สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 458

บทที่458 ความอ่อนนุ่มที่โผล่เข้าอ้อมกอด

เย้นหว่านถึงแม้จะไม่รู้เรื่องแข่งรถมาก แต่ก็รู้ว่าถ้าปิดตาขับรถเป็นเรื่องที่อันตรายมากแค่ไหน

เธอตื่นเต้นจนกระโดดลงจากที่กั้น ตะโกนกับโห้หลีเฉินว่า:

“กู้ซึง นายจะทำอะไรน่ะ?! ปิดตาทำไมกัน รีบเอาผ้าลงเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ขับรถแบบนี้ เขายังอยากมีชีวิตรอดอยู่ไหมน่ะ

โห้หลีเฉินกระตุกยิ้ม ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นเล็กน้อย มองไปทางเย้นหว่าน

เสียงของเขาดูมั่นใจมาก “ฉันไม่เป็นไร การแข่งขันนี้ มีแต่ฉันที่จะชนะแน่”

น้ำเสียงมั่นใจนั้น ไม่เพียงแต่พูดให้เย้นหว่านได้ยิน แต่ให้หยูซือห้านได้ยินด้วย

หยูซือห้านไม่คิดเลยว่า กู้ซึงจะปิดตาแข่งรถกับเขา!

ต้องรู้ว่า ที่นี่เป็นทางเขาที่ด้านข้างเป็นเหว ถ้าขับเอียงไปเล็กน้อย ไม่ว่าชนภูเขา ไม่ก็ตกเหว

หรือไม่ก็ ถึงแม้จะขับรถตรงไป กลับตัดสินใจเรื่องระยะห่างไม่ได้ อาจจะวัดระยะทางผิดและชนเข้าด้วยกันก็ได้

กู้ซึงอยากจะทำอะไรกันแน่? กลัวว่าจะเผชิญหน้ากับอุบัติเหตุ ถึงได้ปิดตาเหรอ……ไม่เห็นจะได้ไม่กลัวงั้นเหรอ?

เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่คิดหมุนพวงมาลัย รนหาที่ตายงั้นเหรอ?

ความคิดนี้ ทำเอาหยูซือห้านใจสั่นไปตามๆกัน หน้าผากมีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย

ตั้งแต่เริ่มเขาก็ไม่คิดจะชนกับกู้ซึง และไม่อยากตายด้วย

แต่เขากลับไม่คิดจะยอมแพ้

เขาเป็นถึงคุณชายตระกูลหยู ก็เป็นคนอยู่ในมุมมืดเหมือนกัน ความกล้าเผชิญหน้ากับความตายเขาคุ้นชินดี ถ้ายอมแพ้การแข่งขันนี้ นั่นก็เสียหน้ามาก ต่อไปจะไม่มีหน้าไปเจอใครอีกเลย

คิดไปแล้ว หยูซือห้านตอนนี้ไม่มีคำว่าถอยแล้วล่ะ

เขามองค้อนกู้ซึงอย่างแรง กัดฟันกรอดพูดเสียงดังว่า:

“คุณชายกู้ การแข่งรถเดิมพันชีวิต ไม่มีกฎว่าต้องปิดตานะ นายทำแบบนี้ ถ้าบอกออกไปแล้ว ฉันชนะนายก็ไม่สมเกียรติน่ะสิ นายเอาออกเถอะ”

การแข่งรถเดิมพันชีวิต เดิมพันกันที่ความกล้าของทั้งสองฝ่าย เห็นเขาท่าทางโหดเหี้ยม ถึงจะทำให้กู้ซึงกลัวหัวหดได้

โห้หลีเฉินนั่งอยู่บนรถอย่างใจเย็น กระตุกยิ้ม พูดประชดว่า:

“คุณชายพูดมาก เริ่มกันเถอะ”

พูดจบ โห้หลีเฉินก็เหยียบคันเร่งอย่างไม่ลังเล

รถพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เหมือนลูกศรที่ยิงพุ่งไปตรงหน้า

เย้นหว่านมองดูโห้หลีเฉินที่นั่งบนรถ จับมือกู้จื่อเฟยไว้แน่น หายใจถี่อย่างตื่นเต้น

กู้จื่อเฟยถูกเย้นหว่านจับมือไว้แน่นจนเจ็บไปหมด เห็นเย้นหว่านท่าทีตื่นเต้นมาก ก็จึงกัดฟันอดทนไปก่อน

เย้นโม่หลินสังเกตเห็นท่าทีของกู้จื่อเฟย สายตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

กู้จื่อเฟยดีกับเย้นหว่านอย่างจริงใจ แม้จะเสียงดังน่ารำคาญไปหน่อย แต่จิตใจก็ถือว่าใช้ได้เลย

คิดในใจแบบนี้แล้ว เย้นโม่หลินก็ถือหันกลับไปมองบนสนามแข่ง

การแข่งรถปิดตาแบบนี้ เขาพึ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลย

ก็รู้สึกตื่นเต้นไปด้วย อยากจะดูว่าสุดท้ายเป็นยังไง จะเป็นรถชนที่มีคนตาย หรือกู้ซึงจะชนะ……

เขาอึ้งเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไม เขากลับคิดว่ากู้ซึงจะแพ้ไม่ได้

ในทางภูเขานั้น รถสองคันเร่งความเร็วเหมือนกัน พุ่งเข้าหาอีกฝ่ายด้วยความเร็วสูงสุด

โห้หลีเฉินแม้จะปิดตาขับรถ แต่ก็บังคับพวงมาลัยได้เป็นอย่างดี พยายามควบคุมเป็นเส้นตรง พุ่งเข้าหาหยูซือห้านอย่างแม่นยำ

หยูซือห้านตื่นเต้นจนใบหน้าบิดเบี้ยวไปหมด สีหน้าเย็นชา พุ่งชนผีกฝ่ายด้วยความเร็ว

เขาแทบจะหยุดหายใจ

ความเร็วของรถเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ระยะห่างของรถทั้งสองคันใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ เพียงแค่เวลาหายใจไม่กี่นาที รถก็จะชนเข้าหากันแล้ว