สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 441

บทที่441 เปลี่ยนทัศนคติ

ประโยคเดียวของเย้นหว่าน เท่ากับการเปิดเผยความจอมปลอมในคำพูดของหยูซือห้าน

สีหน้าของเย้นโม่หลินดูดุร้ายขึ้นทันที เขาค่อยๆ ยกหมัดขึ้น เหมือนกับพร้อมจะทุบลงบนใบหน้าของหยูซือห้านได้ทุกเวลา

กล้ามีความคิดที่ไม่ดีกับน้องสาวของเขา เท่ากับว่ากำลังรนหาที่ตาย

สีหน้าของหยูซือห้านเปลี่ยนไปทันที เขารีบอธิบาย

“คุณชายเย้น ขอให้คุณเชื่อผม ไม่ว่าจะยังไงผมก็เป็นคุณชายของตระกูลหยู ตัวตนและสถานะของผม ไม่ยอมให้ผมทำเรื่องที่ต่ำและน่ารังเกียจอะไรได้หรอก หรือว่าผมจะอยากทำลายความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างตระกูลหยูกับตระกูลเย้นงั้นเหรอ? สำหรับผมแล้ว มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย! ”

คำพูดนี้ ทำให้กำปั้นของเย้นโม่หลินที่กำลังชูสูง และกำลังจะซัดเข้าไปในใบหน้าของหยูซือห้านหยุดลง

เข้าจ้องไปที่หยูซือห้านด้วยสายตาที่อันตราย ทั้งอันตรายและซับซ้อน

ยังไงซะเขาก็เป็นคุณชายของตระกูลเย้น สัญชาตญาณเรื่องผลประโยชน์เรื่องความสัมพันธ์อะไรแบบนี้ก็ค่อนข้างจะเฉียบแหลม และก็เข้าใจชัดเจน ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเย้นและตระกูลหยู สำหรับตระกูลหยูแล้วนั้น มันสำคัญกว่าอะไรใดๆ ทั้งนั้น

ถ้าพูดตามเหตุผลแล้ว หยูซือห้านก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น

แต่ว่ามีคนบางคนก็อาศัยวิธีทำให้ศัตรูสับสนด้วยการเคลื่อนไหวที่อันตราย ก็จำเป็นต้องป้องกันไว้ นี่เป็นสิ่งที่เย้นโม่หลินยอมจะลงไม้ลงมือ

แต่ว่าคำพูดของหยูซือห้านนั้น กลับเป็นการเตือนเขาด้วย ว่าไม่ว่าอย่างไงก็ตาม หยูซือห้านก็คือคุณชายของตระกูลหยู การมาที่นี่เขาก็เป็นตัวแทนของตระกูลหยู ถ้าเกิดว่าเขาต่อยหยูซือห้านไป ก็เท่ากับว่าเขาต่อยหน้าของทั้งตระกูลหยู……

นี่ไม่ค่อยเหมาะสมสำหรับความสัมพันธ์และการคบค้าสมาคมสำหรับทั้งสองครอบครัวเท่าไหร่

เย้นหว่านก็ฟังออกเกี่ยวกับเรื่องผลประโยชน์ของความสัมพันธ์เหมือนกัน ถ้าเกิดว่าตอนนี้เย้นโม่หลินต่อยหยูซือห้าน ไม่แน่ว่าอาจจะสร้างปัญหามากขึ้นก็ได้

เธอไม่ได้ตั้งใจจะสร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัวหรอก

เย้นหว่านลังเลอยู่หนึ่งวินาที แล้วก็เดินลงมาจากเตียง เธอยิ้มแล้วก็ยกมือไปจับแขนของเย้นโม่หลินที่กำลังยกอยู่

“พี่ ดึกมากแล้ว ดับไฟหน่อย อย่าไปโกรธคนที่ไม่สำคัญเลย”

เย้นโม่หลินถูกเย้นหว่านดึงถอยหลังไปสองก้าว ก็เลยต้องปล่อยหยูซือห้านไป

หยูซือห้านได้เป็นอิสระ แต่ว่าสีหน้าก็กลับไม่ดีเอามากๆ

ประโยคที่ว่า ‘อย่าไปโกรธคนที่ไม่สำคัญเลย’ เป็นการพุ่งมาที่เขาเต็มๆ อย่างไม่ปิดบังเลยสักนิด และเป็นการดูหมิ่นดูแคลนเขา

นี่เขาเป็นถึงคุณชายของตระกูลหยู แต่ว่ากลับถูกเย้นหว่านดูถูก

แต่ว่าเย้นหว่านกลับไม่มองหยูซือห้าน ดึงเย้นโม่หลินเดินไปที่ข้างเตียง แล้วก็ชี้ไปที่กองไพ่ที่อยู่บนเตียง

“พี่ เล่นไพ่กับเราสักแป๊บไหม? ”

เย้นโม่หลินมองดูไพ่ที่อยู่บนเตียง สายตาก็มืดลง เขาไม่ได้สนใจอะไรพวกนี้ แต่ว่าเย้นหว่านลากเขามาที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามรักษาหน้าเขา ไม่ให้เขาทำร้ายหยูซือห้าน

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ได้ เล่นอะไรดีล่ะ? ”

เย้นหว่านมองกู้ซึงที่มีสีหน้าเรียบเฉย แล้วก็พูดว่า “เล่นเกมไพ่สี่คนพิชิตแลนด์ลอร์ดดีกว่า”

ระหว่างที่พูดนั้น เย้นหว่านก็ดึงให้เย้นโม่หลินนั่งลงข้างเตียง

ที่นั่งของเย้นโม่หลินอยู่ถัดจากกู้จื่อเฟยพอดี กู้จื่อเฟยคลี่ยิ้มแล้วรีบหยิบไพ่ขึ้นมาทันที พร้อมกับพูดอย่างมีความสุขว่า

“พี่เย้น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้เล่นไพ่กับพี่ เดี๋ยวคงจะต้องขอคำแนะนำจากพี่เยอะๆ เลยนะคะ”

เย้นโม่หลินกระแอม ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามีสีหน้าฝืนๆ เล็กน้อย

เกมไพ่สี่คนพิชิตแลนด์ลอร์ดงั้นเหรอ? เขาไม่เคยแม้แต่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ

แต่ว่าการกระทำของกู้จื่อเฟยนั้นรวดเร็วมาก เธอรีบล้างไพ่ แล้วก็แจกไพ่ใหม่ให้ทุกคน

เกมไพ่นี้ เริ่มขึ้นในพริบตา

หยูซือห้านยังคงยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขากลายเป็นสีเขียว

พวกเขาพูดกันแล้วก็เริ่มเล่นเลย ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ทุกคนได้เมินเขาไปจนหมดสิ้น เขาเป็นคนตัวโตยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน แต่ว่ากลับเหมือนอากาศที่โปร่งใส ไม่ได้มีความสำคัญอะไร

ความอึดอัดและเก้อเขินแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน ได้ก่อตัวขึ้นเป็นชั้นๆ ในก้นบึ้งของหัวใจของเขา

เขายืนอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะขยับหรือไม่ขยับ พูดหรือไม่พูดอะไร ก็ดูเหมือนกับตัวตลก