สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 440

บทที่ 440 ผิดคาด

หยูซือห้านยิ่งพูด เย้นโม่หลินสีหน้าก็ยิ่งแย่

เขาเดิมทีก็ไม่ค่อยสบายใจที่จู่ๆกู้ซึงปรากฏตัวขึ้น แล้วมาตีสนิทใกล้ชิดกับเย้นหว่าน

เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกที่ไม่สบายใจนั้นแท้ที่จริงแล้วมาจากสาเหตุใด เมื่อได้ยินหยูซือห้านพูดเช่นนี้ ความสงสัยที่มีอยู่ในใจของเย้นโม่หลินก็กระจ่างชัดเจนขึ้นในทันใด

ดึกๆดื่นๆกู้ซึงสามารถหลอกล่อให้เย้นหว่านไปหาถึงที่ห้องได้ จะต้องคิดไม่ซื่อกับน้องสาวผู้ไร้เดียงสาอย่างแน่นอน!

“สมควรตายนัก! กูจะไปฆ่าไอ้สารเลวนั่น!”

เย้นโม่หลินกระแทกประตูด้วยความโมโห แล้ววิ่งไปที่ห้องของเย้นหว่านด้วยความโกรธ

หยูซือห้านมองแผ่นหลังของเย้นโม่หลินแล้ว มุมปาก็เผยอยิ้มขึ้นอย่างเย้ยหยัน

เย้นหว่าน กู้ซึง ดูสิพวกคุณจะสามารถสู้หน้าคนในบ้านได้อย่างไร

ต่อให้ตอนนี้เย้นหว่านกับกู้ซึงจะนอนคลุกเคล้ากันอยู่บนเตียง แต่ด้วยความรักและปกป้องของเย้นโม่หลินกับครอบครัวที่มีต่อเย้นหว่านแล้ว ร้อยทั้งร้อยจะคิดว่ากู้ซึงวางกลอุบายหลอกล่อเย้นหว่านให้ตกหลุมพราง

เฉกเช่นนี้แล้ว กู้ซึงไม่มีทางที่จะได้อยู่กับเย้นหว่านอย่างแน่นอน

และเย้นหว่านเมื่อผ่านเรื่องราวเช่นนี้แล้ว ชื่อเสียงจะต้องฉาวโฉ่ เป็นเพียงดอกไม้ริมทาง แล้วเขาค่อยออกหน้าบอกว่ายินดีที่จะขอเธอแต่งงานโดยไม่รังเกียจ ตระกูลเย้นก็จะรู้สึกว่าเขาต่างหากเป็นคนที่รักและหวังดีกับเย้นหว่านที่แท้จริง

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว งานแต่งครั้งนี้ก็จะเกิดขึ้นร้อยละแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว

หยูซือห้านยิ้มอย่างมีความสุขกับแผนการ จากนั้นก็เดินตามเย้นโม่หลินไป

เย้นโม่หลินกับเย้นหว่านถูกจัดแยกกันอยู่บ้านคนละหลัง โดยตรงกลางมีบอดี้การ์ดคอยเฝ้าดูแลความปลอดภัย

เดิมทีพวกเขางีบหลับเฝ้ากันอย่างสะลึมสะลือ ทันใดนั้นจู่ๆกลับรู้สึกบรรยากาศที่น่ากลัวได้แผ่กระจายเข้ามา ทำให้พวกเขาตกใจจนตัวสั่น จากที่นอนผงกหัวนั้นได้ตื่นสว่างขึ้นทันใด

พวกเขารีบลุกขึ้นยืนตรง จึงเห็นคุณชายเย้นโม่หลินที่ใบหน้าเคร่งเครียด หน้าตาดุดันเดินเข้ามา

บรรยากาศที่เยือกเย็น จะเห็นได้จากเขาก็ต่อเมื่อเวลาที่เขาสังหารคนเท่านั้น!

นี่…....

ดึกๆดื่นๆขนาดนี้คุณชายจะไปฆ่าใครกัน

เย้นโม่หลินใบหน้าที่เย็นชา บุกเข้ามาที่บ้านของเย้นหว่าน แล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องของกู้ซึง

เมื่อมาถึงหน้าประตู แล้วทำท่าจะผลักประตู เมื่อยื่นมือออกมา ก็ได้ชะงักขึ้น ลังเลอยู่สักครู่

จากนั้นก็พูดห้วนๆกับหยูซือห้านที่อยู่ด้านหลังว่า : “นายรออยู่ตรงนั้นแหละ อย่าริอ่านมองเข้ามา!

ภาพด้านในอาจจะเป็นไปได้ที่จะอุจาดตา ถ้าเป็นเช่นนั้น ร่างของน้องสาวเขาก็ไม่ใช่ที่ชายหนุ่มทั่วไปจะสามารถมองได้

หยูซือห้านจึงได้พูดขึ้น : “ครับ ผมจะรออยู่ที่หน้าประตู”

เมื่อเห็นหยูซือห้านหันหน้าไปแล้ว เย้นโม่หลินถึงได้เตะประตูเปิดออกด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง

เสียงดัง“ปัง” ที่ล็อกประตูได้พังลง บานประตูกระแทกกับกำแพง กระแทกอยู่สามทีแรงๆ

เขามองเข้าไปด้านในแล้วด่าด้วยความโกรธ : “กู้ซึงกูจะฆ่ามึง…..”

คำพูดยังไม่ทันได้พูดจบ ท่าทางที่วิ่งพุ่งเข้าไปเพื่อจะฆ่าคนของเย้นโม่หลินได้หยุดชะงักขึ้น

เขามองภาพที่อยู่ในห้องด้วยใบหน้าที่ตกใจ ใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายก็เปลี่ยนสีหน้าขึ้นทันที ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น

ในห้องนั้น บนเตียงที่ขนาดใหญ่ มีคนสามคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน มีกู้ซึง เย้นหว่าน และกู้จื่อเฟย และใบหน้าของพวกเขามีแผ่นกระดาษสีแปะติดไว้บนหน้า ในมือถือไพ่ไว้

ดูแล้ว กำลังนั่ง......เล่นไพ่กันอยู่เหรอ!

เย้นหว่านหันมามองเย้นโม่หลิน และถามขึ้นด้วยความสงสัย : “พี่ พี่มาทำไม่ที่นี่……”

เธอมองไปทางประตูที่ถูกทำลายที่อยู่ด้านหลังของเย้นโม่หว่าน “ประตูนี้ทำให้พี่โกรธเหรอ”

เย้นโม่หลินพูดไม่ออก สีหน้าอึดอัด และรู้สึกอับอายมาก

เขาคิดว่าจะเห็นภาพกู้ซิงกับเย้นหว่านอยู่ด้วยกันในห้องที่ยากจะพรรณนาได้ แต่กลับนึกไม่ถึงว่าจะเห็นพวกเขานั่งเล่นไพ่กันอยู่ในห้องสามคน!