สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 504

บทที่ 504 เปิดเผยความลับ

เย้นหว่านและโห้หลีเฉินที่ทำแผลเรียบร้อยแล้ว ก็นั่งรอกู้จื่อเฟยออกมาอยู่ในห้องโถงตลอด

รออยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ได้เห็น กู้จื่อเฟยถูกเย้นโม่หลินจูงออกมาอย่างเชื่องช้าเทียบได้กับความเร็วระดับมดเดินด้วยความระมัดระวัง

การซอยเท้าเล็กๆแบบนั้นยังถี่ยิ่งกว่าเด็กสาวญี่ปุ่นเสียอีก

เย้นหว่านมุมปากกระตุก อดนับถือไม่ได้จริงๆ

แผนการแปลกประหลาดของกู้จื่อเฟยนั้น กลับทำให้คนหยิ่งยโสอย่างเย้นโม่หลินสามารถตามติดดูแลเธอได้

ดูท่า เธอคงจะไม่ต้องเป็นห่วงกู้จื่อเฟยแล้วจริงๆ

ถึงตอนนั้นที่ต้องเป็นห่วงก็คือพี่ชายตัวเอง ถูกหลอกอย่างลึกซึ้ง ถูกแกล้งอย่างน่าอนาถเกินไป

เย้นโม่หลินเห็นเย้นหว่านกับกู้ซึงแล้ว ก็เอ่ยว่า “บาดแผลจัดการเรียบร้อยแล้วหรือ”

กู้ซึงพยักหน้า “อืม”

เย้นโม่หลินถึงได้โล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่ในใจก็มีความละอายผุดขึ้นมา

กระดูกที่แตกของกู้ซึง เดิมควรจะรีบเรียกป่ายฉีมารักษาบาดแผล แต่ว่าหลังจากเขามาแล้ว เห็นกู้จื่อเฟยได้รับบาดเจ็บ กลับลืมเรื่องนี้ไปจนหมดสิ้น

ใจมัวแต่คิดจะให้ป่ายฉีไปตรวจดูและรักษาบาดแผลให้กับกู้จื่อเฟยอย่างเดียว

สุดท้ายก็ทำให้กู้ซึงต้องไปเชิญหมอหลิวมารักษาบาดแผลให้อย่างเสียมิได้ เดิมเสี่ยวหว่านก็อารมณ์ไม่ดี ตอนนี้ก็ไม่แน่ว่าจะโทษเขามากกว่าเดิม

“ตอนเปลี่ยนยา ผมจะให้ป่ายฉีเป็นคนเปลี่ยนให้ด้วยตัวเอง ช่วงเวลานี้ คุณก็รักษาตัวให้ดี”

เย้นโม่หลินเอ่ยกำชับ

เย้นหว่านได้ยินคำพูดนี้แล้ว หัวใจก็ถูกยกขึ้นมาห้อยสูงอีกครั้ง

พวกเขาวุ่นวายกันยกใหญ่ ก็เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้ป่ายฉีได้เห็นบาดแผลของโห้หลีเฉิน แล้วจำฐานะของเขาได้ ตอนนี้ให้ป่ายฉีมาเปลี่ยนยาใส่แผลให้ด้วยตัวเอง นั่นไม่ใช่ว่าจะถูกค้นพบหรอกหรือ

เย้นหว่านรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอกค่ะ บาดแผลหนึ่งให้คุณหมอคนเดียวจัดการจะดีกว่า หนูคุยกับหมอหลิวเรียบร้อยแล้ว ตอนเปลี่ยนยา เขาจะมาค่ะ”

เห็นเย้นหว่านปฏิเสธเด็ดขาดแบบนี้แล้ว เย้นโม่หลินก็รู้สึกกลุ้มใจอีกครั้ง

เสี่ยวหว่านยังคงโกรธเขาอยู่ใช่ไหม

เขาจะชดเชยอย่างไรดีนะ

เย้นหว่านไม่รู้ถึงความคิดของเย้นโม่หลินเลยแม้แต่น้อย คิดว่าจัดการเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่กล้าอยู่บ้านป่ายฉีนานเสียเท่าไร กลัวว่าจะเผยพิรุธอะไรออกมา

เธอเอ่ยว่า “กู้ซึงและจื่อเฟยล้วนได้รับบาดเจ็บ พวกเราส่งพวกเขากลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ”

เอ่ยจบแล้ว เย้นหว่านก็ประคองโห้หลีเฉิน เดินนำออกไปด้านนอกก่อน

เย้นโม่หลินก็ไม่อาจพูดอะไรได้ จูงกู้จื่อเฟย เดินออกไปด้านนอกอย่างไม่เร็วไม่ช้า

ป่ายฉีเดินตามหลังออกมา มองส่งพวกเขาขึ้นรถ และจากไป

เขายืนอยู่ที่หน้าประตู ถือลูกอมห่อหนึ่ง

โทสะที่อยู่เต็มท้องนั้นกลิ้งไปกลิ้งมา ไม่มีที่ให้ระบาย

กู้จื่อเฟยแกล้งเขาสินะ เขาให้เฮลิคอปเตอร์ส่งลูกอมกลับมา แต่เธอกลับไม่กิน!

ครั้งหน้าอย่าให้เขาจับจุดอ่อนของกู้จื่อเฟยเอาไว้ได้ ไม่อย่างนั้น เขาจะเล่นงานเธอให้ตาย สารพัดวิธีการที่จะจัดการให้ตาย

ป่ายฉียกมือขึ้น โยนลูกอมลงไปในถังขยะ หมุนตัวกลับเข้าบ้านไปอย่างโมโห และเข้านอน

เมื่อผู้คนจากไป ก็ไม่มีใครสนใจอีก บ้านของป่ายฉีก็กลับคืนสู่ความสงบเงียบอีกครั้ง

ในมุมมืดของระเบียงทางเดิน มีเงาร่างของคนคนหนึ่งที่เพิ่งจะปรากฏตัวออกมา

นั่นก็คือหยูซือห้าน

เขาจับจ้องไปยังทิศทางที่เย้นหว่านจากไปด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม รอบกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายโทสะอันดำมืด เกือบจะเหมือนกับถังระเบิดถังหนึ่งที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ