สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 541

บทที่541 หนีได้คนหนึ่งก็คนหนึ่ง

เย้นหว่านดุด้วยเสียงเคร่งขรึม มีดที่อยู่ในมือพลิกหมุนแล้วจี้มาที่คอตัวเอง

เธอใช้แรงไม่น้อย ปลายมีดที่แหลมคมก็กรีดผิวของเธอถลอกทันที เลือดสีแดงสดได้ไหลออกมา

หยูซือห้านสีหน้าเปลี่ยนทันที เขาดุด้วยเสียงเคร่งขรึมและเฉียบ “เย้นหว่าน คุณทำอะไร?! เอามีดออก!”

กู้ซึงที่ลอยอยู่ในน้ำก็สีหน้าช็อก มองเย้นหว่านอย่างตะลึงงันสุดๆ

เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะใช้การฆ่าตัวตายมาข่มขู่หยูซือห้าน

แค่เพื่อให้เขาจากไป.....

ในใจของกู้ซึงซับซ้อนอย่างบอกไม่ถูก สีหน้าท่าทางที่แต่ไหนแต่ไรยิ้มแย้มแจ่มใส นาทีนี้ดูเคร่งขรึมและหนักหน่วง

“เสี่ยวหว่าน คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย คุณอย่าทำร้ายตัวเองนะ ผมไม่หนีแล้ว อยู่ที่นี่ก็ไม่เป็นไรหรอก”

ระหว่างพูด กู้ซึงก็จะว่ายน้ำขึ้นมา

เย้นหว่านกลับตาแดงก่ำ และตะคอกด้วยเสียงแน่วแน่ “ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันตายก็รีบไป! ที่นี่ห่างจากพื้นที่ทางบกไม่เยอะ คุณรีบหนีแล้วค่อยหาคนมาช่วยฉัน”

ท่าทางที่กู้ซึงว่ายน้ำได้แข็งทื่อไว้

ถึงแม้เขามีความเป็นไปได้สูงที่จะหากำลังเสริมมาช่วย แต่ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าเขาจะถึง ต้องนานเท่าไหร่ถึงจะได้รับการช่วยเหลือ มันเอาแน่เอานอนไม่ได้จริงๆ

เย้นหว่านเพื่อช่วยเขา ถึงได้ช่วยเขาล้วนๆ

เขาเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก จะทิ้งเย้นหว่านไว้แล้วจากไปคนเดียวได้อย่างไร?

หยูซือห้านสีหน้ามืดครึ้ม น้ำเสียงเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด “เย้นหว่าน คุณอย่าทำอะไรที่มันไร้ประโยชน์เลย ที่นี่ยังไกลจากชายฝั่งอยู่เยอะ อีกอย่าง ถึงกู้ซึงได้รับการช่วยเหลือ มันก็ไม่สามารถแน่ใจว่าเราได้ไปที่ไหนแล้วกันแน่ ถึงเรียกกำลังเสริมมาช่วย ก็ช่วยคุณไม่ได้หรอก”

“มีโอกาสย่อมดีกว่าไม่มีโอกาส! หยูซือห้าน แค่นี้คุณก็ไม่กล้าเดิมพันเหรอ?”

เย้นหว่านหัวเราะเยาะอย่างเหน็บแนมสีหน้าเฉียบขาด “แทนที่พวกเราจะถูกคุณนำตัวไปหมด สู้ให้กู้ซึงหนีไปดีกว่า อย่างน้อยฉันยังมีความหวังจะได้รับการช่วยเหลือ ถ้าคุณไม่ยอมปล่อยกู้ซึงไป ฉันมีชีวิตอยู่ต่อก็ไม่มีความหมายแล้ว ถ้าคุณแน่จริงก็ไปจดทะเบียนสมรสกับศพเลย!”

สีหน้าของหยูซือห้านดูแย่มาก

เขาเกลียดกู้ซึงมาก ไม่คิดจะปล่อยเขาไปเลยด้วยซ้ำ กำลังเตรียมจะทรมานกู้ซึ้งแล้วค่อยฆ่ามันทิ้งซะ

แต่ตอนนี้........

หยูซือห้านหน้าบูดบึ้ง เข้าใกล้เย้นหว่านด้วยสายตาร้ายกาจ น้ำเสียงมั่นใจ “คุณก็แค่อาศัยว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณ โอเค คุณใจกล้างั้นก็ลองฆ่าตัวตายเลย!”

สีหน้ากู้ซึงเปลี่ยนไปทันที

หยูซือห้านมั่นใจว่าเย้นหว่านแค่ขู่เขา จึงมีที่พึ่งเลยไม่เกรงกลัวอะไร ถึงกับย้อนกลับมาขู่เย้นหว่าน

เย้นหว่านเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง สามารถเอามีดจี้มาที่คอตัวเองก็ถือว่ากล้าหาญมากแล้ว ยังจะมีความกล้าหาญกรีดคอจริงๆได้อย่างไร?

เย้นหว่านก็คาดไม่ถึงว่าหยูซือห้านจะทำให้เธอจนตรอกอย่างนี้

เขามั่นใจว่าเธอไม่กล้าใช่มั้ย?

เย้นหว่านกัดฟัน แววตามีความโหดเหี้ยมแว็บผ่าน “ก็แค่หนึ่งชีวติเท่านั้น ฉันตายไป คุณก็ไม่มีทางได้อำนาจของตระกูลหยู และตระกูลเย้นก็ไม่ปล่อยคุณไปหรอก หยูซือห้าน คุณเองก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเหมือนกัน งั้นฉันก็ลากคุณมาเป็นแพะรับบาป และตายไปพร้อมกันดีกว่า!”

เย้นหว่านกุมมีดไว้แน่น แทงที่คอตัวเองอย่างเฉียบขาด

ผิวถูกกรีดออก เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว

กู้ซึงเบิกตากว้างอย่างตื่นตกใจ อ้าปากค้างแม้แต่เสียงก็ไม่มีแล้ว

สีหน้าท่าทางของหยูซือห้านสั่นเทารุนแรง เขาเดินอยู่บนทางเดิน ย่อมสามารถคาดการณ์ได้อย่างชัดเจนว่าคราวนี้เย้นหว่านได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดมากแค่ไหน

เธอแทงเข้าไป สามารถเอาชีวิตเธอได้จริงๆ

ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้ว

เขาไม่กล้าลังเลอีก จึงรีบร้อนตะโกนว่า “ผมปล่อยมันก็ได้!”

ท่าทางของเย้นหว่านหยุดลงมาอย่างแข็งกระด้าง

ที่คอมีความเจ็บปวดกระตุ้นระบบประสาทส่งผ่านมา ทำให้นิ้วมือของเธอก็ยังสั่นอย่างควบคุมไม่ได้