ว่าต้องโทรหาฉันด้วยโทรศัพท์เครื่องนี้"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย้นหว่าน ก็รู้สึกอายเล็กน้อยเธอควรจะติดต่อเขาเมื่อวานนี้

ตอบว่า “พ่อแม่ของฉันไม่อนุญาตให้ฉันออกไปข้างนอกตอนนี้"

แน่นอนว่าออกไปเพื่อหาเขา